به شر کت هایی که در سر هوای جهانی شدن دارند
نويسنده:دکتر محمد ایمانی برندق
شایعه پیوستن کشورمان به این بازارها، مدتی است که همه گیر شده و آرام آرام به واقعیت می پیوندد.
شایعه پیوستن کشورمان به این بازارها، مدتی است که همه گیر شده و آرام آرام به واقعیت می پیوندد. این موضوع بیشتر شرکت های داخلی خصوصا صنعتی را که با کمک امتیاز انحصاری، نبود رقیبان جدی و موانع ورود رقبا، سال هاست محصولات نامرغوب خود را به مردم تحمیل کرده و با ورود این رقبا خود را شکست خورده می بینند، شدیدا آزرده خاطر ساخته است و از همراهی این بازار واهمه دارند.
این مقاله پس از بحث در این زمینه به دنبال ارائه راهکارهای لازم و در حد ممکن برای فائق آمدن بر این مشکل ارائه شده و امید است که گرهی از مشکلات موجود را باز نماید. طوری که ابتدا به دلایل ناخرسندی شرکت ها از بازارهای رقابتی اشاره کرده و در ادامه تحت عنوان «چه باید کرد» به بررسی وضعیت و شرایط این بازارها پرداخته است. در بخش بعدی نیز، فاکتورهای مهم وضعیت شرکت ها تحت عنوان مدیریت، وضعیت مالی و تجارت و بازار مورد تحلیل واقع شده و وظایف سهامداران در این زمینه گوشزد شده است و با ارائه راهکار عملی و گام های اولیه برای بهتر نمودن وضعیت شرکت ها و ورود به این بازارها خاتمه یافته است.
۱) سود ارائه شرکت ها سود حسابداری است نه اقتصادی
۲) اثر اصول و استانداردهای حسابداری و حسابرسی در شناسایی سود
۳) عدم توجه به نکات و گزارش حسابرس مستقل و بازرس قانونی
۴) اثر محدودیت های قوانین و مقررات
۵) عدم شفافیت مالیات و دیگر حقوق های دولتی
۶) عدم کارآیی یا نبود سیستم حسابداری بهای تمام شده
پرواضح است که اگر با این وضعیت، رقیبان مجوز ورود بگیرند، شرکت های داخلی با توجه به قیمت تمام شده بالا، کیفیت پایین و قیمت عرضه بالای محصولات، خودشان را غرق شده خواهند دید از این رو برای شرکت ها ناخرسندی از این بازارها کاملا منطقی است.
در ادامه باید اعتراف کرد که چندین سال است شرکت های داخلی بدون توجه به مساله کیفیت با کمک رانت های مختلفی همچون امتیازات انحصاری، نبود بازار رقابتی چون بازار تجارت آزاد جهانی، موانع ورود رقبا، با تحمیل کالاهای نامرغوب خود به مشتریان، بدون هیچ دغدغه ای تداوم فعالیت داشته اند، طوری که واژه رقابت برای چندین شرکت ، واژه ای بس جدید و غریب نموده و می نماید ،زیرا پدرخوانده این شرکت ها (دولت) به هیچ وجه اجازه بازی به دیگر بازیکنان را در این مسیر نداده و همیشه او را قهرمان بلامنازع میدان های عاری از حضور دیگر بازیگران اعلام کرده است. ولی باید این شرکت ها به خود بقبولانند که وضعیت همیشه بر این منوال که بر مشتری حکومت نمایند نخواهد ماند، بلکه زمان حکومت مشتریان نیز فرا رسیده و دایه گان حمایتی نیز برچیده خواهد شد. باید شرکت ها قبول نمایند که مسابقات جهانی دارای بازیگران قدرتمندی است که بدون تمرین و ممارست حتی نمی توان جرات تفکر مسابقه دادن با چنین رقبایی را از ذهن گذراند. حال با مرور این مشکلات و فلسفه پیدایش آن و اطلاع از اینکه ما به دلایلی محکوم به ورود به این بازارها هستیم چه باید کرد؟
آیا با هدایت مدیران سنتی بدون پاسخگو، کنترل بودجه ای دارای فرم های اجرایی با قدمت چندین ساله، خط تولیدهای مستهلک شده و هدایت مدیران مالی که برخی حتی با واژه های حسابداری صنعتی و مدیریت نامأنوسند، ترکیب نیروی انسانی نامناسب و عدم تناسب سطح تحصیلی با مشاغل مربوطه، عدم توجه به مباحث مهمی چون سیستم مدون حسابداری صنعتی و حسابرسی داخلی و عدم ارزیابی و رتبه بندی صحیح مدیران می توان در این بازارها تداوم فعالیت داشت؟ پرواضح است که جواب منفی است. زیرا تمامی ابزارهای ذکر شده عوامل طرد شده بازارهای رقابتی اند و هیچکدام مطابقتی با چنین بازارهایی ندارند. پس باید با تغییر دیدگاه صنعتی خود چاره ای اندیشید (البته در برخی شرکت ها شاهدیم ولی در مقیاس کوچک). حال چه باید کرد؟
به نظر می رسد که بهترین کار در این مسیر آنست که ابتدا این بازارها را به طور کامل بشناسیم و بدانیم بازاری که قصد آن را داریم دارای چه خصوصیاتی است و شرط بقا در آنجا چیست؟ در گام بعد، باید بفهمیم که ما در کجا قرار داریم. یعنی وضعیت سنتی که ما هستیم چگونه است. سرمایه شرکتمان چه ساختاری دارد؟ نقدینگی در چه وضعی است و مسائلی در همین پیرامون و در نهایت وضعیت موجود چه شکافی با شرایط آن بازارها دارد؟
در زمینه شناسایی این بازارها باید عنوان کرد که اساسی ترین مساله در این بازارها، رقابت، تمرکز بر مشتری و اتکا بر خارج شرکت است.
در اینجا حکومت از آن مشتریانی است که به دنبال کیفیت اند و کیفیت و رضایتمندی را توجه مشتری تعیین می کند نه تایید تولیدکننده و در نهایت تصمیم گیری لحظه ای و شدیدا مربوط خواهد بود برای شناسایی بهتر باید بدین نکته توجه شود که در این بازارها به سوالات زیر به نحو احسن پاسخ گفته شده است:
۱) مشتری های آتی چه کسانی هستند؟
۲) شرکت چگونه محصول یا خدمات خود را در آینده توزیع خواهد نمود.
۳) رقیبان شرکت در ۱۰ سال آتی چه کسانی اند؟ در ۲۵ سال آتی چطور؟
۴) مزیت رقابتی شرکت در آینده چیست؟
۵) چه مهارت ها و قابلیت هایی شرکت را در آینده بی نظیر و غیرقابل رقابت می سازد؟
۶) از بین استراتژی های اتخاذ منافع، خرید و ادغام کدامیک در سرلوحه شرکت قرار خواهد گرفت؟
۷) شرکت چگونه محیط رقابتی اش را در این صنعت متحول خواهد کرد؟
۸) سازمان چگونه مرزهای خود را بین صنایع مختلف تعریف خواهد نمود؟
۹) شرکت چگونه صنعت جدیدی ایجاد خواهد کرد؟
حال شرکت ها برای واجدشرایط شدن، باید خود را با این شرایط وفق داده و به طرز مناسبی به این سوالات پاسخ گویند پس از شناسایی خصوصیات و شرایط و قبل از پاسخگویی مناسب به سوالات مذکور، باید نکات موفقیت و حیاتی را مرور نموده و بازنگری جدی را در آنها برای قالب دادن خود در این بازارها انجام دهند.
۱ )مدیران اجرایی شرکت ها چه کسانی هستند.
۲) آنها چه ارزش افزوده ای برای شرکت ایجاد نموده اند.
۳) چه قدر پاسخگو بوده اند.
۴) چه قدر فرصت ها را شکار نموده اند.
۵) چه قدر فضاسازی برای پیشرفت شرکت نموده اند.
۶) چه قدر از پتانسیل شرکت استفاده نموده اند.
۷) چه نوآوری پس از ورودشان به شرکت داشته اند.
۸) بحران ها را چگونه هدایت نموده اند.
۹) چه قدر به سهم بازار مالی اثرگذار بوده اند.
۱۰) چه قدر از منابع مالی ارزان قیمت استفاده کرده اند.
۱۱) چه قدر رضایت مشتری ایجاد نموده اند.
۱۲) آنها چه ایده های داده اند؟
۱۳) در طی مدیریت آنها وضعیت نقدینگی چگونه بوده است؟
۱۴ ) آیا آنها ریسک گریز بوده اند یا ریسک پذیر؟
۱۵) ورود آنها چه اثری بر قیمت سهام شرکت
مذکور داشته.
۱۶) وضعیت رضایت کارکنان از آنها چگونه بوده است.
۱۷) عمده تصمیم گیری های هیات مدیره شان چه بوده؟
۱۸) برنامه های ارائه شده آنها چه قدر با اهداف شرکت همخوانی داشته است.
۱۹) آنها چه قدر باعث مشارکت کارکنان در تصمیم گیری شده اند.
۲۰) چه قدر کارکنان در صدارت آنان خود احترامی احساس نموده اند.
۲۱) در مدیریت آنان چه تنوع محصول به وجود آمده است.
۲۲) چه استراتژی های کاری را دنبال نموده اند.
۲۳) سابقه کاری و تخصصی آنها چیست؟
۲۴) موقعیت های قبلی آنها چه بوده است.
۲۵) آیا تجربه کافی در این زمینه دارند.
۲۶) آیا آنها شرکت را بی موقع تنها خواهند گذاشت.
۲۷) رابطه شان با شرکت چگونه است.
۲۸) چه قدر در فکر ورود به بازارهای جهانی بوده اند؟
با روشن شدن این سوالات می توان به وضعیت واقعی مدیریت شرکت ها پی برد و دریافت که آیا شرکت با چنین سکاندارانی می تواند به اهداف از پیش تعیین شده اش دست یابد یا نه؟
۱) نقدینگی شرکت بررسی شده و به روند آن بهبود بخشیده شود.
۲) بررسی صورت های مالی و تحلیل نکات ضعف و قوت آن. به دنبال آن، اقلام و شاخص های مهم را با اقلام و شاخص شرکت های موفق جهانی مقایسه نموده و با اعمال تدابیر خاص، این فاصله را کاهش داد.
۳) اجرای تکنیک های جدید حسابداری مدیریت.
۴) مقایسه وضعیت تامین منابع مالی با رقبا.
۵) قابلیت استفاده از منابع مالی
۶ ) پیگیری روند اصلاح بندهای گزارش حسابرسی و عملی نبودن توصیه آنان
۱) شرکت بداند که در چه بازاری فعالیت می کند. به عنوان مثال این بازار انحصاری است یا نه؟
۲) پتانسیل رشد وی در این بازار چگونه است؟
۳) محصولات شرکت چه قدر با این بازار رابطه دارد؟
۴) محرک رشد در این بازار چیست؟
۵) مشتریان و رقبایشان چه کسانی هستند؟
۶) ارزش استراتژیک تجاری و دارایی هایش در چیست؟
۷) سهامداران عمده اش را چه کسانی تشکیل می دهد؟
۸) آیا برای رشد به سرمایه کافی دسترسی دارد. (البته این سرمایه می تواند شامل مدیریت شرکت وجوه مالی و غیره باشد.)؟
۹) آیا قابل مقایسه با رقابیش هست؟
بخش های مطالعاتی: باید شرکت ها بخش های مطالعاتی کارآمد ایجاد نموده و از نتایج مطالعات و تحقیقات جدید علمی در فعالیت های خودشان بهره بگیرند.
▪ سهامداران: از آنجایی که صاحبان واقعی و مالکان نهایی شرکت ها سهامدارانند باید آنها بیشتر از همه به فکر چاره جویی بوده، در واقع مدیرانشان را از فاصله نزدیک رهبری و از طریق بررسی و ارزیابی آنها و با کمک القای عناوین مطرح شده فوق در رسیدن به اهداف، آنها را یاری نمایند. این مساله جز با آگاهی کامل از شرکت و حضور به موقع در مجامع و مشارکت در تصمیم گیری علمی نیست. آنها باید وضعیت سهامشان را همیشه پیگیر بوده و علت نوسانات را از مدیرانشان خواسته و تدابیر خاصی برای جلوگیری از بورس بازی سهام اشان اعمال نمایند. باید ساختار مالی و سرمایه ای شرکت را دقیقا بررسی نموده و مدیران شرکت را ملزم به ارائه اطلاعات شفاف کنند یا وضعیت واقعی شرکت مشخص گردد.
▪ بورس: بورس باید در پیرامون شرکت های پذیرفته شده اش، قوانینی ارائه نماید که منجر به ارائه اطلاعات شفاف از طرف شرکت ها گردد و دلایل اصلی نوسانات EPS را با استفاده از متخصصان امر بررسی نموده و شرکت های متخلف را تنبیه نماید و طوری عمل کند که ارائه اطلاعات شفاف یکی از فاکتورهای تعیین و نوسانات قیمت گردد. در این مسیر محدودیت های مهمی همچون داشتن سیستم حسابداری صنعتی، حسابداری مدیریت و حسابرسی داخلی مدون در شرکت را از شرایط پذیرش قرار دهد. البته در این راستا بورس می تواند با ملزم نمودن ارائه کیفیت سود از طرف شرکت ها، گام بسیار موثری در این مسیر بردارد.
▪ حسابرسان: حسابرسان و بازرسان قانونی که امین سهامداران به صورت های مالی به جای گزارش، واقعا به معنای کلمه اعتبار بخشند. چون معنای واقعی حسابرسی اعتبار بخشیدن است نه گزارش، آنها باید حتی الامکان از گزارش های کلیشه ای دست کشیده و از طریق همکاری با بورس و دیگر سازمان ها، برای بندهای گزارشی اش، ضمانت اجرایی ایجاد نماید تا همیشه شاهد بندهای تکراری در گزارش و ورود اطلاعات غلط به بازار که زیان های جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت، نباشیم در ادامه مسوولین امر ترتیبی اتخاذ نمایند تا حسابرسی مدیریت نیز در شرکت ها دنبال شده و بورس ارائه گردد تا در بحث های تصمیم گیری وارد گردد. حسابرسان و سهامداران: این باور در حسابرسان به وجود آید که آنها مسوول گزارش خودشان هستند و باید پاسخگو باشند و سهامداران و سرمایه گذاران نیز در صورت مشاهده سهل انگاری و گزارش نادرست، بازخواست آنان را حق خود دانسته و زیان های خود را از آنان مطالبه نمایند.
▪ مجلس: در آخر مجلس نیز کمیته ای در این زمینه تشکیل داده تا روند کارهای انجام شده پیگیری و بر مسوولین امر نظارت گردد تا موفقیت حاصل شده و شاهد اطلاعات غلط و گمراه کننده در این زمینه نباشیم. شرکت ها: پس از رعایت موارد ذکر شده در نهایت از طریق تشکیل بازارهای محلی و منطقه ای با کشورهای همسایه به کمک دولت، ممارستی برای حضور در بازارهای جهانی انجام دهند.
منبع:روزنامه دنیای اقتصاد ( www.donya-e-eqtesad.com )
ارسال توسط کاربر محترم سایت : omidayandh
● مقدمه
شایعه پیوستن کشورمان به این بازارها، مدتی است که همه گیر شده و آرام آرام به واقعیت می پیوندد. این موضوع بیشتر شرکت های داخلی خصوصا صنعتی را که با کمک امتیاز انحصاری، نبود رقیبان جدی و موانع ورود رقبا، سال هاست محصولات نامرغوب خود را به مردم تحمیل کرده و با ورود این رقبا خود را شکست خورده می بینند، شدیدا آزرده خاطر ساخته است و از همراهی این بازار واهمه دارند.
این مقاله پس از بحث در این زمینه به دنبال ارائه راهکارهای لازم و در حد ممکن برای فائق آمدن بر این مشکل ارائه شده و امید است که گرهی از مشکلات موجود را باز نماید. طوری که ابتدا به دلایل ناخرسندی شرکت ها از بازارهای رقابتی اشاره کرده و در ادامه تحت عنوان «چه باید کرد» به بررسی وضعیت و شرایط این بازارها پرداخته است. در بخش بعدی نیز، فاکتورهای مهم وضعیت شرکت ها تحت عنوان مدیریت، وضعیت مالی و تجارت و بازار مورد تحلیل واقع شده و وظایف سهامداران در این زمینه گوشزد شده است و با ارائه راهکار عملی و گام های اولیه برای بهتر نمودن وضعیت شرکت ها و ورود به این بازارها خاتمه یافته است.
● چرا شرکت ها از این بازارها ناخرسندند
۱) سود ارائه شرکت ها سود حسابداری است نه اقتصادی
۲) اثر اصول و استانداردهای حسابداری و حسابرسی در شناسایی سود
۳) عدم توجه به نکات و گزارش حسابرس مستقل و بازرس قانونی
۴) اثر محدودیت های قوانین و مقررات
۵) عدم شفافیت مالیات و دیگر حقوق های دولتی
۶) عدم کارآیی یا نبود سیستم حسابداری بهای تمام شده
پرواضح است که اگر با این وضعیت، رقیبان مجوز ورود بگیرند، شرکت های داخلی با توجه به قیمت تمام شده بالا، کیفیت پایین و قیمت عرضه بالای محصولات، خودشان را غرق شده خواهند دید از این رو برای شرکت ها ناخرسندی از این بازارها کاملا منطقی است.
در ادامه باید اعتراف کرد که چندین سال است شرکت های داخلی بدون توجه به مساله کیفیت با کمک رانت های مختلفی همچون امتیازات انحصاری، نبود بازار رقابتی چون بازار تجارت آزاد جهانی، موانع ورود رقبا، با تحمیل کالاهای نامرغوب خود به مشتریان، بدون هیچ دغدغه ای تداوم فعالیت داشته اند، طوری که واژه رقابت برای چندین شرکت ، واژه ای بس جدید و غریب نموده و می نماید ،زیرا پدرخوانده این شرکت ها (دولت) به هیچ وجه اجازه بازی به دیگر بازیکنان را در این مسیر نداده و همیشه او را قهرمان بلامنازع میدان های عاری از حضور دیگر بازیگران اعلام کرده است. ولی باید این شرکت ها به خود بقبولانند که وضعیت همیشه بر این منوال که بر مشتری حکومت نمایند نخواهد ماند، بلکه زمان حکومت مشتریان نیز فرا رسیده و دایه گان حمایتی نیز برچیده خواهد شد. باید شرکت ها قبول نمایند که مسابقات جهانی دارای بازیگران قدرتمندی است که بدون تمرین و ممارست حتی نمی توان جرات تفکر مسابقه دادن با چنین رقبایی را از ذهن گذراند. حال با مرور این مشکلات و فلسفه پیدایش آن و اطلاع از اینکه ما به دلایلی محکوم به ورود به این بازارها هستیم چه باید کرد؟
آیا با هدایت مدیران سنتی بدون پاسخگو، کنترل بودجه ای دارای فرم های اجرایی با قدمت چندین ساله، خط تولیدهای مستهلک شده و هدایت مدیران مالی که برخی حتی با واژه های حسابداری صنعتی و مدیریت نامأنوسند، ترکیب نیروی انسانی نامناسب و عدم تناسب سطح تحصیلی با مشاغل مربوطه، عدم توجه به مباحث مهمی چون سیستم مدون حسابداری صنعتی و حسابرسی داخلی و عدم ارزیابی و رتبه بندی صحیح مدیران می توان در این بازارها تداوم فعالیت داشت؟ پرواضح است که جواب منفی است. زیرا تمامی ابزارهای ذکر شده عوامل طرد شده بازارهای رقابتی اند و هیچکدام مطابقتی با چنین بازارهایی ندارند. پس باید با تغییر دیدگاه صنعتی خود چاره ای اندیشید (البته در برخی شرکت ها شاهدیم ولی در مقیاس کوچک). حال چه باید کرد؟
به نظر می رسد که بهترین کار در این مسیر آنست که ابتدا این بازارها را به طور کامل بشناسیم و بدانیم بازاری که قصد آن را داریم دارای چه خصوصیاتی است و شرط بقا در آنجا چیست؟ در گام بعد، باید بفهمیم که ما در کجا قرار داریم. یعنی وضعیت سنتی که ما هستیم چگونه است. سرمایه شرکتمان چه ساختاری دارد؟ نقدینگی در چه وضعی است و مسائلی در همین پیرامون و در نهایت وضعیت موجود چه شکافی با شرایط آن بازارها دارد؟
در زمینه شناسایی این بازارها باید عنوان کرد که اساسی ترین مساله در این بازارها، رقابت، تمرکز بر مشتری و اتکا بر خارج شرکت است.
در اینجا حکومت از آن مشتریانی است که به دنبال کیفیت اند و کیفیت و رضایتمندی را توجه مشتری تعیین می کند نه تایید تولیدکننده و در نهایت تصمیم گیری لحظه ای و شدیدا مربوط خواهد بود برای شناسایی بهتر باید بدین نکته توجه شود که در این بازارها به سوالات زیر به نحو احسن پاسخ گفته شده است:
۱) مشتری های آتی چه کسانی هستند؟
۲) شرکت چگونه محصول یا خدمات خود را در آینده توزیع خواهد نمود.
۳) رقیبان شرکت در ۱۰ سال آتی چه کسانی اند؟ در ۲۵ سال آتی چطور؟
۴) مزیت رقابتی شرکت در آینده چیست؟
۵) چه مهارت ها و قابلیت هایی شرکت را در آینده بی نظیر و غیرقابل رقابت می سازد؟
۶) از بین استراتژی های اتخاذ منافع، خرید و ادغام کدامیک در سرلوحه شرکت قرار خواهد گرفت؟
۷) شرکت چگونه محیط رقابتی اش را در این صنعت متحول خواهد کرد؟
۸) سازمان چگونه مرزهای خود را بین صنایع مختلف تعریف خواهد نمود؟
۹) شرکت چگونه صنعت جدیدی ایجاد خواهد کرد؟
حال شرکت ها برای واجدشرایط شدن، باید خود را با این شرایط وفق داده و به طرز مناسبی به این سوالات پاسخ گویند پس از شناسایی خصوصیات و شرایط و قبل از پاسخگویی مناسب به سوالات مذکور، باید نکات موفقیت و حیاتی را مرور نموده و بازنگری جدی را در آنها برای قالب دادن خود در این بازارها انجام دهند.
● مدیریت- وضعیت مالی - تجارت و بازار
الف) مدیریت
۱ )مدیران اجرایی شرکت ها چه کسانی هستند.
۲) آنها چه ارزش افزوده ای برای شرکت ایجاد نموده اند.
۳) چه قدر پاسخگو بوده اند.
۴) چه قدر فرصت ها را شکار نموده اند.
۵) چه قدر فضاسازی برای پیشرفت شرکت نموده اند.
۶) چه قدر از پتانسیل شرکت استفاده نموده اند.
۷) چه نوآوری پس از ورودشان به شرکت داشته اند.
۸) بحران ها را چگونه هدایت نموده اند.
۹) چه قدر به سهم بازار مالی اثرگذار بوده اند.
۱۰) چه قدر از منابع مالی ارزان قیمت استفاده کرده اند.
۱۱) چه قدر رضایت مشتری ایجاد نموده اند.
۱۲) آنها چه ایده های داده اند؟
۱۳) در طی مدیریت آنها وضعیت نقدینگی چگونه بوده است؟
۱۴ ) آیا آنها ریسک گریز بوده اند یا ریسک پذیر؟
۱۵) ورود آنها چه اثری بر قیمت سهام شرکت
مذکور داشته.
۱۶) وضعیت رضایت کارکنان از آنها چگونه بوده است.
۱۷) عمده تصمیم گیری های هیات مدیره شان چه بوده؟
۱۸) برنامه های ارائه شده آنها چه قدر با اهداف شرکت همخوانی داشته است.
۱۹) آنها چه قدر باعث مشارکت کارکنان در تصمیم گیری شده اند.
۲۰) چه قدر کارکنان در صدارت آنان خود احترامی احساس نموده اند.
۲۱) در مدیریت آنان چه تنوع محصول به وجود آمده است.
۲۲) چه استراتژی های کاری را دنبال نموده اند.
۲۳) سابقه کاری و تخصصی آنها چیست؟
۲۴) موقعیت های قبلی آنها چه بوده است.
۲۵) آیا تجربه کافی در این زمینه دارند.
۲۶) آیا آنها شرکت را بی موقع تنها خواهند گذاشت.
۲۷) رابطه شان با شرکت چگونه است.
۲۸) چه قدر در فکر ورود به بازارهای جهانی بوده اند؟
با روشن شدن این سوالات می توان به وضعیت واقعی مدیریت شرکت ها پی برد و دریافت که آیا شرکت با چنین سکاندارانی می تواند به اهداف از پیش تعیین شده اش دست یابد یا نه؟
ب) وضعیت مالی
۱) نقدینگی شرکت بررسی شده و به روند آن بهبود بخشیده شود.
۲) بررسی صورت های مالی و تحلیل نکات ضعف و قوت آن. به دنبال آن، اقلام و شاخص های مهم را با اقلام و شاخص شرکت های موفق جهانی مقایسه نموده و با اعمال تدابیر خاص، این فاصله را کاهش داد.
۳) اجرای تکنیک های جدید حسابداری مدیریت.
۴) مقایسه وضعیت تامین منابع مالی با رقبا.
۵) قابلیت استفاده از منابع مالی
۶ ) پیگیری روند اصلاح بندهای گزارش حسابرسی و عملی نبودن توصیه آنان
ج) تجارت و بازار
۱) شرکت بداند که در چه بازاری فعالیت می کند. به عنوان مثال این بازار انحصاری است یا نه؟
۲) پتانسیل رشد وی در این بازار چگونه است؟
۳) محصولات شرکت چه قدر با این بازار رابطه دارد؟
۴) محرک رشد در این بازار چیست؟
۵) مشتریان و رقبایشان چه کسانی هستند؟
۶) ارزش استراتژیک تجاری و دارایی هایش در چیست؟
۷) سهامداران عمده اش را چه کسانی تشکیل می دهد؟
۸) آیا برای رشد به سرمایه کافی دسترسی دارد. (البته این سرمایه می تواند شامل مدیریت شرکت وجوه مالی و غیره باشد.)؟
۹) آیا قابل مقایسه با رقابیش هست؟
بخش های مطالعاتی: باید شرکت ها بخش های مطالعاتی کارآمد ایجاد نموده و از نتایج مطالعات و تحقیقات جدید علمی در فعالیت های خودشان بهره بگیرند.
▪ اطلاع رسانی عمومی:
▪ سهامداران: از آنجایی که صاحبان واقعی و مالکان نهایی شرکت ها سهامدارانند باید آنها بیشتر از همه به فکر چاره جویی بوده، در واقع مدیرانشان را از فاصله نزدیک رهبری و از طریق بررسی و ارزیابی آنها و با کمک القای عناوین مطرح شده فوق در رسیدن به اهداف، آنها را یاری نمایند. این مساله جز با آگاهی کامل از شرکت و حضور به موقع در مجامع و مشارکت در تصمیم گیری علمی نیست. آنها باید وضعیت سهامشان را همیشه پیگیر بوده و علت نوسانات را از مدیرانشان خواسته و تدابیر خاصی برای جلوگیری از بورس بازی سهام اشان اعمال نمایند. باید ساختار مالی و سرمایه ای شرکت را دقیقا بررسی نموده و مدیران شرکت را ملزم به ارائه اطلاعات شفاف کنند یا وضعیت واقعی شرکت مشخص گردد.
▪ بورس: بورس باید در پیرامون شرکت های پذیرفته شده اش، قوانینی ارائه نماید که منجر به ارائه اطلاعات شفاف از طرف شرکت ها گردد و دلایل اصلی نوسانات EPS را با استفاده از متخصصان امر بررسی نموده و شرکت های متخلف را تنبیه نماید و طوری عمل کند که ارائه اطلاعات شفاف یکی از فاکتورهای تعیین و نوسانات قیمت گردد. در این مسیر محدودیت های مهمی همچون داشتن سیستم حسابداری صنعتی، حسابداری مدیریت و حسابرسی داخلی مدون در شرکت را از شرایط پذیرش قرار دهد. البته در این راستا بورس می تواند با ملزم نمودن ارائه کیفیت سود از طرف شرکت ها، گام بسیار موثری در این مسیر بردارد.
▪ حسابرسان: حسابرسان و بازرسان قانونی که امین سهامداران به صورت های مالی به جای گزارش، واقعا به معنای کلمه اعتبار بخشند. چون معنای واقعی حسابرسی اعتبار بخشیدن است نه گزارش، آنها باید حتی الامکان از گزارش های کلیشه ای دست کشیده و از طریق همکاری با بورس و دیگر سازمان ها، برای بندهای گزارشی اش، ضمانت اجرایی ایجاد نماید تا همیشه شاهد بندهای تکراری در گزارش و ورود اطلاعات غلط به بازار که زیان های جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت، نباشیم در ادامه مسوولین امر ترتیبی اتخاذ نمایند تا حسابرسی مدیریت نیز در شرکت ها دنبال شده و بورس ارائه گردد تا در بحث های تصمیم گیری وارد گردد. حسابرسان و سهامداران: این باور در حسابرسان به وجود آید که آنها مسوول گزارش خودشان هستند و باید پاسخگو باشند و سهامداران و سرمایه گذاران نیز در صورت مشاهده سهل انگاری و گزارش نادرست، بازخواست آنان را حق خود دانسته و زیان های خود را از آنان مطالبه نمایند.
▪ مجلس: در آخر مجلس نیز کمیته ای در این زمینه تشکیل داده تا روند کارهای انجام شده پیگیری و بر مسوولین امر نظارت گردد تا موفقیت حاصل شده و شاهد اطلاعات غلط و گمراه کننده در این زمینه نباشیم. شرکت ها: پس از رعایت موارد ذکر شده در نهایت از طریق تشکیل بازارهای محلی و منطقه ای با کشورهای همسایه به کمک دولت، ممارستی برای حضور در بازارهای جهانی انجام دهند.
منبع:روزنامه دنیای اقتصاد ( www.donya-e-eqtesad.com )
ارسال توسط کاربر محترم سایت : omidayandh
/ج
