پيشگيري از انتقال HIV در پرسنل پزشکي
نويسندگان:دکتر مهشيد احمديان-دکتر مژگان طلايي
1) خودداري از تماس با خون و فراورده هاي خوني، اعم از آنهايي که مشکوک به آلودگي HIV بوده يا نيستند.
2) شستشوي دست ها پس از معاينه بيماران از اهميت زيادي برخوردار است.
3) پوشيدن دستکش، در صورتي که احتمال تماس با خون و فراورده هاي خوني وجود دارد.
4) نيازي به استفاده از گان و عينک محافظتي و ماسک، نيست مگر در مواردي که احتمال ترشح يا پاشيدن مايعات آغشته به خون به مخاط هاي بدن وجود داشته باشد.
5) افرادي که دچار آسيب پوستي، ضايعات باز يا مبتلا به درماتيت هستند بايستي از تماس مستقيم با مبتلايان به ايدز، يا وسايل و تجهيزات و مواد آلوده، خودداري کنند.
6) در صورت تماس با خون و وسايل آلوده، لازم است به مدت شش ماه پيگيري به عمل آيد.
7) درصورتي که وضعيت فرد بيمار، روشن نباشد بايستي از نظر آلودگي به HIV و هپاتيت B بررسي شود و در صورت امتناع بيمار يا عدم همکاري، بايد آلوده در نظر گرفته شود.
8) در صورتي که تماس قطعي با فرد آلوده به HIV صورت گيرد بايد فرد تماس يافته از نظر آلودگي به HIV هر چه سريعتر بعد از تماس و نيز به فاصله 12 هفته، 24 هفته و يکسال بعد مورد بررسي قرار گيرد و هر بيماري حادي که در او عارض شود بطور جدي بررسي گردد.
لازم به ذکر است که افرادي که دچار عفونت ناشي از HIV هستند نيازي به اطاق اختصاصي و جداگانه اي ندارند مگر در مواردي که به دليل وجود بيماريهاي فرصت طلب، نياز به ايزولاسيون تنفسي، تماسي يا مواظبتهاي روده اي باشد. ضمناً نمونه هايي که به آزمايشگاه ارسال مي گردد بايد برچسب داشته باشد تا کارکنان آزمايشگاه، از احتمال آلودگي آنها مطلع گردند.
لازم به ذکر است که با بکارگيري فنون بهداشتي طي دهه گذشته از ميزان بروز اين گونه عفونت ها در کارکنان به شدت کاسته شده است ولي هنوز اين معضل، به طور کامل رفع نشده و لذا با توجه به اينکه هنوز اين بيماري را بايد در زمره دردهاي بي درمان، طبقه بندي کرد و تاکنون واکسن مؤثري نيز براي آن توليد ننموده اند، بايد به طور روزافزوني بر رعايت موازين بهداشتي، تأکيد گردد و بلافاصله بعد از تماس هاي اتفاقي، به پيشگيري دارويي، پرداخته شود.
آسيب هاي پوستي ناشي از مشاغل بهداشتي در اغلب موارد به وسيله سر سوزن هاي تو خالي، حادث مي شود.
منبع: نشريه پيام پزشک، شماره 53.
2) شستشوي دست ها پس از معاينه بيماران از اهميت زيادي برخوردار است.
3) پوشيدن دستکش، در صورتي که احتمال تماس با خون و فراورده هاي خوني وجود دارد.
4) نيازي به استفاده از گان و عينک محافظتي و ماسک، نيست مگر در مواردي که احتمال ترشح يا پاشيدن مايعات آغشته به خون به مخاط هاي بدن وجود داشته باشد.
5) افرادي که دچار آسيب پوستي، ضايعات باز يا مبتلا به درماتيت هستند بايستي از تماس مستقيم با مبتلايان به ايدز، يا وسايل و تجهيزات و مواد آلوده، خودداري کنند.
6) در صورت تماس با خون و وسايل آلوده، لازم است به مدت شش ماه پيگيري به عمل آيد.
7) درصورتي که وضعيت فرد بيمار، روشن نباشد بايستي از نظر آلودگي به HIV و هپاتيت B بررسي شود و در صورت امتناع بيمار يا عدم همکاري، بايد آلوده در نظر گرفته شود.
8) در صورتي که تماس قطعي با فرد آلوده به HIV صورت گيرد بايد فرد تماس يافته از نظر آلودگي به HIV هر چه سريعتر بعد از تماس و نيز به فاصله 12 هفته، 24 هفته و يکسال بعد مورد بررسي قرار گيرد و هر بيماري حادي که در او عارض شود بطور جدي بررسي گردد.
لازم به ذکر است که افرادي که دچار عفونت ناشي از HIV هستند نيازي به اطاق اختصاصي و جداگانه اي ندارند مگر در مواردي که به دليل وجود بيماريهاي فرصت طلب، نياز به ايزولاسيون تنفسي، تماسي يا مواظبتهاي روده اي باشد. ضمناً نمونه هايي که به آزمايشگاه ارسال مي گردد بايد برچسب داشته باشد تا کارکنان آزمايشگاه، از احتمال آلودگي آنها مطلع گردند.
حفاظت کارکنان حرفه هاي پزشکي
لازم به ذکر است که با بکارگيري فنون بهداشتي طي دهه گذشته از ميزان بروز اين گونه عفونت ها در کارکنان به شدت کاسته شده است ولي هنوز اين معضل، به طور کامل رفع نشده و لذا با توجه به اينکه هنوز اين بيماري را بايد در زمره دردهاي بي درمان، طبقه بندي کرد و تاکنون واکسن مؤثري نيز براي آن توليد ننموده اند، بايد به طور روزافزوني بر رعايت موازين بهداشتي، تأکيد گردد و بلافاصله بعد از تماس هاي اتفاقي، به پيشگيري دارويي، پرداخته شود.
آسيب هاي پوستي ناشي از مشاغل بهداشتي در اغلب موارد به وسيله سر سوزن هاي تو خالي، حادث مي شود.
منبع: نشريه پيام پزشک، شماره 53.
