آنچه که نبايد به کودکان گفت

 

گذاشتن اسم روي بچه ها
 

«لال» ٬ «بچه بد»
اگر کودکان را نام هايي مانند احمق و تنبل و... بناميد باور مي کنند که داراي اين صفات و خصوصيات است . به علت آسيبي که به کاربردن اين نام هاي منفي به شخصيت بچه ها وارد مي کند ٬ اعتماد به نفس او از بين مي برد .
اگر کودکي به صفت « زشت » ناميده شود ٬ ممکن است از حضور در جمع و بازي با ديگران خودداري کند اگر بگوييد : « کمرو» از ارتباط با همسالان و بزرگترها پرهيز مي کند .
چه بايد گفت : با جمله اي مثبت توجه بچه را به رفتاري معطوف کنيد که بايد تغيير دهد . « اين اتاق نامرتب و به هم ريخته است » يا « کاغذ و مدادهايت روي زمين پخش شده و بايد جمع شود»

طرد کردن بچه ها
 

«اي کاش به دنيا نمي آمدي » يا « هيچکس ترا دوست ندارد »
طرد کردن بچه ها نشان دادن نفرت يا تمايل به جدايي از آنهاست . براي يک کودک دوست داشته نشدن از طرف فردي که او را به دنيا آورده به معني دوست نداشتن از طرف همه افراد است . آنچه که يک کودک بايد بداند اين است که پدر و مادر بدون هيچ قيد و شرطي دوستش دارند .
چه بايد گفت : هر روز با او گفتگو کنيد و بگوييد « دوستش داريد » و در آغوشش بگيريد .

منفي بافي
 

لياقت چيزي را نداري يا جات تو زندونه
 

بچه ها با کلمات و جمله هايي که به آنها مي گوييم ٬ بزرگ مي شوند يک پژوهشگر با عده اي زنداني گفتگو و مصاحبه کرد . از آنها پرسيد که به چند نفر از آنها هنگام بچگي گفته شده که زنداني خواهند شد ؟ با کمال تعجب دريافت که تقريباً با پاسخ همه آنها به اين سوال مثبت بود . والدين بايد آينده خوبي را براي بچه ها ترسيم و پيش بيني کنند .

مقصر داشتن بچه ها هنگام بروز مشکلات
 

« تو دليل دعواي من و پدرت هستي »
مقصردانستن کودک هنگام مشکلات به اين معني است که او به دليل کاري که به ديگران انجام داده اند سرزنش مي شود بچه ها هدف آسان و در دسترس براي به گردن گرفتن تقصير ديگر اعضاي خانواده هستند . اگر بچه ها بايد ياد بگيرند که مسئوليت کارهايشان را به عهده بگيرند ما بايد نمونه اي از مسسوليت پذيري در برابر اشتباهات و ضعف هايمان باشيم .
چه بايد گفت : اگر عصباني شديد به محض بدست آوردن خونسردي ٬ از کودک معذرت بخوهيد و مثلاً بگوييد :« ببخشيد دعوات کردم امروز خسته بودم »

انتظارات نابجا
 

نمره ات ۱۷ شده پس ۳ نمره ديگر چه شده است تو فقط بايد ۲۰ بگيري .
پدر و مادراني که از فرزندان خود انتظارات بي جادارند آنها را مجبور مي کنند که بهترين بازيکن باشند يا در مدرسه نمره ۲۰ بگيرند . پيامي که پشت اين عمل پنهان شده اين است که تو در مدرسه به اندازه کافي خوب نيستي . داشتن انتظار بي جا تنها اعتماد به نفس کودک را از بين مي برد .
چه بايد گفت ٬ با تاکيد به نکات مثبت بگوئيد : خيلي عالي است که نمره هاي ۲۰ زيادي در کارنامه ات داري – اشکالي ندارد نمره ۱۷ گرفتي چون تو تمام سعي خود را کردي و هر انساني ممکن است اشتباه کند سعي کن اشتباهاتت در آينده کمتر شود لزومي ندارد هميشه و همه کس نمره ۲۰ بگيرند .

مقايسه کردن
 

چرا مثل پسرخاله ات نيستي ؟ « وقتي به سن تو بروم ٬ دو کيلومتر پياده به مدرسه مي رفتم » وقتي به کودک مي گوييد که رفتارش مثل خواهرش خوب نيست .
تخم حسادت و بددلي را بين فرزندان خود مي کاريد . بچه ها نبايد در خانواده و فاميل مقايسه شوند چون در مقابل خواهران و برادران خود احساس بي ارزشي و بد بودن را خواهند داشت .
حتي تعريف مثبتي هم مي تواند همين نتيجه را داشته باشد . وقتي مي گويد :« تو در بازي فوتبال از برادرت بهتري » همان احساس مقايسه و ناسازگاري را بين آنها به وجود مي آوريد .
بهتر است بگوييد : تو در بازي فوتبال به اندازه برادرت هنگامي که به سن تو بود خوب هستي . از سال گذشته تا به حال در زبان پيشرفت کرده اي .

شرم زدگي
 

بايد از خودت خجالت بکشي . درست مانند يک بچه رفتار مي کني . نمي توانم باور کنم از اين گربه کوچک مي ترسي .
هنگام خجالت ٬ کودک ٬ احساس مي کند نقص دارد يا بي لياقت است . خجالت کشيدن بيشتر از اين که رفتار او را درست کند موجب از دست رفتن روحيه و تحقير او مي شود . برخي پدرها و مادرها با انگشت گذاشتن روي نقاط ضعف کودک ٬ مانند شب ادراري او را تحقير مي کنند . خجالت زده کردن کودک موجب مي شود که او عوامل تحقيرش را پنهان کند .
بهتر است بگوييد : گريه نکن ٬ تو ديگر بزرگ شده اي . گربه آنقدرها هم ترسناک نيست .

تهديد کردن
 

اگر نيايي مي روم و اينجا تنها مي ماني اگر دوباره اين کار را انجام دهي ٬ به پليس مي گويم ترا ببرد .
تهديد گفتن جمله يا کلمه اغراق آميزي است که پدر و مادر به کار مي برند تا کودک را بترسانند مانند اين جملات : « اگر درست رفتار نکني تمام استخوانهايت را مي شکنم » تهديد موجب ترس در کودک مي شود و او احساس مي کند که در محيطي ناامن و پر از دشمن زندگي مي کند . تهديد به تنها گذاشتن کودک برايش بسيار دردناک و سخت است چون او بسيار حساس است و براي نيازهاي اساسي و اوليه زندگي با پدر و مادرش نياز دارد .
آنچه بايد گفت : به بچه ها بايد هشدار داد نه تهديد برخلاف تهديد ٬ هشدار واقعي و معقول است . با گفتن جمله « اگر .... در نتيجه ...» به او هشدار مي دهيد که نبايد به رفتار بدخود ادامه دهد . مانند « اگر دوباره خواهرت را بزني ٬ ديگر نبايد با او بازي کني .»

 

منبع:www.khanevadeyema.com
/م