آن که بميرد به سر کوي يار | | زنده کدامست بر هوشيار |
پند خردمند نيايد به کار | | عاشق ديوانه سرمست را |
به که بگشتن بنهي در ديار | | سر که به کشتن بنهي پيش دوست |
در سر سوداي تو شد روزگار | | اي که دلم بردي و جان سوختي |
کوه احد گر تو نهي نيست بار | | شربت زهر ار تو دهي نيست تلخ |
غرقه عشق تو نبيند کنار | | بندي مهر تو نيابد خلاص |
لاجرمم عشق ببود آشکار | | درد نهاني دل تنگم بسوخت |
وز مژهام خواب توقع مدار | | در دلم آرام تصور مکن |
ور گنه از توست غرامت بيار | | گر گله از ماست شکايت بگوي |
تا ننشيني ننشيند غبار | | بر سر پا عذر نباشد قبول |
مدعيم گر نکنم جان نثار | | دل چه محل دارد و دينار چيست |
فخر بود داغ خداوندگار | | سعدي اگر زخم خوري غم مخور |