دوش سلطان چرخ آينه فام

دوش سلطان چرخ آينه فام شاعر : انوري آنکه دستور شاه راست غلام دوش سلطان چرخ آينه فام چون به دست غروب داد زمام از کنار نبردگاه افق گوشوار فلک ز گوشه‌ي بام ديدم اندر...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

دوش سلطان چرخ آينه فام

شاعر : انوري

آنکه دستور شاه راست غلام		دوش سلطان چرخ آينه فام
چون به دست غروب داد زمام		از کنار نبردگاه افق
گوشوار فلک ز گوشه‌ي بام		ديدم اندر سواد طره‌ي شب
قرةالعين و فخر آل نظام		گفتم آن نعل خنگ دستورست
که نهد خنگ او به ما بر گام		آسمان گفت کاشکي هستي
آسمان با دريغ و درد تمام		گفتم آن چيست پس بگو برهان
گفتم آوخ هلال ماه صيام		گفت ربي و ربک الله گوي
بر بساط وزير شرب مدام		گفت آري مدام نتوان کرد
روزکي چند احتماء طعام		شبکي چند احتباس شراب
نوبت فاتحه است والانعام		همچو انعام تا کي از خور و خواب
جاي آن طيرگي در آن هنگام		طيره گشتم ازو والحق بود
از سراي سپهر مينافام		ماه چون در حجاب مي‌نوشد
واندران خيمه درج کرده خيام		خيمه‌اي ديدم از زمانه برون
همه آتش لباس و آب اندام		مجمعي از مخدرات درو
ساکنان را مسير بي‌فرجام		سکنه‌شان را مدار بي‌آغاز
گشته از اشتياق بي‌آرام		تير در هجر چهره‌ي زهره
به کفي بربط و به ديگر جام		زهره در پيش چشم بهمن و دي
تخت خورشيد زير سايه‌ي شام		تيغ مريخ پيش صيقل قلب
ماهي مشتري بجسته ز دام		دلو کيوان در اوفتاده به چاه
منع را خصم‌وار کرده قيام		توامان در ازاء ناوک قوس
بره مذبوح خنجر بهرام		حدي مفتون خوشه‌ي گندم
کام بگشاده تا بيابد کام		اسد اندر کمين کينه‌ي ثور
جز مراد لام و غبن کرام		در ترازوي چرخ چيزي نه
زير پي درکشيده بود و خرام		جويبار مجره را سرطان
بر زبان رقم به وجه پيام		هر زماني مسير کلک شهاب
دادي از راز روزگار اعلام		ساکنان سواد مسکون را
که دهد ملک را قرار و نظام		راست همچون مسير کلک وزير
بر ازو ذوالجلال والاکرام		صاحب آن ذوالجلالتين که هست
صدر اسلام و اختيار انام		افتخار انام ناصر دين
رايتش را ملازمست مدام		صاهربن مظفر آنکه ظفر
نقش تصوير نطفه در ارحام		آنکه از بهر خدمتش بندد
گوهر نظم و نثر در اوهام		آنکه از بهر مدحتش زايد
نه ز نقصان نشان گذاشت نه نام		آن تمامي که روز استغناش
به طفيل بقاي او ايام		متصل مدتي که باقي شد
وانکه عفوش بهانه‌ي انعام		آنکه خشمش طلايه‌ي زحمت
سايه‌ها را ز نور رايش وام		آنکه خورشيد آسمان بگزارد
درجهد برق خاطرش به غمام		ژاله خورشيد شعله بارد اگر
خط باطل کشيد بر احکام		آسمان در ازاء حکم روانش
آسمان باري از کجا و کدام		دور او آنگه آسمان را حکم
وز شکوه تو نان حادثه خام		اي ز پاس تو تيره آب ستم
حادثه خنجرست و حبس نيام		تيغ باس تو تا کشيده شدست
چون عطاي خداي جود تو عام		چون جلاي خداي جاي تو خاص
انتقامت چو خاک خون‌آشام		اصطناعت چو آب جان‌پرور
عاشق خدمتت خواص و عوام		شاکر نعمتت وضيع و شريف
لوح داغ تو شانه‌ي دد و دام		زير طوق تو گردون شب و روز
سده‌ي ساحت ترا ابرام		بي‌زمين بوس نور و سايه نداد
چکند چرخ کت نباشد رام		که بود دهر کت نبوسد خاک
با عرق راز مجرمان ز مسام		جذب عدلت به خاصيت بکشد
عدل باشد بلي دليل دوام		بر دوام تو عدل تست دليل
ديت کشتگان خود اغنام		بانفاذت ز گرگ بستاند
نکند تلخ نااميدي کام		تشنگان زلال لطفت را
حشر ناممکن است روز قيام		کشتگان سموم قهر ترا
ور بود در حريم بيت حرام		خون خصمت حلال دارد چرخ
گوشه‌ي بالش ترا به سلام		خاضع آيد کلاه گوشه‌ي عرش
به سعادت همي کنند الهام		فيض عقلت نفوس انجم را
که چه پرها بريختند اوهام		عاليا پايه‌ي مديح تو واي
دست نطقم ز آستين کلام		من کيم تا به آستانش رسد
بس دليري مکن لکل مقام		انوري هم حديث لااحصي
چه کشي از پي قبولش لام		سخنت چون الف ندارد هيچ
با کفت هست التيام لام		اي جوادي که ازدحام سحاب
تا به اعراض باقيند اجسام		تا به اجسام قائمند اعراض
بي‌تو اعراض را مباد قيام		بي‌تو اجسام را مباد بقا
تازه باد و عدم گرفته ز کام		گل عز تو در بهار وجود
با حسودت زمانه سخت لگام		با مرادت سپهر سست مهار
خضرتت را سيادت از خدام		درگهت را سياست از حجاب

دوش سلطان چرخ آينه فام

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته