انسداد بيني قبل و بعد از جراحي زيبايي بيني
نويسنده:دکتر حميد ملکان‌راد*
يکي از دلايل اصلي برخي از بيماران که جراحي بيني انجام مي‌دهند، مشکل تنفسي است با اينکه تعداد کساني که مشکل تنفسي‌شان با عمل جراحي بهبود نمي‌يابد يا بدتر مي‌شود يا به طور اوليه پس از عمل جراحي بيني دچار مشکل تنفسي مي‌شوند زياد نيست ولي قابل‌توجه است.
بنابراين براي اينکه داوطلبان جراحي پلاستيک بيني ديد روشن‌تري از احتمال بهبود يا ايجاد اين عارضه پس از عمل راينوسپتوپلاستي داشته باشند، کمي در اين مورد صحبت مي‌کنيم. چهار دليل اصلي براي انسداد بيني وجود دارد: 1) حساسيت و تورم پوشش مخاطي داخل بيني ناشي از عوامل محيطي يا ارثي، 2) بزرگي توربينيت يا شاخک پاييني 3) انحراف تيغه بيني. 4) محل نامناسب يا ناپايداري ديواره جانبي بيني حين تنفس.
انحراف تيغه بيني، شناخته‌شده‌ترين دليل انسداد بيني بين بيماران است ولي در برخي آمارها بيان شده که 80درصد انسان‌ها به نحوي انحراف تيغه بيني دارند ولي همه آنها مشکل تنفسي ندارند. از طرف ديگر در تعداد قابل‌توجهي از کساني که با علامت انسداد و انحراف تيغه بيني مراجعه مي‌کنند با تصحيح انحراف، مشکل تنفسي برطرف نمي‌شود. حتي مشاهده‌هاي من نشان مي‌دهد که دستکاري‌هاي افراطي در ديواره جانبي بيني سبب ناپايداري آن و ايجاد انسداد بيني به اين دليل مي‌شود. در يک مطالعه شيوع انسداد بيني ناشي از بيماري دريچه‌هاي بيني (ناپايداري ديواره جانبي) نسبت به انسداد بيني ناشي از انحراف تيغه بيني در راينوپلاستي اوليه 4 برابر و در راينوپلاستي ثانويه 12 برابر بود و اين مساله مي‌تواند دليل انسداد بيني ثانويه به ناپايداري ديواره جانبي بيني ناشي از عمل جراحي باشد.
آيا مي‌توان فرم بيني را به جراح سفارش داد؟ آيا مي‌توان همان‌طور که مدل مو يا لباس و کفش را انتخاب مي‌کنيم مدل بيني را نيز انتخاب کنيم؟ جواب اين سوال به دو دليل منفي است؛ اول اينکه بافت‌هاي بيني در شکل‌پذيري محدوديت دارد و نمي‌توانيم هر شکلي را به آنها تحميل کنيم و اگر بخواهيم اين نکته را ناديده بگيريم احتمال عوارض از جمله انحراف و انواع بدشکلي به مقدار زيادي افزايش مي‌يابد. دليل دوم که نمي‌توانيم بيني را به هر شکلي در بياوريم معيارهاي زيباييشناسي جامعه خودمان و معيارهاي زيباييشناسي جهاني است. اولين‌بار مطالعه زيبايي و تناسب‌هاي صورت زيبا با انگيزه آموزش هنر و نقاشي توسط لئوناردو داوينچي در نيمه دوم قرن 15 و ابتداي قرن 16 ميلادي انجام شد. طبق قوانين زيباييشناسي اندازه‌هاي ايده‌آل بيني از جمله طول، عرض قسمت استخواني، عرض قسمت بين پره‌هاي بيني، ميزان بيرون‌زدگي نوک بيني، ميزان بيرون‌زدگي پل بيني (فاصله بين دو چشم) و زاويه چرخش نوک بيني همگي معيارهاي مشخصي براي محاسبه دارند. معيار اندازه‌هاي ايده‌آل بيني و صورت معمولا يک عدد مطلق نيست بلکه محدوده‌اي از اعداد هستند که ما مي‌توانيم بر اساس بقيه مشخصات صورت، اعداد حداقل، ميانه يا حداکثر را انتخاب کنيم.
بنابراين براي اينکه داوطلبان جراحي پلاستيک بيني ديد روشن‌تري از احتمال بهبود يا ايجاد اين عارضه پس از عمل راينوسپتوپلاستي داشته باشند، کمي در اين مورد صحبت مي‌کنيم. چهار دليل اصلي براي انسداد بيني وجود دارد: 1) حساسيت و تورم پوشش مخاطي داخل بيني ناشي از عوامل محيطي يا ارثي، 2) بزرگي توربينيت يا شاخک پاييني 3) انحراف تيغه بيني. 4) محل نامناسب يا ناپايداري ديواره جانبي بيني حين تنفس.
انحراف تيغه بيني، شناخته‌شده‌ترين دليل انسداد بيني بين بيماران است ولي در برخي آمارها بيان شده که 80درصد انسان‌ها به نحوي انحراف تيغه بيني دارند ولي همه آنها مشکل تنفسي ندارند. از طرف ديگر در تعداد قابل‌توجهي از کساني که با علامت انسداد و انحراف تيغه بيني مراجعه مي‌کنند با تصحيح انحراف، مشکل تنفسي برطرف نمي‌شود. حتي مشاهده‌هاي من نشان مي‌دهد که دستکاري‌هاي افراطي در ديواره جانبي بيني سبب ناپايداري آن و ايجاد انسداد بيني به اين دليل مي‌شود. در يک مطالعه شيوع انسداد بيني ناشي از بيماري دريچه‌هاي بيني (ناپايداري ديواره جانبي) نسبت به انسداد بيني ناشي از انحراف تيغه بيني در راينوپلاستي اوليه 4 برابر و در راينوپلاستي ثانويه 12 برابر بود و اين مساله مي‌تواند دليل انسداد بيني ثانويه به ناپايداري ديواره جانبي بيني ناشي از عمل جراحي باشد.
آيا مي‌توان فرم بيني را به جراح سفارش داد؟ آيا مي‌توان همان‌طور که مدل مو يا لباس و کفش را انتخاب مي‌کنيم مدل بيني را نيز انتخاب کنيم؟ جواب اين سوال به دو دليل منفي است؛ اول اينکه بافت‌هاي بيني در شکل‌پذيري محدوديت دارد و نمي‌توانيم هر شکلي را به آنها تحميل کنيم و اگر بخواهيم اين نکته را ناديده بگيريم احتمال عوارض از جمله انحراف و انواع بدشکلي به مقدار زيادي افزايش مي‌يابد. دليل دوم که نمي‌توانيم بيني را به هر شکلي در بياوريم معيارهاي زيباييشناسي جامعه خودمان و معيارهاي زيباييشناسي جهاني است. اولين‌بار مطالعه زيبايي و تناسب‌هاي صورت زيبا با انگيزه آموزش هنر و نقاشي توسط لئوناردو داوينچي در نيمه دوم قرن 15 و ابتداي قرن 16 ميلادي انجام شد. طبق قوانين زيباييشناسي اندازه‌هاي ايده‌آل بيني از جمله طول، عرض قسمت استخواني، عرض قسمت بين پره‌هاي بيني، ميزان بيرون‌زدگي نوک بيني، ميزان بيرون‌زدگي پل بيني (فاصله بين دو چشم) و زاويه چرخش نوک بيني همگي معيارهاي مشخصي براي محاسبه دارند. معيار اندازه‌هاي ايده‌آل بيني و صورت معمولا يک عدد مطلق نيست بلکه محدوده‌اي از اعداد هستند که ما مي‌توانيم بر اساس بقيه مشخصات صورت، اعداد حداقل، ميانه يا حداکثر را انتخاب کنيم.
پي‌نوشت‌ها:
* فوق‌تخصص جراحي پلاستيک و زيبايي
منبع: www.salamat.com
/ج
