پيرچشمي از 40سالگي کليد مي‌خورد

معمولا با شروع 40 سالگي احساس مي‌کنيم که نوشته‌ها را در فاصله‌هاي نزديک نمي‌توانيم بخوانيم و بايد نوشته را دورتر بگيريم و با گذشت زمان و افزايش سن، باز هم دورتر و دورتر. گاهي در روز،‌ وقتي نور خورشيد از پنجره بر روي نوشته‌ها مي‌افتد به خوبي مي‌توانيم نوشته‌ها را بخوانيم ولي در شب‌، همان نوشته‌ها در فاصله‌هاي نزديک محو مي‌شوند! با مراجعه به چشم‌پزشک و دريافت يک عينک ذره‌بيني مخصوص در فاصله 30 تا 40 سانتي‌متري باز مي‌توانيم تصاوير را به وضوح مشاهده کنيم.
در کشور ما به اين پديده مي‌گويند پيرچشمي؛ پديده‌اي که علتش سفت شدن عدسي چشم و کاهش قدرت عضلات اطراف عدسي براي تغيير حالت آن جهت تنظيم ديد در فاصله‌هاي نزديک (زوم) است. نزديک‌بين‌ها هم پيرچشم مي‌شوند و بعد از 40 سالگي ديگر نمي‌توانند با عينک خود که قبلا مي‌توانستند با آن، دور و نزديک را ببينند؛ مطالعه کنند و بايد براي مطالعه، عينک را از روي چشم خود بردارند.

افزايش سن باعث بروز تغييراتي در کيفيت پروتئين‌هاي لنز مي‌شود. آفتاب مناطق حاره باعث تسريع وقوع پيرچشمي مي‌شود. هرگونه اشعه ماوراي بنفش، چه از آفتاب و چه از لامپ‌ها نيز به تدريج روي چشم تاثير نامطلوب مي‌گذارد. سيگار نيز بر تمام نقاط چشم، اثر نامطلوب مي‌گذارد؛ از مرکز ديد گرفته تا عصب و قرنيه چشم.
در حال حاضر، درمان خاصي براي اين مشکل وجود ندارد اما استفاده پيشگيرانه از عينک آفتابي استاندارد، مصرف ويتامين‌هاي آنتي‌اکسيدان، ميوه‌جات و سبزيجات تازه (به خصوص کلم بروکلي و اسفناج) تا حدودي در رفع اين مشکل، موثر است.
در خصوص درمان‌هاي جراحي نيز بايد گفت که اين روزها گذشته از روش قديمي برش قرنيه با الماس (که چندان نتيجه‌بخش نبود)، روش‌هايي مانند ليزيک يا کار گذاشتن يک عدسي کوچک در وسط ضخامت قرنيه و تاباندن اشعه ليزر به عدسي چشم نيز تحت بررسي است.
منبع: www.salamat.com