به راستي نقش تصويرگران، در ماندگاري حماسه ها و رويدادهاي تاريخي ملتها از چه مرتبتي برخوردار است؟ بي ترديد بخش قابل توجهي از حافظه تاريخي بشر امروز، مرهون تلاش تصويرگراني است که پيشينه تاريخي
آنچه در پي مي آيد، شمه اي از بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع بخشي از هنرمندان کشور است که در تاريخ 1/5/1380 ايراد گشته است. در اين گفتار جامع به مقولاتي چون تعريف هنر و اقسام آن، سمت و سو وآثار معنوي
آنگاه که «والتر بنيامين» در سال 1931 به نقل از «گوته » در تحليل عکسهاي «آگوست ساندر» نوشت، «شکل ظريفي از کار تجربي وجود دارد که با موضوع خود، چنان يگانه مي گرددکه در نهايت،
عکسهاي عکاسان دوره انقلاب را مقابل چشمانم رديف مي کنم. ناگهان بغضي فروخورده، از پس سالياني دراز سر باز مي کند. صدائي درگوش جانم طنين انداز مي شود، « چرا واستادي منو نگاه مي کني
در اين مقاله به پيشينه تاريخي يکي از مهم ترين تصاوير انقلاب که با وجود مقبوليت و تشخصي ويژه، مدتهاست که در مجامع و مطبوعات مشاهده نمي شود، بپردازيم، باشد که از اين رهگذر به روشن شدن
سخن نمي تواند گفت، اما چه باك كه مي بيند، بهتر از همه ما و ما را نيز با تصاوير حيرت انگيزش به تماشاي صحنه هائي برد كه تنها ديدگان تيزبين او ديدند و به شايسته ترين وجه ثبت كردند. گفته بودند بسيار دلتنگ است
تازه عمل جراحي قلب را از سر گذرانده بود، با اين همه با نهايت لطف و با صدائي سرشار از مهرباني، تواضع و اميد با ما سخن گفت، تو گوئي همچنان همان تصويرگر جسوري است كه با هر عكسي كه مي گرفت
مرحوم قربان خليلي در سال 1326 در محله خاني آبادنو (محله مرحوم تختي) در خانواده اي مذهبي به دنيا آمد.در سال 1340 در سن 14 سالگي به دليل علاقه به امور هنري، تحصيل را رها كرد
استاد بهمن جلالي را كساني كه با دنياي تصوير، تاريخ انقلاب يا هنر عكاسي سرو كار دارند و يا پيگير مجموعه هاي تصويري هستند، به نيكي مي شناسند. مجموعه روزهاي آتش، روزهاي خون او كه در روزهاي نخست انقلاب چاپ شد
جعفر دانيالي به دليل ملاحظاتي كه دارد، تاكنون تن به هيچ گفتگوئي نداده است. اهميت خاطرات او به اين جهت است كه او از معدود كساني است كه در آخرين لحظات حضور شاه در ايران، از نزديك احوال و شرايط او را مشاهده كرده
در آن شب سرد مي دانست كه اگر ياس به دل راه دهد و نماند، نه تنها بزرگ ترين حادثه زندگي خويش را از دست مي دهد كه از ديدار و مجالست با كسي محروم خواهد ماند كه تاريخ معاصر دنيا را مبهوت شخصيت استثنائي خويش كرده است
در صحبتهاي تمامي عكاساني كه ازامام عكس گرفته اند، دو نكته مشترك وجود دارد. يكي فتوژنيك بودن ايشان و يكي نگاه نافذشان. شما در اين باره چه نظري داريد؟