چو از دستان آن ببريده‌دستان

چو از دستان آن ببريده‌دستان شاعر : جامي همه از خود پرستي بت‌پرستان چو از دستان آن ببريده‌دستان بسي از پيشتر شد عصمتش بيش، دل يوسف نگشت از عصمت خويش ز نور قرب وي نوميد گشتند همه خفاش آن خورشيد گشتند به زندان کردن او تيز کردند زليخا را غبارانگيز کردند ز دل اين غصه بيرون ريخت يک شب زليخا با عزيز آميخت يک شب شدم رسواي خاص و عام در مصر که: «گشتم زين پسر بدنام در مصر که من بر وي از جان‌ام گشته عاشق درين قول‌اند مرد و زن موافق سوي زندان...