چندی پیش، مفهوم یک فروشگاه کاملاً اتوماتیک چیزی مانند یک کنجکاوی به نظر می‌رسید. اکنون، در میان همه گیری COVID-19، ایده تکیه بر رایانه و روباتیک، مشابه با چک کردن مواد غذایی به سادگیِ برداشتنِ آنها از قفسه، به نظر نمی‌رسد دیگر چیزی عجیب باشد.
بخشی از تحقیقات من شامل بررسی این موضوع است که چگونه ما با سیستم‌های پیچیده هوش مصنوعی (AI) برخورد می‌کنیم که می‌توانند بدون دخالت انسان یاد بگیرند و تصمیم بگیرند، و این که چگونه این نوع از فناوری‌های هوش مصنوعی درک فعلی ما از قانون و کاربرد آن را به چالش می‌کشد.
چگونه باید بر این سیستم‌ها حکومت کنیم که بعضاً مخل کننده نامیده می‌شوند و در بعضی مواقع دیگر برچسب تحول پذیر می‌خورند؟ من به ویژه علاقه‌مند هستم که بدانم آیا - و چگونه – فناوری‌های هوش مصنوعی بی عدالتی اجتماعی موجود در جامعه را تقویت می‌کنند. به عنوان مثال، تشخیص نامنظم صورت در ایالات متحده تقریباً 120 میلیون بزرگ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بدون هیچ آزمایش مستقلی برای نرخ‌های خطای جانبدارانه. این به طور مؤثر یک به صف شدگی واقعی و مداوم برای اجرای قانون ایجاد می‌کند.
تصویر: در این عکس که در فوریه 2020 گرفته شده است، کیسه‌های خرید قابل استفاده مجدد در اولین فروشگاه مواد غذایی بدون صندوقدار با اندازه کامل و ارزان در آمازون Go نمایش داده می‌شود که در محله Capitol Hill سیاتل افتتاح می‌شود. فروشگاه از یک برنامه و فناوری بدون صندوقدار برای شمارش انتخاب‌های خریداران استفاده می‌کند. (AP Photo / Ted S. Warren)
کاربردهای فعلی
سوپر مارکت‌های متصل مانند Amazon Go Groceryاز فناوری‌هایی استفاده می‌کنند که در آنها از دید رایانه‌ای، فیوژن سنسور و یاد گیری عمیق استفاده می‌شود تا نیاز به چک‌های پرسنلی را از بین ببرند. اینها همان فناوری‌هایی هستند که در اتومبیل‌های خود ران از آنها استفاده می‌شود. سوپر مارکت‌های متصل ایستادن در صفوف و تجربه سنتی پرداخت و همچنین تجربه اخیرتر خود وارسی را از بین برده‌اند.سایر نوآوری‌های کنجکاوانه عادت دارند آن جهانی به نظر برسند، مانند روبات‌های تمیز کننده خود گردان که از نور ماوراء بنفش برای ضد عفونی کردن بیمارستان‌ها و امکانات پزشکی استفاده می‌کنند.
برخی محصولات مانند ZoraBot ، یک روبات مراقبت از سالمندان، نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کنند. این روباتها به منظور افزایش استقلال و کاهش تنهایی در میان سالمندان در حال ازدیاد در جهان طراحی شده‌اند. اما نگرانی‌هایی وجود دارد مبنی بر این که این روباتها به طور بالقوه از نظر مصاحبت انسانی مناسب، کفایت لازم را ندارند.
نیروی کار فنی
در حقیقت در عصری که با پیشرفت‌های سریع در اتوماسیون و هوش مصنوعی مشخص شده است، تحقیقات جدید شغل‌های از دست رفته و مشاغل به دست آمده تحت سناریوهای مختلف را تا سال 2030 ارزیابی می‌کند.دنیای فناوری محور که در آن زندگی می‌کنیم دنیایی مملو از نوید است و البته دارای چالش‌هایی نیز هست. اتومبیل‌هایی که خودشان رانندگی می‌کنند، دستگاه‌هایی که پرتوهای X را می‌خوانند، و الگوریتم‌هایی که به سؤالات مشتری خدمات پاسخ می‌دهند، همه مظاهر اشکال قدرتمند جدید اتوماسیون هستند. با وجود این که این فناوری‌ها باعث افزایش بهره‌وری و بهبود زندگی ما می‌شوند، استفاده از آنها جایگزین برخی فعالیت‌های کاری خواهد شد که انسان در حال حاضر انجام می‌دهد.
قبل از شیوع COVID-19، ما نگران این بودیم که افزایش اتوماسیون بر نیروی کار ما تأثیر بگذارد و ما ناراحتِ از دست دادن شغل خود به ماشین‌ها بودیم. ما نگران جایگزین کردن کارگران اساسی مانند تمیزکاران با روبات‌های تمیز کننده کف خود گردان بودیم. ایجاد ترس در بحث تقابل روباتها و شغل‌ها، وجود شواهدی را تیره می‌کند که نشان می‌دهد که روباتها می‌توانند کارهایی را انجام دهند که انسان نمی‌تواند انجام دهد: توسط ویروس‌ها عفونی نمی‌شوند. ما با ترس، به پیش بینی از دست دادن شغل و تخصیص‌های خارج از موازنه رونق می‌پرداختیم. گزارشی از مک کینزی در مورد آینده کار پیش بینی می‌کرد که تا سال 2030 بین 400 تا 800 میلیون نفر در سراسر جهان می‌توانند توسط اتوماسیون آواره شوند.
تصویر: از آن جا که روباتها به طور فزاینده‌ای در صنایع مختلف از جمله کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گیرند، نگرانی‌هایی در مورد جایگزینی نیروی انسانی ایجاد می‌شود. (Shutterstock)
اما آیا ما نگران مواردی درست بودیم؟ آیا یک نیروی کار خودکار می‌تواند آسیب اقتصادی COVID-19 را کاهش دهد؟ آیا گزینه‌های بیشتر بدون تماس در فروشگاه‌های مواد غذایی می‌توانند از صندوق داران محافظت بیشتری به عمل آورند؟ آیا استفاده از روبات‌های مراقبت از سالخوردگی می‌تواند ویرانی‌هایی را که در خانه‌های مراقبت طولانی مدت صورت می‌گیرد، محدود کند؟
شواهد قابل توجهی وجود دارد مبنی بر این که فناوری، در حقیقت، از انسان محافظت می‌کند. روباتها، از همه چیز گذشته، نمی‌توانند بیماری COVID-19 بگیرند.
حمایت از نیروهای کار
برخی پیش بینی می‌کنند که با افزایش اتوماسیون، افزایش شغل همراه خواهد بود. در ژانویه سال 2020، پیش از شیوع بیماری همه گیر، مجمع جهانی اقتصاد گزارشی را منتشر کرد که تخمین می‌زند 6.1 میلیون فرصت در سطح جهان بین سال های 2020 و 2022 از حرفه‌های نوظهور ناشی از اتوماسیون و سایر کاربردهای فناوری ایجاد شود.همچنین موارد اخیر بسیاری وجود دارد که ماشین‌ها به انسان‌ها کمک می‌کنند تا کارهای خود را انجام دهند. به عنوان مثال، روبات‌های دفع بمب، به صورت حضور از راه دور برای کمک به سربازان موظف به غیرفعال کردن وسایل مظنون، عمل می‌کنند.
تصویر: روبات دفع مواد منفجره، تشخیص و حذف بمب را برای مردم بسیار ایمن‌تر کرده است. (Shutterstock)
با این وجود برخی مشاغل وجود دارد که اساساً انسانی هستند و نیاز به تصمیم گیری و شفقت سریع زندگی و مرگ دارند. پزشکی برای اتوماسیون مخصوصاً پیچیده است، اما ممکن است جایی برای استفاده از فناوری برای کارهای ساده مانند گرفتن درجه حرارت بیمار وجود داشته باشد.
از آن جا که بالاخره از این بحران بیرون می‌آییم، باید توجه داشته باشیم که اتوماسیون و اشتغال لزوماً متقابلاً منحصر به فرد نیستند - اجرای یکی دیگری را منتفی نمی‌کند. ایجاد ترس در بحث تقابل روباتها و شغل‌ها، وجود شواهدی را تیره می‌کند که نشان می‌دهد که روباتها می‌توانند کارهایی را انجام دهند که انسان نمی‌تواند انجام دهد: توسط ویروس‌ها عفونی نمی‌شوند. در حقیقت، کنجکاوی‌های فناوری ما ممکن است نوعی مراقبت از موانع را نیز شکل دهد.
منبع: آماندا ترنبول - York University, Canada
