بانوي تاجدار مرا طوقدار کرد

بانوي تاجدار مرا طوقدار کرد شاعر : خاقاني طوق مرا چو تاج فلک آشکار کرد بانوي تاجدار مرا طوقدار کرد چون طفل شير خوار عرب طوقدارکرد چون پير روزه دار برم سجده، کو مرا چون کام روزه‌دار و لب شير خوار کرد تا لاجرم زبان من از چاشني شکر اکنون ز شکر گوش مرا گوشوار کرد بودم به طبع سنقر حلقه به گوش او آن گنج زر فشان خزان اختيار کرد هنگام آنکه خلعه دهد باغ را بهار چون خيمه‌ي خزان و شراع بهار کرد از زر کش و ممزج و اطلس لباس من خواهد بر اين ممزج...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

بانوي تاجدار مرا طوقدار کرد

شاعر : خاقاني

طوق مرا چو تاج فلک آشکار کرد		بانوي تاجدار مرا طوقدار کرد
چون طفل شير خوار عرب طوقدارکرد		چون پير روزه دار برم سجده، کو مرا
چون کام روزه‌دار و لب شير خوار کرد		تا لاجرم زبان من از چاشني شکر
اکنون ز شکر گوش مرا گوشوار کرد		بودم به طبع سنقر حلقه به گوش او
آن گنج زر فشان خزان اختيار کرد		هنگام آنکه خلعه دهد باغ را بهار
چون خيمه‌ي خزان و شراع بهار کرد		از زر کش و ممزج و اطلس لباس من
خواهد بر اين ممزج و زرکش نثار کرد		زربفت روز را فلک از اطلس هوا
اين زرکش مغرق و آن زرنگار کرد		کرد آفتاب و صبح کلاه و لباچه‌ام
هم قوقه و هم انگله‌ي شاهوار کرد		و آنگه ز ماه و زهره کلاه و لباچه را
بر من خراج روم و نشابور خوار کرد		از جنس کارگاه نشابور و کار روم
تا خلعتم ممزج اسب و سوار کرد		بر اسب بخت کرد سوارم به تازگي
دست سمن ستان و برم لاله‌زار کرد		از رزمه رزمه اطلس و کيسه کيسه سيم
از زرد و سرخ زرکش اطلس نگار کرد		چون آفتاب زرد و شفق خانه‌ي مرا
شکرم چو آفتاب زبان صد هزار کرد		تا خجلتم بسان شفق سرخ روي ساخت
بر من فکند و عهد مرا عيدوار کرد		در روزه بودم از سخن و جامه‌ي دو عيد
هر کو دو عيد ديد ز روزه کنار کرد		ديدم دو عيد و روزه گشادم به اب شکر
تا فرض شکر او بتوانم گزار کرد		هر دم به آب شکر وضو تازه مي‌کنم
تکبير بسته‌ام که دلم حق گزار کرد		درگاه اوست قبله و من در نماز شکر
بردم نماز آنکه مرا زير بار کرد		چون چرخ در رکوع و چو مهتاب در سجود
با من کرم به نسبت اصل و تبار کرد		اصل و تبارش از عرب است و کيان ملک
ذرات آفتاب فلک را شمار کرد		انعامش از تبار گذشته است و چون توان
ناساز روزگار مرا سازگار کرد		اقبال صفوة الدين بانوي روزگار
فرياد مي‌کنم که مرا شرم سار کرد		خلقند شرم سار ز فرياد من که من
چندان زدم که حلقه‌ي حلقم فکار کرد		غرقم به بحر منت و آواز الغريق
جمع ملائکه در گوش استوار کرد		از بس که گفتم اي ملکه بس بس از کرم
وين زينهاري از کرمش زينهار کرد		خاقاني است بر در او زينهاريي
کاقبال او درخت کدو را چنار کرد		گر بر درش درختک دانا شدم چه باک
من هدهدي که عقل به من افتخار کرد		بلقيس بانوان و سليمان شه اخستان
بختش به خلعت ملک اميدوار کرد		هدهد کنون که خلعت بلقيس عهد يافت
بلقيس خرقه‌دار و سليمان شعار کرد		تا بشنود جهان که فلان مرغ را به وقت
نتوان عطاي شه به ستم خواستار کرد		اين بين بي‌من از قلم من فتاد از آنک
هرک آفتاب ديد چنين اعتبار کرد		زيرا به خاک و خاره دهد خرقه آفتاب
بر خاک ره نسج زراندوده بار کرد		بيني به آفتاب که برتافت بامداد
کو زر و لعل در بن دامان نثار کرد		چه سود ز آفتاب گريبان سرو را
از گوهر زبان منش ذوالفقار کرد		شاه جهانيان علي آسا که ذو الجلال
کاخر به ذوالفقار توان کارزار کرد		زنگار خورده جنگ کند ذوالفقار من
بس دزد سر زده را تارومار کرد		شاه سخن منم شعرا دزد گنج من
صبحي که دزد سر زده را تار و مار کرد		از نام من شدند به آواز و طرفه نيست
بخت نهفته را نتوان آشکار کرد		ني ني اگرچه معجزه دارم چو عاجزم
کامسال کمتر است قبولي که پار کرد		اميد آبروي ندارم به لطف شاه
کسيب طالعم هدف اضطرار کرد		مويي شدم که موي شکافم به تير نطق
بيم سياه پوشي ديدار سار کرد		گوئي حرير سرخ ملخ را ز اشک خون
اميد زر و زور مرا خوار و زار کرد		مي‌گفتم از سخن زر و زوري به کف کنم
دستم معزمي شده کافسون مار کرد		ماري به کف مرا دو زبان است اين قلم
چون طفل کو بر اسب کدوئين سوار کرد		ني پاره‌اي به دست و سواري کنم بر او
وز ني ستور ديد که در ره غبار کرد؟		کس ني سوار ديد که با شه مصاف داد؟
پنداشت کو ترازوي زر عيار کرد		مانم به کودکي که ز نارنج کفه ساخت
ز آن تار کفتاب تند پود و تار کرد		بخت رميده را نتوان يافت چون توان
کو تار بست و تخم نهاد و حصار کرد		خود هيچ کرم يبد شنيد است هيچ‌کس
کب دهن تنيد و بدو بند غار کرد		يا هيچ عنکبوت سطرلاب کس بديد
آري بر اين دو کعبه توان جان نثار کرد		آنم که با دو کعبه مرا حق خدمت است
آن کعبه پور آزر و اين کردگار کرد		اين کعبه نور ايزد و آن سنگ خاره بود
و آن کعبه در حديقه‌ي مکه قرار کرد		اين کعبه در سرادق شروان سرير داشت
و آن کعبه در عرب عربش سبز ازار کرد		اين کعبه در عجم عجمش سرگزيت داد
و آن کعبه را خليل حجر در يسار کرد		اين کعبه را خداي ظفر در يمين نهاد
آفاق وصف نافه‌ي مشک تتار کرد		آن کعبه ناف عالم و از طيب ساحتش
بر نو عروس فتح شه کام‌کار کرد		اين کعبه شاه اعظم و ايزد ز قدرتش
کاخر ز بام کعبه نيارد گذار کرد		آن کعبه را کبوتر پرنده در حرم
کاندر حرم مجاورت اين ديار کرد		اين کعبه را به جاي کبوتر هماي بخت
کايزد به حج و کعبه مرا بختيار کرد		شش حج تمام بر در اين کعبه کرده‌ام
کاين آرزو دلم گرو انتظار کرد		امسال قصد خدمت آن کعبه مي‌کنم
کاميد اين حديث دو گوشم چهار کرد		بانوي شرق و غرب مگر رخصه خواهدم