کمال دين محمد محمد آنکه براي

کمال دين محمد محمد آنکه براي شاعر : انوري جمال حضرت و صدر و وزير سلطانست کمال دين محمد محمد آنکه براي به حل و عقد ممالک منوب دورانست نفاذ حکم و قضا و قدرت قدر وسع آنک ز بر کشيدن خورشيد و مه پشيمانست سپهر برشده تا راي روشنش ديدست که در وجود نگنجد کمال او آنست زمانه در دل کتم عدم ضميري داشت در سراي کمالش فراز کيوانست مدار جنبش قدرش وراي خورشيدست به قدر و جاه و شرف آسمان گردانست به راي روشن پاک آفتاب گردونست نيابت از قلم او چو جسم با...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

کمال دين محمد محمد آنکه براي

شاعر : انوري

جمال حضرت و صدر و وزير سلطانست		کمال دين محمد محمد آنکه براي
به حل و عقد ممالک منوب دورانست		نفاذ حکم و قضا و قدرت قدر وسع آنک
ز بر کشيدن خورشيد و مه پشيمانست		سپهر برشده تا راي روشنش ديدست
که در وجود نگنجد کمال او آنست		زمانه در دل کتم عدم ضميري داشت
در سراي کمالش فراز کيوانست		مدار جنبش قدرش وراي خورشيدست
به قدر و جاه و شرف آسمان گردانست		به راي روشن پاک آفتاب گردونست
نيابت از قلم او چو جسم با جانست		وزارت از سخن او چو جان باجسمست
هر آن لطيفه که از روزگار پنهانست		به پيش آينه‌ي طبعش آشکار شود
هر آن اثر که ببيني هزار چندانست		ز اتصال کواکب وز امتزاج طباع
که او مدار همه کارهاي ديوانست		که او مشير همه کارهاي اقبالست
که اين چو کشتي نوحست و او چو طوفانست		بجز حمايتش از حادثات امان ندهد
به از گذشته که انديشه ناک و حيرانست		به کار خادمش انديشه‌اي همي بايد
که از زمانه برو بندهاي الوانست		به بنده وعده‌ي الوان چه بايدش بستن
صبور نيست ولي صبر کار سندانست		به زير ضربت خايسک محنت و شيون
کزين متاع درين عرضگاه ارزانست		به طول قطعه گراني نکردم از پي آن
هماره تا ز وراي کمال نقصانست		هميشه تا ز فرود سپهر ارکانند
که از کمال بزرگي سپهر و ارکانست		مباد هيچ بدي از سپهر و ارکانش
که بس يگانه و فرزانه و سخندانست		ز طوق طوعش خالي مباد گردن دهر
بهشت چيست نشاني ز بود انسانست		بهشت را چه کني عرضه بر قلندريان
بدان خداي که داناي سر و اعلانست		به سر سينه‌ي پاک و به جان معصومان
ز ميوهاي بهشت و نعيم رضوانست		که نقل رند ز مستان لم‌يزل خوشتر