چنين است در سفرهاي قديم

چنين است در سفرهاي قديم شاعر : جامي ز فيثاغرس آن الهي حکيم چنين است در سفرهاي قديم جهان را گهرريز ازين راز کرد که چون قفل درج سخن باز کرد گشا يک نفس گوش حکمت‌نيوش! که: «اي چون صدف جمله تن گشته گوش! کسي گر نبشناسدت ز آن چه باک؟ چو گشتي شناساي يزدان پاک، که نيد ز پاکان نيکوسرشت نگهدار خود را ز هر کار زشت! مشو همچو بي‌حکمتان ژاژخاي! اگر لب گشايي، به حکمت گشاي! از آن پيش کافتي ز پا مست خواب، چو بندد شب تيره مشکين‌نقاب ببين در فروغش...