روش جداسازی شناوری با استفاده از فِروسُیّال

ferrofluid یا فروسیال مایعی است با ذرات بسیار ریز مغناطیسی ( عمدتاً آهنی ) به‌صورت کلوئیدیِ پایدار و چسبیده به مولکول‌های مایعِ حامل. این ذرات مغناطیسی می‌توانند همچون مولکول های مغناطیسیِ هوا در شیبِ میدانِ مغناطیسیِ سیملوله‌های حاملِ جریان به داخل سیملوله کشیده شده و فشار سیال را در آنجا افزایش دهند. افزایشِ فشار در عمقِ مایعِ مغناطیسیِ قرار گرفته روی سیملوله‌ی حاملِ جریان، باعثِ افزایشِ نیروی پس‌زنی ( یا نیروی ارشمیدسیِ ) مایع شده و باعثِ سبک‌تر شدنِ ذرات یا خرده پاره های فلزی واقع در مایع می‌شود که می‌توان از این پدیده برای جداسازیِ فلزات از جنس های مختلف ( که دارای جرم های حجمی متفاوتند ) در پدیده‌ی sink-float separation استفاده کرد [1].

این پروسه‌ که براي توجيه ديامغناطيسم ( و نیز جاذبه و دافعه ی سیم های حامل جریان ) از آن استفاده شده است سالهاست به طور صنعتي در روش جداسازيِ قطعات و ذرات جامدات مختلف ( غير مغناطيسي عمدتاً فلزي ) با استفاده از فِروسَیّال به کار می‌رود ، بدين نحو كه در ظرف محتوي اين مايع قطعات و ذرات مخلوط مواد مختلف ريخته شده و ظرف بر روي يك سيملوله‌ی حامل جریان كه ( شيب ) ميدان مغناطيسي ايجاد مي‌كند قرار داده مي‌شود. در اثر جذب ذرات ريز معلق در فروسيال نيروي رانشي به طرف بالا بر قطعات وارد مي‌شود كه بر حسب چگالي آنها ، آنها را در ارتفاعات مختلف قرار مي‌دهد كه مي‌توان آنها را جداسازي و در واقع بازيابي كرد ( مثلاً آلومينيم در سطح مايع قرار مي‌گيرد ).

پی نوشت ها :
 

[1] www.liquidsresearch.com/documents/snkfloat.pdf
 

/ن