خلق را چون نظر به صورت بود

خلق را چون نظر به صورت بود شاعر : اوحدي مراغه اي وطن و منزلي ضرورت بود خلق را چون نظر به صورت بود بي‌زن و خادمي نگيرد نور چون شود منزل و وطن معمور هم بماند ز هر دو فرزندي تا اگر بگذرد ازين چندي نگذارد به دست بيگانه که نگهدارد آن در خانه چون بداند که دوست خواهد خورد زانکه از مال غم ندارد مرد شربت مرگ و مردن اين بودست عادت زيستن چنين بودست گرد راني به جوي بي‌گردن پس چو ناچار شد که خواهي زن تا ترا بيند و شود بتو شاد زن دوشيزه...