لیکن پلان و روش درمان آن

علل لیکن پلان

ممکن است چندین عامل در این مسئله نقش داشته باشد و هر مورد متفاوت است.

علل احتمالی عبارتند از:

عفونت های ویروسی

آلرژن ها

استرس

ژنتیک

گاهی اوقات لیکن پلان همراه با اختلالات خود ایمنی بروز میکند.

در حالی که ممکن است ناخوشایند باشد، در اکثر موارد لیکن پلان بیماری جدی نیست. این بیماری مسری نیز نمی باشد.

با این حال، برخی از موارد نادر وجود دارد که ممکن است جدی و دردناک باشد.

این بیماری را می توان با داروهای موضعی و خوراکی برای کاهش علائم یا استفاده از داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، درمان کرد.

علائم لیکن پلان

برخی از رایج ترین نشانه های لیکن پلان عبارتند از:

ضایعات یا برآمدگی رنگی بر روی پوست یا ناحیه تناسلی

ضایعاتی که طی چند هفته یا چند ماه روی بدن گسترش می یابند.

خارش در محل بثورات

ضایعات سفید و شبکه ای در دهان، که ممکن است دردناک باشد یا موجب احساس سوزش شود.

تاول ها، که می ترکند و زخمی میشوند.

خطوط سفید نازک بر روی بثورات

شایع ترین نوع لیکن پلان پوست را تحت تاثیر قرار میدهد. در طول چند هفته، ضایعات ظاهر می شوند و گسترش می یابند.

این وضعیت معمولا در عرض ۶ تا ۱۶ ماه از بین می رود.

ضایعات در قسمت هایی علاوه بر پوست و یا ناحیه تناسلی بروز میکنند اما این موارد کمتر شایع هستند.

این قسمت ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

غشاهای مخاطی

ناخن

پوست سر

همچنین انواع مختلف این بیماری در خاورمیانه، آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین نیز شایع تر است. 1

عوارض لیکن پلان

لیکن پلان در ولوو و در واژن به سختی درمان می شود (لیکن پلان تناسلی) و می تواند درد شدیدی را به همراه داشته باشد و اسکارهایی را بر جای بگذارد.

اختلال در عملکرد جنسی نیز می تواند از عوارض طولانی مدت لیکن پلان تناسلی باشد.

مشهود است که لیکن پلان می تواند ریسک ابتلا به سرطان کارسینوم سلول سنگفرشی را افزایش دهد اگر چه این ریسک اندک است.

پزشک می تواند غربالگری روتین را در افراد مبتلا به این بیماری توصیه کند.

در بسیاری از افراد مبتلا به لیکن پلان ممکن است حتی بعد از برطرف شدن راش باز هم بخش هایی از پوست تیره تر باقی بمانند.

تشخیص لیکن پلان

پزشک ممکن است بر اساس علائم شما و سابقه پزشکی هم چنین معاینه فیزیکی، تشخیص لیکن پلان را انجام دهد.

در صورت لزوم می توان تست های آزمایشگاهی نیز انجام داد.

این آزمایش ها عبارتند از:

بیوپسی

پزشک تکه کوچکی از بافت را برای بررسی زیر میکروسکوپ برمی دارد. این بافت آنالیز می شود تا مشخص شود آیا الگوهای سلولی نشان از لیکن پلان دارد یا خیر.

تست هپاتیت سی

پزشک می تواند برای بررسی هپاتیت سی از خون شما نمونه برداری کند؛ زیرا هپاتیت سی می تواند منجر به بروز لیکن پلان شود.

تست های آلرژی

پزشک ممکن است شما را به متخصص آلرژی یا متخصص پوست ارجاع دهد تا اگر علائم ناشی از آلرژی است با استفاده از تست پچ پوستی عاملی که سبب آلرژی شده شناسایی شود.

تست های دیگری نیز ممکن است لازم باشد که بر حسب منطقه ای از بدن که در گیر لیکن پلان شده است برای مثال مری، ناحیه تناسلی، گوش و دهان انجام خواهد شد.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

شما احتمالا به متخصص پوست یا درماتولوژیست ارجاع داده خواهید شد.

در ادامه اطلاعاتی وجود دارد که شما را برای ملاقات با پزشک آماده می کند.

قبل از ملاقات با پزشک توجه به موارد زیر می تواند آمادگی لازم را در شما ایجاد کند:

علائمی که تجربه کرده اید و مدت آن ها را لیست کنید.

همه داروها، ویتامین ها و مکمل های مصرفی و دوز مصرفی آن ها را یادداشت کنید.

سوالات احتمالی از پزشک را لیست کنید.

در مورد بیماری لیکن پلان برخی سوالات پایه ای عبارت است از:

علت احتمالی علائم من چیست؟

این علائم چه علل احتمالی دیگری دارد؟

آیا باید تست هایی را انجام دهم؟

این تغییرات پوستی چقدر طول می کشد؟

چه درمان هایی وجود دارد و شما چه درمانی را توصیه می کنید؟

عوارض جانبی این درمان ها چه خواهد بود؟

من به بیماری دیگری نیز مبتلا هستم، چطور می توانم این شرایط را با هم کنترل کنم؟

آیا باید محدودیتی را دنبال کنم؟

آیا باید به متخصص مراجه کنم؟

چه جایگزین ژنریکی برای درمان نسخه ای که تجویز کردید وجود دارد؟

آیا بروشور یا وب سایتی وجود دارد که برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد لیکن پلان بتوانم به آن مراجعه کنم؟

پزشک نیز احتمالا سوالاتی را از شما خواهد پرسید.

برخی سوالات پایه ای در مورد لیکن پلان عبارت است از:

کجای بدن شما دچار زخم شده است؟

آیا این نواحی دچار خارش، درد یا ناراحتی می باشند؟

شدت درد یا ناراحتی شما چقدر است؟

آیا اخیرا درمان جدیدی را آغاز کرده اید؟

آیا اخیرا واکسن دریافت کرده اید؟

آیا آلرژی دارید؟ 2

درمان لیکن پلان

برای موارد خفیف لیکن پلان، که معمولا طی چند هفته یا چند ماه از بین می روند، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.

اگر علائم ناراحت کننده یا شدید باشند، پزشک شما می تواند دارو تجویز کند.

هیچ درمان قطعی برای لیکن پلان وجود ندارد، اما داروهایی که علائم را درمان می کنند مفید هستند و برخی ممکن است حتی قادر باشند علت اصلی احتمالی را مورد هدف قرار دهند.

داروهایی که اغلب تجویز می شوند عبارتند از:

رتینوئید، که مربوط به ویتامین A است و به صورت موضعی یا خوراکی مصرف می شود.

کورتیکواستروئیدها باعث کاهش التهاب می شوند و می توانند به صورت موضعی، خوراکی یا تزریقی استفاده شوند.

داروهای آنتی هیستامین التهاب را کاهش می دهند و ممکن است به طور خاص در مواردی که بثورات شما توسط آلرژن ها ایجاد می شوند مفید باشند.

کرم های غیر استروئیدی که به صورت موضعی استفاده می شوند و می توانند سیستم ایمنی بدن شما را سرکوب کنند و بثورات را از بین ببرند.

نور درمانی، لیکن پلان را با نور ماوراء بنفش درمان می کند.

درمان خانگی

روش های دیگری هم وجود دارند که می توانید در خانه برای تکمیل درمان تجویزی خود امتحان کنید.

این روش ها شامل موارد زیر هستند:

خیساندن بدن در وان بلغور جو دوسر

اجتناب از خراشیدگی پوست

استفاده از کمپرس های سرد روی بثورات

استفاده از کرم های ضد خارش بدون نسخه

قبل از اضافه کردن محصولات بدون نسخه به برنامه درمانی خود با پزشک صحبت کنید.

به این ترتیب مطمئن خواهید شد که هیچ کدام از محصولاتی که مصرف میکنید با داروهای تجویزی که در حال مصرف آنها هستید تداخل ندارند. 3

پی نوشت:
1.www.rastineh.com
2.www.dorvana.com
3.www.asreelm.com