اهداف اسرائیل و دیپلماسی تهاجمی

از زمان روی کار آمدن دولت ائتلافی جدید اسرائیل، تقابل با تهران و برنامه‌های اتمی جمهوری اسلامی ایران بیش از گذشته مورد علاقه رهبران اسرائیل جهت گفت‌وگو با رهبران خارجی، خصوصا قدرتهای بزرگ و تاثیر گذار، قرار داشته و عملاً در رأس امور مربوط به سیاست خارجی و مذاکرات سیاسی آنها گنجانده شده است.اتخاذ "دیپلماسی تهاجمی" فعال و بی سابقه از سوی تل آویو تا آنجایی پیش رفت که شیمون پرز رئیس جمهورسالخورده اسرائیل هم وارد گود "جنگ دیپلماتیک" علیه ایران شد.
(حال آنکه مقام ریاست جمهوری در اسرائیل مقامی تشریفاتی است و رئیس جمهور از دخالت در سیاست منع شده است).
در ماه می "اسحاق آهارونوویچ" وزیر امنیت ملی و سپس،"دانی آیالون" معاون وزیر خارجه دولت دست راستی اسرائیل به پاناما، هندوراس و کاستاریکا سفرکردند، سفری که با هدف مقابله با "نفوذ ایران در آمریکای لاتین" و در راستای رویکرد "دیپلماسی تهاجمی" صورت گرفت.
"آویگدور لیبرمن" وزیر خارجه رادیکال اسرائیل در ماه جون، ابتدا به برزیل رفت و درطول سفرش به آمریکای لاتین که ده روز به طول انجامید، تلاش کرد کشورهای منطقه را به قطع همکاری هسته ای با جمهوری اسلامی ایران متقاعد سازد.
بعلاوه "شیمون پرز" رئیس جمهور سالخورده اسرائیل در ماه جون وهمزمان با سفر های "آویگدور لیبرمن" از آذربایجان دیدار داشت و آنگاه به قزاقستان سفر کرد، سفرهایی که عمدتاً پیرامون برنامه اتمی ایران بود.
در تداوم رویکرد "دیپلماسی تهاجمی"، "شیمون پرز" در اواسط ماه جولای به روسیه رفت و ضمن دیدار با "دیمیتری مدودف" رئیس جمهوری روسیه تلاش کرد تا وی را جهت اعمال فشار بیشتر به جمهوری اسلامی ایران در شورای امنیت و همچنین اجتناب ازهمکاریهای نظامی ترغیب سازد.

مقامات رادیکال تل آویو در اجرای "دیپلماسی تهاجمی"خود ، دو هدف "کوتاه مدت" و"بلند مدت" را دنبال میکنند.
در مسیر "هدف کوتاه مدت"، افزایش فشارهای سیاسی و اقتصادی بین المللی علیه جمهوری اسلامی ایران مورد توجه قرار گرفته است.
دیدار "شیمون پرز" از مسکو در گذشته و سفر اروپایی نتانیاهو و مذاکرات او با مقامات لندن و جمهوری فدرال آلمان و بعلاوه دیدار با "جرج میچل" ،سناتور سابق و فرستاده ویژه آمریکا در خاورمیانه، بیشتر به منظور کسب "هدف‌های کوتاه مدت" دیپلماسی تل آویو در برابر تهران تنظیم شده است.
"هدف بلند مدت" دیپلماسی تهاجمی اسرائیل علیه جمهوری اسلامی ایران ، اخلال وکارشکنی در برنامه‌های توسعه اتمی ایران در تمام زمینه‌هاست زیرا از نگاه اسرائیل این اعمال، می تواند به تأخیر و یا احتمالا توقف این برنامه‌ها بیانجامد.
از موضوعات محوری گفتگوهای دولتمردان راستگرای اسرائیل درسفرهایشان به آسیای میانه، آمریکای لاتین و آفریقا، کارشکنی درهمکاریهای اتمی کشورهای این مناطق با جمهوری اسلامی ایران بوده است.
اسرائیل جهت متوقف کردن برنامه‌های اتمی ایران، ظاهراً تمامی نیروهای سیاسی، تدارکاتی و اطلاعاتی خود را فعال کرده است.
از دید برخی صاحبنظران افزایش تحرکات سیاسی اسرائیل در ماه های اخیر از یک سو ناشی از عدم تمایل نسبی دولت آمریکا در تقابل با ایران و اصرار واشنگتن به ادامه سیاست مذاکره با جمهوری اسلامی ایران، و از سوی دیگر، تعدد رویدادهای مرتبط با فعالیت‌های ایران در ماه سپتامبر است.
تمامی این فشارهای سیاسی و تبلیغاتی در حالی صورت میگیرد که مقامات جمهوری اسلامی ایران همواره ضمن رد نظامی بودن برنامه های هسته ای ایران بر صلح آمیز بودن آن تاکید کرده و اعلام نموده اند که در "آموزه های اسلام" و "دکترین جمهوری اسلامی"، "سلاح هسته ای"جایگاهی ندارد. بعلاوه طبق گزارشهای آژانس بین المللی انرژی اتمی تا کنون هیچ مدرکی دال بر نظامی بودن برنامه های اتمی ایران بدست نیامده است و تمامی فعالیتهای اتمی ایران تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی پی گیری میشود.( دکترمحمد البرادعی اواخر ماه آگوست، در حالیکه در ماه نوامبر ریاست دوازده ساله اش بعنوان دبیر کل آژانس پایان خواهد یافت،طی آخرین گزارش خود درباره پرونده هسته ای ایران بار دیگر بر صلح آمیز بودن برنامه های اتمی جمهوری اسلامی ایران صحه گذاشت)
پرونده ایران مدتها است که کاملا از ابعاد فنی و حقوقی اش تخلیه شده است و صرفا به برگی سیاسی در دست "کشورهای تاثیر گذار در نظام بین الملل" جهت تامین "منافع ملی" شان، بدل گشته است.
منبع: اندیشکده روابط بین الملل