آنچه آمريكا بر سرآفريقا مي‌آور
نويسنده:**بروس ديكسون
چكيده:
اكنون زمان آن رسيده است كه ايالات متحده سياست‌هاي خود در جهت غير نظامي كردن قاره افريقا را در پيش گيرد. از پايان جنگ سرد در سال 1989، هم حاكمان جمهوري‌خواه و هم دمكرات، حمايت‌ها، كمك‌ها، آموزش‌ها و نيز انتقال تسليحات نظامي را به حداقل پنجاه كشور از پنجاه و سه كشور اين قاره فراهم كرده اند و باعث به راه افتادن تقريباً چهارده جنگ در اين قاره شده اند. هر دو حزب جمهوري‌خواه و دمكرات، در تعيين سياست‌هاي خود در قبال آفريقا، تلاش مي‌كنند مردم اين قاره را مسلح كرده و آنها را همواره در حال گرسنگي، بيماري، فقر و جنگ نگاه دارند. در هر نه كشوري كه اكنون درگير منازعات نظامي هستند، تسليحات و آموزش‌هاي نظامي ايالات متحده به چشم مي‌خورد: در جنگ داخلي اتيوپي، در تجاوزات سومالي به اتيوپي، در چاد، در مراكش و صحراي غربي و سودان، در جنگ داخلي الجزاير و البته در هولوكاست كنگو، كه از سال 1996 تاكنون، چيزي در حدود شش ميليون نفر تلفات داشته است كه پس جنگ جهاني دوم،چنين تلفاتي بي سابقه است.ايالات متحده از تمام ارتش‌هاي ملي كه دراشغال بخش‌هايي از كنگو دخالت داشته‌اند حمايت كرده و تجهيزات لازم را در
اختيار آنها قرار داده است؛ از نيروهاي كنيا و اوگاندا گرفته تا ارتش كشورهايي چون رواندا،برونئي،آنگولا و حتي ناميبيا. همچنين سلاح هاي ايالات متحده به دست چريك‌هاي غيردولتي و ارتش‌هاي خصوصي مي‌رسد و اين عده با كشتار مردم و خالي كردن مناطق مسكوني از سكنه،به ما كمك مي‌كنند به آساني،«كلتان» مورد نياز تلفن‌ها و كامپيوترها، «تيتانيوم» مورد نياز هواپيماها و «اورانيوم» مورد نياز سلاح هاي اتمي خود را استخراج كرده و به غارت ببريم. سياست خارحي نظامي‌گري آمريكا در قاره آفريقا، با محكوميت جهاني و نيزاستهزاي مردم اين قاره و دولت‌هايشان در سراسر افريقا روبه رو شد. مردم افريقا سلاح هاي آمريكايي را نمي‌خواهند، آنها خواهان مداخله آمريكا در امور داخلي كشورشان نيستند. هيچ يك از كشورهاي آفريقايي از ترس مردم خود حاضر به پذيرفتن ميزباني پايگاه نظامي امريكا در قاره آفريقا نشدند. اما آمريكايي‌ها، بدون توجه به اين مطلب، پايگاه‌هاي نظامي خود را از مومباسا و جيبوتي در شرق اين قاره گرفته تا آنگولا و خليج گينه در غرب اين قاره افزايش مي‌دهند. نخبگان سياست خارجي آمريكا، يعني شركت هاي چند مليتي، پنتاگون، توليدكننده هاي تسليحات و پيمانكاران مزدور،مي‌دانند چه مي‌خواهند. آنها به دنبال نفت،طلا و الماس هستند. آنها مي‌خواهند كشاورزي افريقا را با محصولات متنوع آمريكايي كه حاصل مهندسي ژنتيك است، گره بزنند و حق انحصاري استفاده از اين محصولات را در اختيار خود قرار دهند. آنها مانع از اين مي شوند كه كشورهاي آفريقايي با استفاده از دارايي‌ها و منابع شخصي خود، بخواهند براي خود زيرساخت‌هاي آموزشي و بهداشتي ايجاد كنند. همچنين به آنها اجازه نمي‌دهند به مواد غذايي، يارانه اختصاص دهند، در جامعه اشتغال ايجاد كنند و به اقتصاد داخلي سالم دست يافته و آن را رونق بخشند.آنها مي‌خواهند كه كشورهاي اين قاره همواره درگير جنگ‌هاي داخلي باشند، زيرا وجود چنين جنگ‌هايي به سود تجارت آنها است.اگركشوري همچنان روي پاي خود ايستاده و يك «دولت شكست خورده» نباشد، آن را به يكي ديگر از كشورهاي شكست‌خورده تبديل كنند.
منبع:http://www.alternet.org
(Bruce Dixon، روزنامه نگار آمريكايي و متخصص مسائل آفريقا**
منبع:نشريه سياحت غرب،شماره 75
/ن
