زمانه‌ي گذران بس حقير و مختصرست

زمانه‌ي گذران بس حقير و مختصرست شاعر : انوري ازاين زمانه‌ي دون برگذر که بر گذرست زمانه‌ي گذران بس حقير و مختصرست که پيشکار قضا و مدبر قدرست به حل و عقد جهان را زمانه‌ايست دگر به حل و عقد جهان را زمانه‌ي دگرست کف کفايت و راي صواب صدر اجل عمر که وارث عدل و صلابت عمرست صفي ملت اسلام و نجم دين خداي قضا پيام‌ده است و سخا پيام‌برست بلند همت صدري که طبع و دستش را به جاي خاطر او بحر گوييا شمرست به جنب فکرت او برق گوييا زمنست به راي هست چو...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

زمانه‌ي گذران بس حقير و مختصرست

شاعر : انوري

ازاين زمانه‌ي دون برگذر که بر گذرست		زمانه‌ي گذران بس حقير و مختصرست
که پيشکار قضا و مدبر قدرست		به حل و عقد جهان را زمانه‌ايست دگر
به حل و عقد جهان را زمانه‌ي دگرست		کف کفايت و راي صواب صدر اجل
عمر که وارث عدل و صلابت عمرست		صفي ملت اسلام و نجم دين خداي
قضا پيام‌ده است و سخا پيام‌برست		بلند همت صدري که طبع و دستش را
به جاي خاطر او بحر گوييا شمرست		به جنب فکرت او برق گوييا زمنست
به راي هست چو خورشيد اگرچه سايه‌ورست		به قدر هست چو گردون اگرچه در جهتست
بر عطيت او ملک دهر مختصرست		بر عنايت او سعي چرخ نامشکور
چو قهرش آيد اقبال آسمان هدرست		چو لطفش آيد پتياره‌ي زمانه هباست
از آن قبل که نهان دلش همه شکرست		ز لطف او مرگ انديشه کرد کلک شکر
ز پاي تا به سرش صد ميان با کمرست		ز بهر خدمت انديشه‌اي که در دل اوست
چو عالمي ز زمانه زمانه بر خطرست		ايا زمانه مثالي که از سياست تو
تويي که ديده‌ي بخل از سخات بي‌بصرست		تويي که معده‌ي آز از عطات ممتلي است
محيط طبع ترا علم کمترين گهرست		سحاب دست ترا جود کمترين باران
به آب در ز سموم سياستت شررست		به آتش اندر ز آب عنايت تو نمست
چو ذات عقل همه جوهر تو از هنرست		چو جرم شمس همه عنصر تو از نورست
که نه طلايه‌ي حزم ترا از آن خبرست		سپهر بر شده رازي ندارد از بد و نيک
رضا و خشم ترا در جهان هزار اثرست		چو اتصال سعود و نحوس چرخ کبود
هماي قدر ترا روزگار زير پرست		پر از خدنگ نوائب همي بريزد ازآنک
تذرو با شه و روباه ماده شير نرست		تو آن جهان اماني که در حمايت تو
کنون که پيش حوادث حمايتت سپرست		سماک رامح اگر نيزه بشکند چه عجب
سپهر قدر ترا چون قمر دو صد قمرست		جهان امن ترا چون ارم دو صد حرمست
که جز به ديده‌ي بخت تو اندرون سهرست		ز خواب امن تو در کون کس نشان ندهد
بدان دليل که بيدار گنگ و کور و کرست		عدو به خواب درست از فريب کين تو نيز
خلاف نيست که آن از حرارت جگرست		اگرچه مايه‌ي خواب از رطوبت طبعست
که روز حشر ز صبحش پگاه خيرترست		شب حسود تو شاميست بي‌کرانه چنان
چهار عنصر و نه چرخ مادر و پدرست		هميشه تا بشري راز روي مايه و سبق
کزين چهار چو نه چرخ همتت زبرست		چو چار عنصرت اندر جهان تصرف باد
که داد و دين و هنر در جهان ز تو سمرست		به قدر و جاه و شرف در جهان سمر بادي
که جان ز جان تو دارد هرآنکه جانورست		مباد جسم تو خالي ز جانت از پي آن
که پاي همت تو چون ملک فلک سپرست		به گام کام بساط زمانه را بسپر