آشنایی با برخی علائم کمبود مس در بدن

چرا بدن نیاز به مس دارد؟

مس یکی از مواد معدنی است که بدن نمی تواند آن را به تنهایی تولید کند؛ بنابراین، برای تأمین نیاز بدن، شما باید کاملاً به منابع غذایی وابسته باشید. اگرچه بدن از مس به مقدار کم استفاده می کند، اما با این وجود، تامین آن برای بدن بسیار مهم است زیرا بدن قادر به ذخیره آن به مقدار کافی نیست.

اگر غذاهای غنی از مس را به اندازه کافی مصرف نکنید، بدن دچار کمبود مس خواهد شد.

مس در موارد زیر نقش حیاتی و ضروری دارد:

تولید آدنوزین تری فسفات (ATP) که انرژی بدن را تامین می کند.

سنتز سلول های قرمز خون (RBC)

تشکیل بافت همبند

حفظ عملکرد ایمنی مناسب

تجزیه کلسترول

اطمینان از عملکرد مطلوب مغز و سیستم عصبی

تنظیم و متابولیزه آهن در بدن

کمک به آنزیم تیروزیناز در تولید رنگدانه پوستی به نام ملانین

کمبود مس در بدن می تواند سلامتی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد و استخوان ها و مفاصل را کاملاً ضعیف و دردناک کند و همچنین منجر به کم خونی می شود.

علاوه بر این، کمبود مس اغلب پیش درآمد سایر کمبودهای تغذیه ای مانند کمبود آهن و ویتامین B 12 است. کودکان مبتلا به سوء تغذیه می توانند به همراه چندین کمبود دیگر دچار کمبود مس شوند. مسمومیت با مس معمولاً نگران کننده است و از مصرف زیاد مکمل ها و آب آلوده یا یک اختلال نادر به نام بیماری ویلسون ناشی می شود.1

علائم کمبود مس در بدن

خستگی و ضعف

خستگی و ضعف علت‌های فراوانی می‌توانند داشته باشند، که یکی از آن‌ها کمبود مس در بدن است. مس برای جذب آهن از روده ضروری است. وقتی سطح مس پایین است، بدن آهن کمتری هم جذب می‌کند.

این امر می‌تواند باعث آنمی کمبود آهن (Iron Deficiency Anemia) بشود. در این بیماری، بدن نمی‌تواند اکسیژن کافی به بافت‌هایش برساند. کمبود اکسیژن هم می‌تواند باعث ضعف و خستگی بیشتر شود. چندین مطالعه روی حیوانات نشان داده‌اند که کمبود مس می‌تواند باعث آنمی شود.

علاوه بر این، سلول‌ها از مس برای تولید آدنوزین تری‌فسفات (ATP) استفاده می‌کنند، که منبع اصلی انرژی بدن است. این یعنی کمبود مس در بدن می‌تواند بر سطح انرژی هم اثر بگذارد و متعاقب آن، باعث خستگی و ضعف شود.

خوشبختانه خوردن خوراکی‌های سرشار از مس می‌تواند آنمی را که بر اثر کمبود مس در بدن روی داده، درمان کند.2

استخوان‌های ضعیف و شکننده

پوکی استخوان بیماری استخوان‌های ضعیف و شکننده است. با بالا رفتن سن احتمال ابتلا به پوکی استخوان بیشتر می‌شود و با کمبود مس در بدن هم ارتباط دارد. برای مثال، بررسی هشت مطالعه روی بیش از ۲۱۰۰ نفر حاکی از آن است که سطح مس در بدن مبتلایان به پوکی استخوان، کمتر از بزرگ‌سالان سالم است.

مس در فرایندهایی شرکت می‌کند که اتصال عرضی در استخوان ایجاد می‌کنند. این اتصال‌های عرضی باعث می‌شوند استخوان‌ها سالم و قوی باشند.

علاوه بر این، مس باعث می‌شود بدن استئوبلاست (Osteoblast) بیشتری تولید کند. استئوبلاست‌ها سلول‌هایی هستند که بافت‌های استخوانی را تقویت می‌کنند.2

بیماری مکرر

افرادی که زیاد بیمار می شوند ممکن است با کمبود مس مواجه باشند. این به دلیل آن است که مس نقش مهمی در حفظ و نگهداری از یک سیستم ایمنی سالم ایفا می کند.

زمانی که سطوح مس کم است، بدن انسان ممکن است در تولید سلول های ایمنی با مشکل مواجه شود. این می تواند کاهش چشمگیر گلبول های سفید را به همراه داشته و توانایی بدن در مبارزه با عفونت را در معرض خطر قرار دهد.

مطالعات نشان داده اند که کمبود مس می تواند به طور قابل توجهی تولید نوتروفیل ها، گلبول های سفیدی که به عنوان نخستین خط دفاعی بدن عمل می کنند را کاهش دهد.

خوشبختانه، دنبال کردن یک رژیم غذایی سرشار از مس می تواند به معکوس کردن اثرات ایجاد شده کمک کند.3

حساسیت به سرما

کسانی که دچار کمبود مس در بدن هستند، حساسیت بیشتری به سرما دارند. مس و سایر مواد معدنی مانند روی، به حفظ عملکرد مطلوب غدهٔ تیروئید کمک می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که سطوح T3 و T4 از هورمون تیروئید ارتباط نزدیکی با سطح مس دارند. وقتی سطح مس خون پایین است، این سطوح هورمون تیروئید هم کاهش می‌یابند. در نتیجه، غدهٔ تیروئید عملکرد مؤثری نخواهد داشت.

با توجه به اینکه غدهٔ تیروئید به تنظیم سوخت‌وساز و تولید گرما کمک می‌کند، سطح پایین هورمون تیروئید ممکن است باعث شود احساس سرما کنید. تخمین زده شده که بیش از ۸۰ درصد از افرادی که سطح هورمون تیروئید پایینی دارند، حساسیت بیشتری نسبت به سرما دارند.2

مشکلات حافظه و یادگیری

کمبود مس می تواند یادگیری و یادآوری را دشوارتر سازد. این به دلیل آن است که مس نقش مهمی در عملکرد و توسعه مغز ایفا می کند.

آنزیم هایی که به تامین انرژی مغز کمک می کنند از مس استفاده می کنند، این ماده معدنی به سیستم دفاعی مغز کمک می کند و سیگنال ها را در بدن تقویت می کند.

در مقابل، کمبود مس با بیماری هایی که رشد مغز را متوقف می کنند یا بر توانایی یادگیری و یادآوری اثر گذار هستند، مانند بیماری آلزایمر، پیوند خورده است.
نتایج یک مطالعه نشان داد که سطوح مس در مغز افراد مبتلا به بیماری آلزایمر تا 70 درصد کمتر از افراد سالم بوده است.3

عوارض مصرف بیش از حد مس چیست؟

به افرادی که از برخی بیمار یها مانند سرطان و آرتریت روماتوئید رنج می برند، توصیه می کنیم در مورد مصرف مس احتیاط بیشتری داشته باشند. مس بیش از حد در بدن در اثر مکمل ها می تواند منجر به مسمومیت مس، استفراغ، فشار خون پایین و کما شود. مکمل های مس همچنین می توانند با داروهای زیر تداخل نامطلوبی داشته و وضعیت هموستاز را مختل کنند:

مکمل های روی

قرص های ضد بارداری و هورمون درمانی

ضد التهاب های غیر استروئیدی استاندارد (NSAIDS) مانند آسپرین و ایبوپروفن

پنی سیلامین

سایمتیدین یا Tagamet

آلوپورینول

اگر از این مکمل ها یا داروها استفاده می کنید، قبل از مصرف مکمل هایی که حاوی مقادیر زیادی مس هستند، با پزشک خود مشورت کنید.1

منابع مس

انسان به مقدار اندکی مس برای تامین مقدار مصرف توصیه شده روزانه RDI) ۰/۹) میلی گرمی نیاز داره. از بهترین منابع غذایی برای مس می شه به موارد زیر اشاره کرد:

گوشت گاو

صدف

لابستر

جگر گوسفند

ماهی مرکب

شکلات تلخ

جو دوسر

دانه های کنجد

بادام هندی

دانه های آفتابگردان

قارچ

بادام

مصرف مقداری از این مواد غذایی در طول هفته برای تامین مس مورد نیاز بدن کافی است.4

پینوشتها
1.www.pezeshket.com
2.www.chetor.com
3.www.asriran.com
4.www.mosbatesabz.com