فناوری محصول کار بشر است. بنا بر این طبقه کارگر و جامعه می توانند جهت گیری آن را شکل دهند. طبق اعلام سازمان بین المللی کار(ILO) ، تحولات بلند مدت فن آوری باعث ایجاد اشتغال بیشتر از آن مقداری شده است که از بین برده است، و علیرغم اختلالاتی که به ناچار به وجود آورده است، استانداردهای کلی زندگی را به سطوح جدیدی سوق داده است.
علاوه بر این، سازمان بین المللی کار در گزارش سال 2017 نتیجه گیری می کند، "هیچ حس روشنی وجود ندارد که در آینده ای قابل پیش بینی، غیر از این باشد".
مرکز جنوبی برای مطالعات نابرابری (Southern Centre for Inequality Studies) یک پروژه تحقیقاتی را شروع کرده است که در آن کشورها را در سراسر نیمکره جنوبی مقایسه می کند تا از طریق شبکه های جهانی تولید، تأثیر فن آوری جدید در آینده کار و کارگران را بررسی کند. شبکه های تولید جهانی در سازمان جهانی تولید، هماهنگی و تجارت بین المللی مرتبط اهمیت بیشتری یافته اند. استفاده از شبکه های تولید جهانی برای استحکام یک چارچوب تحلیلی، تمرکزی را بر روی بازیگران درگیر در ساختارهای پراکنده جغرافیایی، چند مقیاسی، چند بعدی، و جهانی تولید و تجارت مقدور می سازد.
این شامل تمرکز بر کارگران است.
تحقیقات من روی بخش تولید خودرو - پیشرو بخش تولید آفریقای جنوبی - است. این تحقیقات نشان می دهد، در حالی که فناوری در واقع یک عامل تعیین کننده قدرتمند در ایجاد تغییر است، شناختن نقشی که سازمان کارگری و دولت از طریق سیاست های صنعتی خود در شکل گیری جهت تغییر دارند مهم است.
تغییر فن آوری و اختلال در شغل
یافته های من حاکی از کاهش اشتغال در بخش مونتاژ نهایی وسیله نقلیه تا حد 8،600 کارگر است ، از 38600 کارگر در سال 1995 به 30،000 کارگر در سال 2017.در همین مدت، سرمایه گذاری توسط شرکتهای نهایی خودرو، معروف به سازندگان تجهیزات اصلی، از 8 میلیارد رَند (واحد پول آفریقای جنوبی) در سال 1995 به 2ر8 میلیارد رند در سال 2017 افزایش یافته است.
سیاست صنعتی دولت در طی برنامه توسعه صنعت موتور نقش مهمی را از سپتامبر 1995 تا دسامبر 2012 در جذب سرمایه گذاری افزایش یافته داشته است. این طرح مشوق هایی از جمله گواهی های اعتباری تخفیف واردات را ارائه داد. کار سازمان یافته می تواند جهت فن آوری جدید و تأثیر آن بر کارگران را شکل دهد. مشوق ها به شرکت های صادرکننده خودرو عوارض کاهش یافته گمرکی واردات و یا واردات بدون عوارض بر مؤلفه هایی داد که منبع تولید داخلی نداشتند و یا بر مدل های وسیله نقلیه ای که در کشور تولید نمی شدند.
اتوماسیون افزایش یافته تولید، بخش کلیدی سرمایه گذاری توسط تولید کنندگان تجهیزات اصلی، به طور مجزا معرفی نشد. همراه با آن، سیستمهای جهانی تولید آمد، که روشهای جدید کار و روشهای هماهنگ تولید هستند، که همه مؤثرتر از روشهای قبلی هستند.
این تغییرات شامل عقلانی کردن پلت فرم های مدل وسیله نقلیه، و در موارد خاص حتی تا عملیات کارخانه مونتاژ پلت فرم یک وسیله نقلیه منفرد، است.
از ژانویه 2013 سرمایه گذاری در بخش تولید خودرو توسط برنامه تولید و توسعه خودرو هدایت شد. این شامل چندین مشوق بود. این مشوقها شامل کمک هزینه نقدی به اندازه 25 تا 30 درصد از ارزش سرمایه گذاری واجد شرایط برای بخش مونتاژ وسایل نقلیه، و 25٪ -35٪ برای بخش تولید قطعات، قابل پرداخت در بیش از سه سال، بود.
بحران اقتصادی جهانی سال 2008 در سرمایه گذاری، تولید و اشتغال، تولید کنندگان تجهیزات اصلی را به شدت تحت تأثیر قرار داد.
با این وجود، این تولید کنندگان از سال 1995 به دلیل نتیجه گیری از تغییرات تکنولوژیکی و سازماندهی مجدد کار و تغییر ساختار، به بهره وری چشمگیری دست یافتند. در طی سالهای 1995 تا 2017، آنها دو برابر ظرفیت تولید برای هر کارگر را به دست آوردند.
38600 کارگر که در سال 1995 توسط تولید کنندگان به کار گرفته شدند 388442 دستگاه وسیله نقلیه تولید کردند که میانگین آن 10 خودرو به ازای هر کارگر بود. افزایش تولید از نیم میلیون فراتر رفت و در سال 2008 به 652.965 وسیله نقلیه رسید. اینها با کاهش نیروی کار تا 35.900 کارگر تولید شدند - یعنی نیروی کاری به اندازه 2700 کارگر کمتر از کارگران سال 1995.
میانگین تولید برای هر کارگر در سال 2008 به حدود 16 دستگاه وسایل نقلیه افزایش یافت. این افزایش در سال 2014 نسبت به سال 1995 به دو برابر ظرفیت رسیده و به طور متوسط به 20 وسیله نقلیه برای هر کارگر رسیده است. در سال 2014 ، نیروی کار تولید کننده به 27،715 کاهش یافت - این یعنی 10855 کارگر کمتر از نیروی کار 1995.
روندهای ارائه شده در اینجا منعکس کننده واقعیت خاص تولید کنندگان تجهیزات اصلی است. یافته های تحقیق نشان می دهد که شرایطی تولیدی وجود دارد که اگر به اندازه کافی قدرتمند باشد، می تواند با کاهش نیروی کار مقابله کند و حتی منجر به افزایش نیروی کار شود، که این امر برای سیاست های صنعتی مهم است. این به وضوح توسط مورد VW (فولکس واگن) نشان داده شده است ، که در زیر برجسته می شود.
آژانس کارگران
در سال 2015، VW تصمیم گرفت سرمایه گذاری 6.1 میلیارد رَندی، شامل 564 میلیون رَند برای 330 روبات جدید، در کارخانه ساخت بدنه خودرو خود درUitenhage ، استان کیپ شرقی، انجام دهد.پیش بینی می شد حدود 600 روبات از جمله 300 نمونه جدید، کامل کردن ساخت هر وسیله نقلیه را در مدت زمان کاهش یافته یک دقیقه و 57 ثانیه انجام دهند.
این روبات های جدید باعث شد 40 کمک مکانیک ماهر از کار برکنار شوند (در مورد کارگران کم مهارت صحبت نمی کنیم). VW با اخطار عقب نشینی در خدمت اتحادیه ملی فلزکاران آفریقای جنوبی (NUMSA) بود. این اتحادیه VW را به چالش کشید و در نتیجه توافق برای آموزش جدید کمک مکانیکها به عنوان مکانیک برق صورت گرفت. این راه را برای نجات شغل آنها هموار کرد.
VW همچنین در سطح جهانی حجم تولید بیشتری را به کارخانه Uitenhage خود اختصاص داد. این امر به نجات شغل کارگران تولیدی (کمتر ماهر) کمک کرد که در غیر این صورت با به کار گیری روبات ها مختل شده بود. و این منجر شد به نیاز به 300 کارگر تولید اضافی.
مورد VW نشان می دهد که افزایش بومی سازی تولید در شبکه های تولید جهانی می تواند با وجود اختلال در فن آوری، از دو طریق مهم به نفع اشتغال باشد. در مرحله اول، با عقب نشینی های ناشی از شیوه اتخاذ فناوری جدید مقابله می کند. دوم اینکه اشتغال اضافی ایجاد می کند. همانطور که نقش اتحادیه ملی فلزکاران آفریقای جنوبی در VW نشان می دهد، کار سازمان یافته می تواند جهت فن آوری جدید و تأثیر آن بر کارگران را شکل دهد.
منبع: آلکس موهوبتسوِین ماشیلو - University of the Witwatersrand
