تاثير روان بر پوست
نويسنده:دکتر محمدعلي نيلفروش‌زاده*
اهميت و نقش عوامل رواني در بيماري‌هاي پوستي براي متخصصان پوست به خوبي شناخته شده است. تعامل بين پوست و ذهن افراد به اشکال مختلف تظاهر مي‌کند؛ مثلا در مورد بيماري‌هاي عود‌کننده‌اي مثل بيماري‌هاي التهابي پوست (مانند اگزما، پسوريازيس و آکنه) نقش تشديدکننده استرس و عوامل هيجاني به اثبات رسيده است.
از طرف ديگر بروز ضايعات و مشکلات پوستي به علت ايجاد ظاهر نازيبا سبب فشار روحي در فرد مي‌شود و در مورد بيماري‌هايي مثل ويتيليگو و آلوپسي آره آتا مشکل اصلي و عمده بيمار فشار رواني ايجاد شده به علت نازيبا شدن است. گاهي پزشکان متخصص پوست با بيماري‌هايي مواجه مي‌شوند که توسط خود بيمار ايجاد شده و در واقع ضايعات به وسيله خود بيمار القا گرديده است که مي‌توان به مواردي مانند هذيان پارازيتوز، تريکوتيلومانيا (فرد موهاي ابرو مژه و سر خود را مي‌کند). نوروتيک اکسکوريشن (اصطلاحي است براي خراشيدگي‌هاي پوست با منشأ رواني) و درماتيت ساختگي اشاره کرد. همچنين بيماراني فقط با شکايت حسي پوستي مثل خارش مزمن ايديوپاتيک، يا احساس راه رفتن مورچه روي پوست، سوزش، سوزن سوزن شدن و علايم عجيب و غريب ديگر مراجعه مي‌کنند. اولين قدم در مورد اين بيماران افتراقي اين حالت‌ها از موارد ديگر و اطمينان از منشأ روان‌شناختي آنهاست چون بيماران داراي زمينه‌هاي طبي يا عصبي نيز مي‌توانند فقط با ضايعاتي مراجعه کنند که توسط خود آنها ايجاد شده است و به همين علت ساير علايم روحي رواني را نيز بايد مدنظر قرار داد. در هذيان پارازيتوز بيماران به شکل غيرواقع‌بينانه عقيده دارند که به وسيله حشرات، کرم‌ها يا ديگر ارگانيسم‌ها آلوده شده‌اند. هذيان پارازيتوز اغلب در دو گروه مجزا ديده مي‌شود:
الف) در بيماران جوان‌تر که شيوع بيماري بين مرد و زن مساوي است و بين هذيان و وضعيت اقتصادي‌اجتماعي پايين و اعتياد به موادمخدر رابطه‌اي وجود دارد.
ب) بيماران پيرتر که عمدتا زنان هستند که اعتياد به مواد مخدر يا سطح اقتصادي‌اجتماعي پايين در آنها به اثبات نرسيده است.
اين بيماران حتي نمونه‌هاي گوناگوني از قطعات انگل‌ها را در قوطي‌هاي کوچک همراه خود نزد پزشک مي‌آورند. ضايعات خودالقاشده پوستي مکرر مي‌توانند شکلي شبيه دهانه آتشفشان ايجاد کنند. بيماران پوست خود را به طور عميقي مي‌خراشند که تلاش براي خارج کردن «پارازيت يا انگل» است. اين بيماران مي‌توانند از نظر اجتماعي منزوي شوند چون مي‌ترسند افراد ديگر را با آلودگي خود آلوده کنند. بيماران با اختلال وسواسي که وسواس روي يک نماي به خصوص پوست خود داشته باشند به راحتي با يک بيمار دچار هذيان پارازيتوز اشتباه مي‌شوند. در درماتيت ساختگي هم بيمار از ابزار و مواد پيچيده مثل اشياي تيز، موادشيميايي سوزاننده يا تزريق مواد براي القاي ضايعات پوستي استفاده مي‌کند.
/ک
از طرف ديگر بروز ضايعات و مشکلات پوستي به علت ايجاد ظاهر نازيبا سبب فشار روحي در فرد مي‌شود و در مورد بيماري‌هايي مثل ويتيليگو و آلوپسي آره آتا مشکل اصلي و عمده بيمار فشار رواني ايجاد شده به علت نازيبا شدن است. گاهي پزشکان متخصص پوست با بيماري‌هايي مواجه مي‌شوند که توسط خود بيمار ايجاد شده و در واقع ضايعات به وسيله خود بيمار القا گرديده است که مي‌توان به مواردي مانند هذيان پارازيتوز، تريکوتيلومانيا (فرد موهاي ابرو مژه و سر خود را مي‌کند). نوروتيک اکسکوريشن (اصطلاحي است براي خراشيدگي‌هاي پوست با منشأ رواني) و درماتيت ساختگي اشاره کرد. همچنين بيماراني فقط با شکايت حسي پوستي مثل خارش مزمن ايديوپاتيک، يا احساس راه رفتن مورچه روي پوست، سوزش، سوزن سوزن شدن و علايم عجيب و غريب ديگر مراجعه مي‌کنند. اولين قدم در مورد اين بيماران افتراقي اين حالت‌ها از موارد ديگر و اطمينان از منشأ روان‌شناختي آنهاست چون بيماران داراي زمينه‌هاي طبي يا عصبي نيز مي‌توانند فقط با ضايعاتي مراجعه کنند که توسط خود آنها ايجاد شده است و به همين علت ساير علايم روحي رواني را نيز بايد مدنظر قرار داد. در هذيان پارازيتوز بيماران به شکل غيرواقع‌بينانه عقيده دارند که به وسيله حشرات، کرم‌ها يا ديگر ارگانيسم‌ها آلوده شده‌اند. هذيان پارازيتوز اغلب در دو گروه مجزا ديده مي‌شود:
الف) در بيماران جوان‌تر که شيوع بيماري بين مرد و زن مساوي است و بين هذيان و وضعيت اقتصادي‌اجتماعي پايين و اعتياد به موادمخدر رابطه‌اي وجود دارد.
ب) بيماران پيرتر که عمدتا زنان هستند که اعتياد به مواد مخدر يا سطح اقتصادي‌اجتماعي پايين در آنها به اثبات نرسيده است.
اين بيماران حتي نمونه‌هاي گوناگوني از قطعات انگل‌ها را در قوطي‌هاي کوچک همراه خود نزد پزشک مي‌آورند. ضايعات خودالقاشده پوستي مکرر مي‌توانند شکلي شبيه دهانه آتشفشان ايجاد کنند. بيماران پوست خود را به طور عميقي مي‌خراشند که تلاش براي خارج کردن «پارازيت يا انگل» است. اين بيماران مي‌توانند از نظر اجتماعي منزوي شوند چون مي‌ترسند افراد ديگر را با آلودگي خود آلوده کنند. بيماران با اختلال وسواسي که وسواس روي يک نماي به خصوص پوست خود داشته باشند به راحتي با يک بيمار دچار هذيان پارازيتوز اشتباه مي‌شوند. در درماتيت ساختگي هم بيمار از ابزار و مواد پيچيده مثل اشياي تيز، موادشيميايي سوزاننده يا تزريق مواد براي القاي ضايعات پوستي استفاده مي‌کند.
پي نوشت ها :
* متخصص پوست و مو
منبع:www.salamat.com
/ک
