شهيد هاشمي نژاد و مردم(1)
گفتگو با اسماعيل روح بخش
«صلوات بفرستيد.» در آن دوران خانواده هاي مستضعفي بودند كه من نمي دانستم اين خانواده ها چه كساني هستند. شهيد هاشمي نژاد حتي با اينكه گاهي مقروض بودند، از جيب خودشان به اين خانواده ها كمك مي كردند. لازم به ذكر است كه بگويم ايشان در خوردن غذا و پوششان هميشه قناعت مي كردند و هيچ وقت در زندگي اسراف نمي كردند و فوق العاده قانع بودند. من آن زمان با ايشان به مجالس و منازل مي رفتم. اگر صاحبخانه دو نوع غذا سر سفره مي آورد، شهيد هاشمي نژاد از يك نوع مي كردند و به صاحبخانه مي گفتند: «اگر دوباره ما را دعوت كنيد، ولي بخواهيد دو جور غذا درست كنيد، من نخواهم آمد. چرا دو نوع خورش درست مي كنيد؟ يك غذا كافي است.» زماني كه با ايشان به مسافرت مي رفتيم آقاي اصلي كه همراه ما بود مي گفت: «حاج آقا دائماً غذاهاي ساده به ما مي دهند.» قرار بر اين شد كه به جاي دو وعده يك وعده غذا بخوريم، ولي آن يك وعده غذاي بهتري باشد.
درباره اخلاق آقاي هاشمي نژاد بايد بگويم كه اگر كسي با ايشان برخورد مي كرد، به هيچ وجه عصباني نمي شدند. قبل از انقلاب من از آن دسته افرادي بودم كه تحمل ناملايمات را نداشتم فوراً عصباني مي شدم و پرخاش مي كردم و تقريباً اهل دعوا بودم. به خاطر دارم گاهي اوقات مردم كنار ماشين مي ايستادند و به شهيد هاشمي نژاد توهين مي كردند، ولي ايشان به هيچ وجه عصباني نمي شدند، اما من فوراً عصباني مي شدم و حتي در را باز مي كردم تا با آنها دعوا كنم؛ اما آقاي هاشمي نژاد هميشه مانع از اين كار مي شدند. به قول معروف ايشان مرا آدم كردند. هركس كه با شهيد هاشمي نژاد برخورد مي كرد، به خاطر اخلاق حسنه ايشان جذبشان مي شد و همان طور كه جدشان اسوه حسنه بودند، خود شهيد هاشمي نژاد هم اسوه حسنه اي براي من بودند.
آيا در سفرهاي خارجي هم همراه شهيد هاشمي نژاد بوديد؟
خير، درباره سفر خارج صحبت كرديد به ياد زماني افتادم كه به شهيد هاشمي نژاد پيشنهاد شد كه به سفر حج بروند. آيت الله طبسي و حاج آقا فرزانه به سفر حج رفتند، ولي آقاي هاشمي نژاد گفتند كه، «من بايد در كشور باشم.» اتفاقاً در همان ايام يعني زماني كه آيت الله طبسي و حاج آقا فرزانه در سفر حج بودند، آقاي هاشمي نژاد به شهادت رسيدند. به آقاي هاشمي نژاد براي حفظ جانشان توصيه هاي بسياري مي شد. به طور مثال اطلاعات از ايشان خواست تا مشهد را به مدت يكي دو ماه ترك كنند تا جانشان به خطر نيفتد. در ابتدا شهيد هاشمي نژاد راضي به ترك مشهد نمي شدند، اما در نهايت رضايت دادند و همراه ايشان به زادگاهشان در بهشهر رفتيم. جالب اينجاست كه ايشان در روزهاي حضورشان در بهشهر هم دست از فعاليت و تبليغ بر نمي داشتند. در اين سفر به روستاها از جمله روستاي كوهستان و همچنين محل تحصيلشان رفتند. روستاي كوهستان زادگاه آيت الله كوهستاني (استاد آقاي هاشمي نژاد) بود. آيت الله كوهستاني از عرفا و شخصيت هاي وارسته دوران بودند. البته مدت زيادي بود كه ايشان از دنيا رفته بودند. در آن سفر وقتي پيرزن ها و پيرمردها شهيد هاشمي نژاد را مي ديدند، فوق العاده ابراز احساسات مي كردند. با وجود اين مسائل به دليل تماس هاي تلفني از مشهد و پيام هائي كه راجع به اوضاع مشهد به گوششان مي رسيد، بعد از ده روز دوباره به مشهد بازگشتند كه بعد از مدتي هم به شهادت رسيدند.
منبع:ماهنامه شاهد یاران، شماره35
درآمد
اولين بار كجا و چگونه با شهيد هاشمي نژاد آشنا شديد؟
اشاره كرديد كه از دوران قبل از انقلاب با شهيد هاشمي نژاد آشنائي داشتيد. آيا در جلسات ايشان هم شركت مي كرديد؟
ديدگاه ماركسيست ها به شهيد هاشمي نژاد چگونه بود؟ آيا اين افراد ديد مثبتي به ايشان داشتند يا نسبت به ايشان كينه در دل داشتند؟
اولين بار كجا به طور جدي و از نزديك با شهيد هاشمي نژاد برخورد داشتيد؟
آيا شهيد هاشمي نژاد از مذاكراتشان در مجلس خبرگان قانون اساسي و رأي گيري هائي كه انجام مي شد، براي شما صحبت مي كردند؟
آيا شهيد هاشمي نژاد زماني كه به خاطر مجلس خبرگان در تهران بودند، در جلسات ديگري هم حضور داشتند؟
از ويژگي هاي اخلاقي ايشان به نكاتي اشاره كنيد.
«صلوات بفرستيد.» در آن دوران خانواده هاي مستضعفي بودند كه من نمي دانستم اين خانواده ها چه كساني هستند. شهيد هاشمي نژاد حتي با اينكه گاهي مقروض بودند، از جيب خودشان به اين خانواده ها كمك مي كردند. لازم به ذكر است كه بگويم ايشان در خوردن غذا و پوششان هميشه قناعت مي كردند و هيچ وقت در زندگي اسراف نمي كردند و فوق العاده قانع بودند. من آن زمان با ايشان به مجالس و منازل مي رفتم. اگر صاحبخانه دو نوع غذا سر سفره مي آورد، شهيد هاشمي نژاد از يك نوع مي كردند و به صاحبخانه مي گفتند: «اگر دوباره ما را دعوت كنيد، ولي بخواهيد دو جور غذا درست كنيد، من نخواهم آمد. چرا دو نوع خورش درست مي كنيد؟ يك غذا كافي است.» زماني كه با ايشان به مسافرت مي رفتيم آقاي اصلي كه همراه ما بود مي گفت: «حاج آقا دائماً غذاهاي ساده به ما مي دهند.» قرار بر اين شد كه به جاي دو وعده يك وعده غذا بخوريم، ولي آن يك وعده غذاي بهتري باشد.
درباره اخلاق آقاي هاشمي نژاد بايد بگويم كه اگر كسي با ايشان برخورد مي كرد، به هيچ وجه عصباني نمي شدند. قبل از انقلاب من از آن دسته افرادي بودم كه تحمل ناملايمات را نداشتم فوراً عصباني مي شدم و پرخاش مي كردم و تقريباً اهل دعوا بودم. به خاطر دارم گاهي اوقات مردم كنار ماشين مي ايستادند و به شهيد هاشمي نژاد توهين مي كردند، ولي ايشان به هيچ وجه عصباني نمي شدند، اما من فوراً عصباني مي شدم و حتي در را باز مي كردم تا با آنها دعوا كنم؛ اما آقاي هاشمي نژاد هميشه مانع از اين كار مي شدند. به قول معروف ايشان مرا آدم كردند. هركس كه با شهيد هاشمي نژاد برخورد مي كرد، به خاطر اخلاق حسنه ايشان جذبشان مي شد و همان طور كه جدشان اسوه حسنه بودند، خود شهيد هاشمي نژاد هم اسوه حسنه اي براي من بودند.
كي به تحصيلاتتان ادامه داديد؟
شما اشاره كرديد كه شهيد هاشمي نژاد با وجود اينكه مقروض بودند، اما همچنان به خانواده هاي نيازمند كمك مي كردند. منبع درآمد ايشان از كجا بود؟
آيا پيش نيامده بود كه از ايشان بپرسيد چرا مسئوليت خاصي را قبول نكرده اند؟
همان طور كه گفتيد شهيد هاشمي نژاد براي شركت در مذاكرات به تهران رفت و آمد مي كردند. آيا ايشان از اين سفرها در جلساتي با اعضاي حزب جمهوري اسلامي و شخصيت هاي اجرائي صحبت مي كردند؟
آيا ايشان در اين سفر از مناطق جنگي هم بازديد كردند؟
به چه دليل شهيد هاشمي نژاد از آن مناطق بازديد كردند؟
آقاي هاشمي نژاد از كدام قسمت خطوط مقدم بازديد داشتند؟
آيا در سفرهاي خارجي هم همراه شهيد هاشمي نژاد بوديد؟
خير، درباره سفر خارج صحبت كرديد به ياد زماني افتادم كه به شهيد هاشمي نژاد پيشنهاد شد كه به سفر حج بروند. آيت الله طبسي و حاج آقا فرزانه به سفر حج رفتند، ولي آقاي هاشمي نژاد گفتند كه، «من بايد در كشور باشم.» اتفاقاً در همان ايام يعني زماني كه آيت الله طبسي و حاج آقا فرزانه در سفر حج بودند، آقاي هاشمي نژاد به شهادت رسيدند. به آقاي هاشمي نژاد براي حفظ جانشان توصيه هاي بسياري مي شد. به طور مثال اطلاعات از ايشان خواست تا مشهد را به مدت يكي دو ماه ترك كنند تا جانشان به خطر نيفتد. در ابتدا شهيد هاشمي نژاد راضي به ترك مشهد نمي شدند، اما در نهايت رضايت دادند و همراه ايشان به زادگاهشان در بهشهر رفتيم. جالب اينجاست كه ايشان در روزهاي حضورشان در بهشهر هم دست از فعاليت و تبليغ بر نمي داشتند. در اين سفر به روستاها از جمله روستاي كوهستان و همچنين محل تحصيلشان رفتند. روستاي كوهستان زادگاه آيت الله كوهستاني (استاد آقاي هاشمي نژاد) بود. آيت الله كوهستاني از عرفا و شخصيت هاي وارسته دوران بودند. البته مدت زيادي بود كه ايشان از دنيا رفته بودند. در آن سفر وقتي پيرزن ها و پيرمردها شهيد هاشمي نژاد را مي ديدند، فوق العاده ابراز احساسات مي كردند. با وجود اين مسائل به دليل تماس هاي تلفني از مشهد و پيام هائي كه راجع به اوضاع مشهد به گوششان مي رسيد، بعد از ده روز دوباره به مشهد بازگشتند كه بعد از مدتي هم به شهادت رسيدند.
آيا شهيد هاشمي نژاد در مقابل اين پيشنهاد كه محافظي براي ايشان قرار داده شود، مخالفت كردند يا اينكه اين مسئله را به راحتي پذيرفتند.
آيا در زندگي شخصي هم ساده زيست بودند؟
منبع:ماهنامه شاهد یاران، شماره35
/ج
