پیشگیری از بیماریهای مسری در افراد نجات غریق
ناجیان غریق در داخل آب و ساحل و یا هنگام تماس با پوست و خون و بزاق دهان قربانیان ممکن است در معرض عوامل آلوده کننده یا بیماریهای مسری قرار گیرند. آلودگیهای ناشی از آبهای آلوده حتی هنگامی که میزان باکتری ”کلی فرم“ دارای میزان ناچیزی است. ممکن است اتفاق بیفتد. به طور کلی میزان خطر آلودگیهای ناشی از آب برای ناجیان غریق در مقایسه با مقدار کم آلودگی های ناشی از میکروبهای داخل شن و یا آلودگی های خونی بسیار بالا است. یک راه ساده پیشگیرانه این است که از فرو دادن آب در هنگام شنا خودداری شود همچنین هنگام قدم زدن در سواحل از کفش استفاده گردد. بهمنظور به هوش آوردن مصدومان بهتر است که از ماسک استفاده گردد. همچنین جلوگیری از تماس با خون مصدومین ضروری است. به دلیل نوع وظایف ناجیان غریق، به طور مستمر در معرض خطر افزاینده تماس با عوامل آلوده کننده قرار دارند. در داخل آب آنان بهطور دائم در معرض خطر آلودگی هستند. در سواحل عوامل دیگری نظیر فضولات و پسماندههای پزشکی از جمله عوامل مخاطره آمیز به شمار میروند. آخرین و مهمترین عامل تماس، با مصدومین هست که ممکن است ناقل عوامل بیماری زائی در پوست، بزاق و یا خون خود باشد. از عوامل فوق آلودگی های آب، شایع ترین نوع آن است. خطرناکترین عامل برای سلامتی ناجیان غریق تماس با خون مصدومین است. خوشبختانه کارهای زیادی برای کاهش خطرات ناشی از هر یک از عوامل آلوده کننده میتوان انجام داد.
تماس با آب: گستره وسیعی از ارگانیسمهای بیماری زا در داخل استخرهای شنا، رودها و دریاچه ها و سواحل دریاها و اقیانوسها به خصوص سواحل نزدیک به رودخانه ها و فاضلاب ها یافت میشوند. چند نمونه از این عوامل بیماری زا عبارت است از: ویروس هپاتیت، ویروسهای روده، سالمونلا، کریپتوس پوریدیوم، ویبریوفولنیفیکوس و... بیشتر این پاتوژنها متأسفانه توسط فاضلابهای انسانی وارد آب میشوند و همچنین فضولات حیوانی اهلی و وحشی که در نزدیکی رودخانهها و دریاچهها زندگی میکنند به آبها منتقل میشوند. چندین طرح پژوهشی در زمینه بیماریهای انسانی مرتبط با آبهای آلوده در مناطق مختلف جهان از جمله (استرالیا، کانادا، کاستاریکا، دانمارک، مصر، فرانسه، هلند و لهستان صورت گرفته است. در مناطق گرمسیری که بیشترین بیماریها مشاهده میشود و کمترین مطالعات صورت گرفته است، بیشترین بیماری مشاهده شده مربوط به کرم روده است، که از مدفوع سگ و گربه منتقل میشود. در مناطق پیشرفته، دومین عامل بیماریزا، ضایعات فاسد پزشکی و بیمارستانی است. مطالعات اخیر در انگلستان نشان میدهند که این مخاطرات بهطور پیوسته در مقابل طرح پیشگیری از اپیدمی ایدز در میان ناجیان غریق در حال افزایش است.
خطرات متوجه ناجیان غریق: شواهد موجود مبنی بر تماس با زبالههای پزشکی و آمار بیماریهای این نظریه مبنی بر ارتباط بین زبالهها و بیماریهای عفونی را تقویت میکنند. بهعنوان مثال، فیلیپ و همکارانش در سال ۱۹۹۴ اعلام کردند: بین سالهای ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱ حدود ۴۰ مورد زخم بریدگی و ناشی از اشیای برنده به مسئولان بهداشت عمومی گزارش شده است.
پیشگیری: برخورد با هر دوی این عوامل مخاطرهآمیز میتواند بهوسیله پوشیدن کفش یا صندل در هنگام قدم زدن در سواحل جلوگیری شود. همچنین بازرسی صبحگاهی سواحل بهطور روزانه و جمعآوری اشیاء تیز و برنده به کاهش شانس آلودگی و بیماریهای عفونی توسط این دسته اشیاء کمک قابل ملاحظهای میکند. در ضمن دور نگه داشتن حیوانات اهلی از مناطق عمومی سواحل میتواند مفید باشد. هر چند که اینگونه جداسازی نیاز به عملیات پشتیبانی قانونی دارد.
تماس با مصدومین: تماس با مجروحین و قربانیان غرقشدگی غیرقابل اجتناب است. در نتیجه این افراد میتوانند ترکیب عظیمی از انواع پاتوژنها را به ناجیان غریق منتقل کنند. در اینجا، بهطور جداگانه درباره خطرات ناشی از تماسهائی که بهمنظور احیای قلبی ـ ریوی و خطرات جدیتر دیگری که در اثر تماس با خون و دیگر مایعات بدن ناجیان را تهدید میکند توضیحاتی را ارائه میشود.
تماس با پوست و بزاق: برخی از ویروسها در اثر تماس مستقیم، که هنگام تنفس مصنوعی ایجاد میشود، میتوانند به ناجی منتقل شوند، بهعنوان مثال: ویروس تبخال نوع آ موجب جراحت دهانی و پوستی میشود و روی سطح مخاطی یافت میشود. در حالی که ویروس سیتومگالو در ترشحات بزاقی وجود دارد.
خطرات متوجه ناجیان غریق: خطرات ناشی از این قبیل عوامل بهطور معمول کم است. یک تحقیق منتشر نشده در مرکز کنترل پیشگیری بیماریهای آمریکا نشان میدهد، بعضی از این ویروسها روی سطح آدمکهائی که بهمنظور تمرین تنفس مصنوعی استفاده میشوند باقی میمانند. چنین ویروسهائی بسیار شایع هستند. بهطوری که حدود ۵۰ تا ۹۵ درصد ناجیان به آنها مبتلا میشوند، اما همچنان خطر عمدهای ناجیانی را که تاکنون به این ویروسها مبتلا نشدهاند تهدید میکند.
پیشگیری: استفاده از ماسکهای مخصوص هنگام تنفس مصنوعی میتواند بهطور عمده خطر ناشی از اینگونه آلودگیهار ا کاهش دهد. همچنین ضدعفونی کردن اطراف دهان آدمکهای تمرینی تنفس مصنوعی از سرایت این ویروسها هنگام تمرین جلوگیری خواهد کرد.
تماس با خون: دو ویروس خطرناک که از طریق خون منتقل میشوند عبارت است از: ویروس هپاتیت بی و ویروس ایدز...
خطرات متوجه ناجیان غریق: خطر شغلی آلودگی به اینگونه ویروسها در ناجیان بسیار کم هست. در سال ۱۹۹۰ مرکز کنترل و پیشگیری بیماریهای آمریکا پژوهشی را در زمینه ویروس هپاتیت بی در میان ناجیان غریق در سواحل اقیانوس در ایالت نیویورک انجام داد. سواحل مذکور در فصل تابستان توسط گردشگرانی که از شهر نیویورک میآیند، بسیار مورد استفاده قرار میگیرد. نمونههای خون حدود ۱۰۰ نفر از ناجیان مورد آزمایش هپاتیت بی قرار گرفت و پاسخ همه آنها منفی بود، یعنی هیچکدام از آنها تا آن موقع دچار آلودگی نشده بودند. در این آزمایش ناجیانی که دارای رفتارهای مخاطرهآمیز جنسی بوده و یا از مواد مخدر استفاده میکردند و یا تاتو کرده بودند، از آزمایش کنار گذاشته شده بودند، بنابراین نتایج آزمایش تنها نشان دهنده احتمال آلودگی شغلی بود.
پیشگیری: خون و تمامی مایعات بدن باید آلوده به این ویروسها فرض شوند و روشها و مراحلی برای جلوگیری از تماس با این مایعات باید انجام شود. وسایل محافظتی مانند دستکش، ماسک و دهانبندهای یکبار مصرف بهطور همیشگی برای تمامی کمکهای اولیه باید در دسترس باشند. جعبههای کمکهای اولیه نیز باید حاوی ماسکهای محافظتی و روپوش باشند. جعبههای مخصوصی باید برای رسیدگی به جراحات ناشی از اجسام برنده فراهم شود و همچنین کیفهای ضدآبی نیز برای رسیدگی به آلودگیهای خونی ناشی از دیگر عوامل آلوده کننده لازم هست. همواره محلول ده درصد ضدعفونی کننده باید در دسترس تمامی ناجیان غریقی که در معرض تماس با خون قرار دارند باشند. بهعلاوه مراحلی باید تدوین گردد تا هنگامی که یک ناجی بهطور اتفاقی در معرض تماس با خون قرار میگیرد این مراحل بهطور پیوسته انجام شود. این مراحل باید واکسیناسیون هپاتیت را نیز برای ناجیانی که تاکنون واکسن نزدهاند شامل شود. همچنین باید مراحلی برای ارزیابی خطر بیماری ایدز در مصدومان و احتمال سرایت آن به ناجیان در نظر گرفته شود.
نتیجه: ناجیان غرق بهدلیل طبیعت شغلشان بهطور معمول در معرض بیماریهای مسری قرار دارند. مراحل اساسی در پیشگیری از آلوده شدن به عوامل بیماریزا عبارت است از:
۱. خودداری از فرو دادن آب هنگام شنا، حتی هنگامی که میزان باکتری ”کلی فرم“ در حد کمی است. ۲. ناجیان دارای بریدگی یا خراشیدگی باید از تماس با آبهای آلوده خودداری کنند. ۳. از سختپوستان حاشیه آبها دوری شود. ۴. تمامی عوامل بیماریزا، بهخصوص عوامل بیماریزای پزشکی از سواحل جمعآوری شود. ۵. هنگام قدم زدن در سواحل از صندل یا کفش استفاده شود. ۶. از ماسک برای دهان مصدمان استفاده شود. ۷. اطراف دهان آدمکهای تمرین تنفس مصنوعی با الکل ضدعفونی شود. ۸. از هر گونه تماس با خون خودداری شود. ۹. فرض شود تمامی خونها آلوده هستند. ۱۰. برای تمامی کمکهای اولیه باید ماسک کیفهای ضدآب، روپوش، لوازم رسیدگی به جراحات و... همواره در دسترس باشد. ۱۱. تهیه یک سلسله مراحل برای ارزیابی آلودگیهای خونی و روشهای برخورد با آنها.
منبع:مجله دنیای ورزشهای آبی
ارسالي از طرف کاربر محترم :hojat20
/ع
تماس با آب: گستره وسیعی از ارگانیسمهای بیماری زا در داخل استخرهای شنا، رودها و دریاچه ها و سواحل دریاها و اقیانوسها به خصوص سواحل نزدیک به رودخانه ها و فاضلاب ها یافت میشوند. چند نمونه از این عوامل بیماری زا عبارت است از: ویروس هپاتیت، ویروسهای روده، سالمونلا، کریپتوس پوریدیوم، ویبریوفولنیفیکوس و... بیشتر این پاتوژنها متأسفانه توسط فاضلابهای انسانی وارد آب میشوند و همچنین فضولات حیوانی اهلی و وحشی که در نزدیکی رودخانهها و دریاچهها زندگی میکنند به آبها منتقل میشوند. چندین طرح پژوهشی در زمینه بیماریهای انسانی مرتبط با آبهای آلوده در مناطق مختلف جهان از جمله (استرالیا، کانادا، کاستاریکا، دانمارک، مصر، فرانسه، هلند و لهستان صورت گرفته است. در مناطق گرمسیری که بیشترین بیماریها مشاهده میشود و کمترین مطالعات صورت گرفته است، بیشترین بیماری مشاهده شده مربوط به کرم روده است، که از مدفوع سگ و گربه منتقل میشود. در مناطق پیشرفته، دومین عامل بیماریزا، ضایعات فاسد پزشکی و بیمارستانی است. مطالعات اخیر در انگلستان نشان میدهند که این مخاطرات بهطور پیوسته در مقابل طرح پیشگیری از اپیدمی ایدز در میان ناجیان غریق در حال افزایش است.
خطرات متوجه ناجیان غریق: شواهد موجود مبنی بر تماس با زبالههای پزشکی و آمار بیماریهای این نظریه مبنی بر ارتباط بین زبالهها و بیماریهای عفونی را تقویت میکنند. بهعنوان مثال، فیلیپ و همکارانش در سال ۱۹۹۴ اعلام کردند: بین سالهای ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱ حدود ۴۰ مورد زخم بریدگی و ناشی از اشیای برنده به مسئولان بهداشت عمومی گزارش شده است.
پیشگیری: برخورد با هر دوی این عوامل مخاطرهآمیز میتواند بهوسیله پوشیدن کفش یا صندل در هنگام قدم زدن در سواحل جلوگیری شود. همچنین بازرسی صبحگاهی سواحل بهطور روزانه و جمعآوری اشیاء تیز و برنده به کاهش شانس آلودگی و بیماریهای عفونی توسط این دسته اشیاء کمک قابل ملاحظهای میکند. در ضمن دور نگه داشتن حیوانات اهلی از مناطق عمومی سواحل میتواند مفید باشد. هر چند که اینگونه جداسازی نیاز به عملیات پشتیبانی قانونی دارد.
تماس با مصدومین: تماس با مجروحین و قربانیان غرقشدگی غیرقابل اجتناب است. در نتیجه این افراد میتوانند ترکیب عظیمی از انواع پاتوژنها را به ناجیان غریق منتقل کنند. در اینجا، بهطور جداگانه درباره خطرات ناشی از تماسهائی که بهمنظور احیای قلبی ـ ریوی و خطرات جدیتر دیگری که در اثر تماس با خون و دیگر مایعات بدن ناجیان را تهدید میکند توضیحاتی را ارائه میشود.
تماس با پوست و بزاق: برخی از ویروسها در اثر تماس مستقیم، که هنگام تنفس مصنوعی ایجاد میشود، میتوانند به ناجی منتقل شوند، بهعنوان مثال: ویروس تبخال نوع آ موجب جراحت دهانی و پوستی میشود و روی سطح مخاطی یافت میشود. در حالی که ویروس سیتومگالو در ترشحات بزاقی وجود دارد.
خطرات متوجه ناجیان غریق: خطرات ناشی از این قبیل عوامل بهطور معمول کم است. یک تحقیق منتشر نشده در مرکز کنترل پیشگیری بیماریهای آمریکا نشان میدهد، بعضی از این ویروسها روی سطح آدمکهائی که بهمنظور تمرین تنفس مصنوعی استفاده میشوند باقی میمانند. چنین ویروسهائی بسیار شایع هستند. بهطوری که حدود ۵۰ تا ۹۵ درصد ناجیان به آنها مبتلا میشوند، اما همچنان خطر عمدهای ناجیانی را که تاکنون به این ویروسها مبتلا نشدهاند تهدید میکند.
پیشگیری: استفاده از ماسکهای مخصوص هنگام تنفس مصنوعی میتواند بهطور عمده خطر ناشی از اینگونه آلودگیهار ا کاهش دهد. همچنین ضدعفونی کردن اطراف دهان آدمکهای تمرینی تنفس مصنوعی از سرایت این ویروسها هنگام تمرین جلوگیری خواهد کرد.
تماس با خون: دو ویروس خطرناک که از طریق خون منتقل میشوند عبارت است از: ویروس هپاتیت بی و ویروس ایدز...
خطرات متوجه ناجیان غریق: خطر شغلی آلودگی به اینگونه ویروسها در ناجیان بسیار کم هست. در سال ۱۹۹۰ مرکز کنترل و پیشگیری بیماریهای آمریکا پژوهشی را در زمینه ویروس هپاتیت بی در میان ناجیان غریق در سواحل اقیانوس در ایالت نیویورک انجام داد. سواحل مذکور در فصل تابستان توسط گردشگرانی که از شهر نیویورک میآیند، بسیار مورد استفاده قرار میگیرد. نمونههای خون حدود ۱۰۰ نفر از ناجیان مورد آزمایش هپاتیت بی قرار گرفت و پاسخ همه آنها منفی بود، یعنی هیچکدام از آنها تا آن موقع دچار آلودگی نشده بودند. در این آزمایش ناجیانی که دارای رفتارهای مخاطرهآمیز جنسی بوده و یا از مواد مخدر استفاده میکردند و یا تاتو کرده بودند، از آزمایش کنار گذاشته شده بودند، بنابراین نتایج آزمایش تنها نشان دهنده احتمال آلودگی شغلی بود.
پیشگیری: خون و تمامی مایعات بدن باید آلوده به این ویروسها فرض شوند و روشها و مراحلی برای جلوگیری از تماس با این مایعات باید انجام شود. وسایل محافظتی مانند دستکش، ماسک و دهانبندهای یکبار مصرف بهطور همیشگی برای تمامی کمکهای اولیه باید در دسترس باشند. جعبههای کمکهای اولیه نیز باید حاوی ماسکهای محافظتی و روپوش باشند. جعبههای مخصوصی باید برای رسیدگی به جراحات ناشی از اجسام برنده فراهم شود و همچنین کیفهای ضدآبی نیز برای رسیدگی به آلودگیهای خونی ناشی از دیگر عوامل آلوده کننده لازم هست. همواره محلول ده درصد ضدعفونی کننده باید در دسترس تمامی ناجیان غریقی که در معرض تماس با خون قرار دارند باشند. بهعلاوه مراحلی باید تدوین گردد تا هنگامی که یک ناجی بهطور اتفاقی در معرض تماس با خون قرار میگیرد این مراحل بهطور پیوسته انجام شود. این مراحل باید واکسیناسیون هپاتیت را نیز برای ناجیانی که تاکنون واکسن نزدهاند شامل شود. همچنین باید مراحلی برای ارزیابی خطر بیماری ایدز در مصدومان و احتمال سرایت آن به ناجیان در نظر گرفته شود.
نتیجه: ناجیان غرق بهدلیل طبیعت شغلشان بهطور معمول در معرض بیماریهای مسری قرار دارند. مراحل اساسی در پیشگیری از آلوده شدن به عوامل بیماریزا عبارت است از:
۱. خودداری از فرو دادن آب هنگام شنا، حتی هنگامی که میزان باکتری ”کلی فرم“ در حد کمی است. ۲. ناجیان دارای بریدگی یا خراشیدگی باید از تماس با آبهای آلوده خودداری کنند. ۳. از سختپوستان حاشیه آبها دوری شود. ۴. تمامی عوامل بیماریزا، بهخصوص عوامل بیماریزای پزشکی از سواحل جمعآوری شود. ۵. هنگام قدم زدن در سواحل از صندل یا کفش استفاده شود. ۶. از ماسک برای دهان مصدمان استفاده شود. ۷. اطراف دهان آدمکهای تمرین تنفس مصنوعی با الکل ضدعفونی شود. ۸. از هر گونه تماس با خون خودداری شود. ۹. فرض شود تمامی خونها آلوده هستند. ۱۰. برای تمامی کمکهای اولیه باید ماسک کیفهای ضدآب، روپوش، لوازم رسیدگی به جراحات و... همواره در دسترس باشد. ۱۱. تهیه یک سلسله مراحل برای ارزیابی آلودگیهای خونی و روشهای برخورد با آنها.
منبع:مجله دنیای ورزشهای آبی
ارسالي از طرف کاربر محترم :hojat20
/ع
