شنيدم که داراي فرخ تبار

شنيدم که داراي فرخ تبار شاعر : سعدي ز لشکر جدا ماند روز شکار شنيدم که داراي فرخ تبار بدل گفت داراي فرخنده کيش دوان آمدش گله‌باني به پيش ز دورش بدوزم به تير خدنگ مگر دشمن است اين که آمد به جنگ به يک دم وجودش عدم خواست کرد کمان کياني به زه راست کرد که چشم بد از روزگار تو دور بگفت اي خداوند ايران و تور به خدمت بدين مرغزار اندرم من آنم که اسبان شه پرورم بخنديد و گفت: اي نکوهيده راي ملک را دل رفته آمد بجاي وگر نه زه آورده بودم به...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

شنيدم که داراي فرخ تبار

شاعر : سعدي

ز لشکر جدا ماند روز شکار		شنيدم که داراي فرخ تبار
بدل گفت داراي فرخنده کيش		دوان آمدش گله‌باني به پيش
ز دورش بدوزم به تير خدنگ		مگر دشمن است اين که آمد به جنگ
به يک دم وجودش عدم خواست کرد		کمان کياني به زه راست کرد
که چشم بد از روزگار تو دور		بگفت اي خداوند ايران و تور
به خدمت بدين مرغزار اندرم		من آنم که اسبان شه پرورم
بخنديد و گفت: اي نکوهيده راي		ملک را دل رفته آمد بجاي
وگر نه زه آورده بودم به گوش		تو را ياوري کرد فرخ سروش
نصحيت ز منعم نبايد نهفت		نگهبان مرعي بخنديد و گفت:
که دشمن نداند شهنشه ز دوست		نه تدبير محمود و راي نکوست
که هر کهتري را بداني که کيست		چنان است در مهتري شرط زيست
ز خيل و چراگاه پرسيده‌اي		مرا بارها در حضر ديده‌اي
نمي‌دانيم از بدانديش باز		کنونت به مهر آمدم پيشباز
که اسبي برون آرم از صد هزار		توانم من، اي نامور شهريار
تو هم گله‌ي خويش داري، بپاي		مرا گله‌باني به عقل است و راي
که تدبير شاه از شبان کم بود		در آن تخت و ملک از خلل غم بود