امام خمینی(رحمت الله علیه)می فرمایند:
اگر امر و نهی در موردی نسبت به بعضی باعث ضعف وسستی دین(هر چند نزد غیر او)شود،جایز نیست،بویژه اگر فقط احتمال تأثیر در بین باشد مگر اینکه مورد،با اهمیت و مهم باشد،و پیداست که موارد فرق می کند(2)
گمان به بی تأثیری هرچند قوی باشد،موجب سقوط وجوب نیست،پس هر گاه احتمال قابل اعتنا پیش عقلا در بین باشد،واجب است.(3)
اگر سکوت علمای دین و پیشوایان مذهب موجب تقویت و تأیید ظالم باشد«العیاذ باللّه»سکوت آنان حرام و اظهار حقایق بر آنان واجب است،هر چند در از بین بردن ستم مؤثر نباشد.(4)
وجوب یادگیری شرایط امر ونهی از دیدگاه امام خمینی(رحمت اللّه علیه)
یاگیری شرایط امر به معروف ونهی از منکر و موارد وجوب و جواز و عدم آن واجب است تا در امر و نهی خود،مرتکب منکر نشود.(5)
گمان به بی تأثیری هرچند قوی باشد،موجب سقوط وجوب نیست،پس هر گاه احتمال قابل اعتنا پیش عقلا در بین باشد،واجب است.(6)
اگر سکوت علمای دین و پیشوایان مذهب موجب تقویت و تأیید ظالم باشد«العیاذ باللّه»سکوت آنان حرام و اظهار حقایق بر آنان واجب است،هر چند در از بین بردن ستم مؤثر نباشد.(7)
پی نوشت ها :
(1)تحریر الوسیله؛ج1،ص428
(2)تحریر الوسیله؛ج1،ص429
(3)تحریر الوسیله؛ج1،ص429
(4)تحریر الوسیله؛ج1،ص434
(5)تحریر الوسیله؛ج1،ص429
(6)تحریر الوسیله؛ج1،ص429
(7)تحریر الوسیله؛ج1،ص434
/ع
