اي که از طبع فرومايه‌ي خويش

اي که از طبع فرومايه‌ي خويش شاعر : جامي مي‌زني گام پي وايه‌ي خويش! اي که از طبع فرومايه‌ي خويش زين هنر پايه‌ي خود عالي کن! خاطر از وايه‌ي خود خالي کن! سردي آيين جوانمردي نيست بهر خود، گرمي جز سردي نيست در پي حاجت مسکينان باش! چند روزي ز قوي‌دينان باش! تا به آن بزم کسان افروزي شمع شو! شمع، که خود را سوزي شيوه‌ي ياري و غمخواري ورز! با بد و نيک و نکوکاري ورز! بر گل و خس همه يک‌سان ريزي ابر شو! تا که چو باران ريزي، به ملامت دل ياران...