اي دل ار در بند عشقي عقل را تمکين مکن

اي دل ار در بند عشقي عقل را تمکين مکن شاعر : سنايي غزنوي محرم روح‌الاميني ديو را تلقين مکن اي دل ار در بند عشقي عقل را تمکين مکن قبله تا خورشيد باشد اختري را دين مکن خوش نباشد مشورت با عقل کردن پيش عشق چون همين خدمت کنندت خدمت پروين مکن ماه و تير و زهره و بهرام و برجيس و زحل وز براي کور ديني حمله بر گرگين مکن از براي باستاني خسروي را سر مکن دعوي اندر زلف و خال و چهره‌ي شيرين مکن قوت فرهاد و ملک خسروت چون يار نيست چون مکان اندر جهان شد ديده...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اي دل ار در بند عشقي عقل را تمکين مکن

شاعر : سنايي غزنوي

محرم روح‌الاميني ديو را تلقين مکن		اي دل ار در بند عشقي عقل را تمکين مکن
قبله تا خورشيد باشد اختري را دين مکن		خوش نباشد مشورت با عقل کردن پيش عشق
چون همين خدمت کنندت خدمت پروين مکن		ماه و تير و زهره و بهرام و برجيس و زحل
وز براي کور ديني حمله بر گرگين مکن		از براي باستاني خسروي را سر مکن
دعوي اندر زلف و خال و چهره‌ي شيرين مکن		قوت فرهاد و ملک خسروت چون يار نيست
چون مکان اندر جهان شد ديده کوته بين مکن		گنج اگر خواهي که يابي ابتدا با رنج ساز
برگ بي‌برگي مجوي و قصد برگ تين مکن		از براي هفت گندم هشت جنت در مباز
وز براي سور گلبن ياد فروردين مکن		ني زماني همچو مايي بلبل مطرب مباش
از براي راه سدره گربه‌اي را زين مکن		زاد آزادي طلب کن چون محمد مردوار
کبک اگر خواهي که گيري ملوح از شاهين مکن		گرم رو در راه عشق و با خرد صحبت مجوي
حور اگر در خلد يابي دعوت از سجين مکن		گاه خلوت پيش رضوان زحمت مالک مخواه
عز و ذل بگسل تو و در عاشقي تعيين مکن		عقل و عشق اندر بدايت جز دم آشفته نيست
ملک چين داري ز حسرت ابروان پر چين مکن		گر قبول عشق خواهي بيخ وصل از دل بکن
نرگس اندر گرد خار خشک وز پرچين مکن		عشق بازي و ز خود تربيت جويي شرط نيست
عنبر اشهب مسوز و ورد خود ياسين مکن		از براي چشم زخم بچه‌ي ديو لعين
تاج شاه روح را خلخال آب و طين مکن		پرده‌دار عقل را در بارگاه دل نشان
پشت سوي جان روح‌افزاي حورالعين مکن		صورت آدم نداري از براي زاد ديو
با دو چشم همچو کژدم رهبري چندين مکن		اندرين ره همرهاني دوربين چون کرکسند
ديده چون نرگس نداري چهره چون نسرين مکن		تا نسوزي دل چو لاله پيرهن چون گل مدر
کبر کبک و حرص مور و فعل ما را آيين مکن		گر بقا خواهي چو کرم پيله گرد خود متن
ناظر رخسار جانان چشم صورت بين مکن		از حجاب غفلت آخر يک زمان بيرون نگر
خسرو ايام را بي روي او تمکين مکن		غيرت اوباش را در کوي او گردن بنه
دل براي مال آن و ملک اين غمگين مکن		چنگ در فتراک صاحب دولتي زن تا رهي
حاجب لاينبغي را دعوت تحسين مکن		عشق با زاغ‌البصر گويي ترا شد رهنماي
چون ز جنت در گذشتي وصف ملک چين مکن		چون «الم نشرح» شنيدي «رب يسرلي» بگوي
«لا تذر اذ ذاعني» گر بشنوي آمين مکن		«رحمة للعالمين» را «اهد قومي» ورد ساز
چون تو خاص شهرياري آن خود تضمين مکن		دم براي ديگران زن در خلا و در ملا
ور سبک روحي چو عيسي جز قمر بالين مکن		گرگران باري چو قارون جز ثري بستر مساز
درد ازينجا برمدار و سينه درد آگين مکن		شاهد و شمع و شراب و مطرب آنجا بهترست
چشم سر ز اول بدوز آن راه را بين وين مکن		دست شه خواهي که باشد آشيانت همچو باز
گر نداري گربه با خود دست زي زوبين مکن		بر در سلطان نشايد کرد کبکي ره زدن
شهريار و شاه هندي بندگي تکين مکن		خلعت فغفور داري نوبت قيصر مزن
شهد و زهر و کفر و دين را زاد و بوم دين مکن		گر ز سر کار خويش آگه شدي چون ديگران
جز عروس روح را از عقد او کابين مکن		در نظم از بحر خاطر چون به دست آيد ترا
آفرين بر ديگران بر خويشتن نفرين مکن		چون سنايي باش فارغ از براي حرص و آز

اي دل ار در بند عشقي عقل را تمکين مکن

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته