شبي دود خلق آتشي برفروخت

شبي دود خلق آتشي برفروخت شاعر : سعدي شنيدم که بغداد نيمي بسوخت شبي دود خلق آتشي برفروخت که دکان ما را گزندي نبود يکي شکر گفت اندران خاک و دود تو را خود غم خويشتن بود و بس؟ جهانديده‌اي گفتش اي بوالهوس وگرچه سرايت بود بر کنار؟ پسندي که شهري بسوزد به نار چو بيند کسان بر شکم بسته سنگ بجز سنگدل ناکند معده تنگ چو بيند که درويش خون مي‌خورد؟ توانگر خود آن لقمه چون مي‌خورد که مي‌پيچد از غصه رنجوروار مگو تندرست است رنجوردار نخسبد که واماندگان...