قزل ارسلان قلعه‌اي سخت داشت

قزل ارسلان قلعه‌اي سخت داشت شاعر : سعدي که گردن به الوند بر مي‌فراشت قزل ارسلان قلعه‌اي سخت داشت چو زلف عروسان رهش پيچ پيچ نه انديشه از کس نه حاجت به هيچ که بر لاجوردين طبق بيضه‌اي چنان نادر افتاده در روضه‌اي به نزديک شاه آمد از راه دور شنيدم که مردي مبارک حضور هنرمندي، آفاق گرديده‌اي؟ حقايق شناسي، جهانديده‌اي حکيمي، سخنگوي بسياردان بزرگي، زبان آوري کاردان چنين جاي محکم دگر ديده‌اي؟ قزل گفت چندين که گرديده‌اي وليکن نپندارمش محکم...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

قزل ارسلان قلعه‌اي سخت داشت

شاعر : سعدي

که گردن به الوند بر مي‌فراشت		قزل ارسلان قلعه‌اي سخت داشت
چو زلف عروسان رهش پيچ پيچ		نه انديشه از کس نه حاجت به هيچ
که بر لاجوردين طبق بيضه‌اي		چنان نادر افتاده در روضه‌اي
به نزديک شاه آمد از راه دور		شنيدم که مردي مبارک حضور
هنرمندي، آفاق گرديده‌اي؟		حقايق شناسي، جهانديده‌اي
حکيمي، سخنگوي بسياردان		بزرگي، زبان آوري کاردان
چنين جاي محکم دگر ديده‌اي؟		قزل گفت چندين که گرديده‌اي
وليکن نپندارمش محکم است		بخنديد کاين قلعه‌اي خرم است
دمي چند بودند و بگذاشتند؟		نه پيش از تو گردن کشان داشتند
درخت اميد تو را برخورند؟		نه بعد از تو شاهان ديگر برند
دل از بند انديشه آزاد کن		ز دوران ملک پدر ياد کن
که بر يک پشيزش تصرف نماند		چنان روزگارش به کنجي نشاند
اميدش به فضل خدا ماند و بس		چو نوميد ماند از همه چيز و کس
که هر مدتي جاي ديگر کس است		بر مرد هشيار دنيا خس است
به کسري که اي وارث ملک جم		چنين گفت شوريده‌اي در عجم
تو را چون ميسر شدي تاج و تخت؟		اگر ملک بر جم بماندي و بخت
نماند مگر آنچه بخشي، بري		اگر گنج قارون به چنگ آوري