حکايت کنند از يکي نيکمرد

حکايت کنند از يکي نيکمرد شاعر : سعدي که اکرام حجاج يوسف نکرد حکايت کنند از يکي نيکمرد که نطعش بينداز و ريگش بريز به سرهنگ ديوان نگه کرد تيز بپرخاش در هم کشد روي را چو حجت نماند جفا جوي را عجب داشت سنگين دل تيره راي بخنديد و بگريست مرد خداي بپرسيد کاين خنده و گريه چيست؟ چو ديدش که خنديد و ديگر گريست که طفلان بيچاره دارم چهار بگفتا همي‌گريم از روزگار که مظلوم رفتم نه ظالم به خاک همي‌خندم از لطف يزدان پاک يکي دست از اين مرد صوفي...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

حکايت کنند از يکي نيکمرد

شاعر : سعدي

که اکرام حجاج يوسف نکرد		حکايت کنند از يکي نيکمرد
که نطعش بينداز و ريگش بريز		به سرهنگ ديوان نگه کرد تيز
بپرخاش در هم کشد روي را		چو حجت نماند جفا جوي را
عجب داشت سنگين دل تيره راي		بخنديد و بگريست مرد خداي
بپرسيد کاين خنده و گريه چيست؟		چو ديدش که خنديد و ديگر گريست
که طفلان بيچاره دارم چهار		بگفتا همي‌گريم از روزگار
که مظلوم رفتم نه ظالم به خاک		همي‌خندم از لطف يزدان پاک
يکي دست از اين مرد صوفي بدار		پسر گفتش: اي نامور شهريار
نه راي است خلقي به يک بار کشت		که خلقي بدو روي دارند و پشت
ز خردان اطفالش انديشه کن		بزرگي و عفو و کرم پيشه کن
ز فرمان داور که داند گريخت؟		شنيدم که نشنيد و خونش بريخت
به خواب اندرش ديد و پرسيد و گفت:		بزرگي در آن فکرت آن شب بخفت
عقوبت بر او تا قيامت بماند		دمي بيش بر من سياست نراند
برآرد ز سوز جگر يا ربي؟		نترسي که پاک اندروني شبي
ز دود دل صبحگاهش بترس		نخفته‌ست مظلوم از آهش بترس
بر پاک نايد ز تخم پليد		نه ابليس بد کرد و نيکي نديد؟
چو با کودکان بر نيايي به مشت		مزن بانگ بر شيرمردان درشت
نگه‌دار پند خردمند را		يکي پند مي‌گفت فرزند را
که يک روزت افتد بزرگي به سر		مکن جور بر خردکان اي پسر
که روزي پلنگيت بر هم درد؟		نمي‌ترسي اي گرگ ناقص خرد
دل زيردستان ز من رنجه بود		به خردي درم زور سرپنجه بود
نکردم دگر زور با لاغران		بخوردم يکي مشت زورآوران