چگونه پدر ومادر خوبي باشيم؟

بسياري از والدين در جست و جوي راه حلي هستندکه نشان دهند چطور مي توان والدين خوبي بود؛ اگر چه هر خانواده اي منحصربه فرد است و نمي توان پاسخ يکساني يافت. رشد تربيتي کودک مهمترين کار در هر جامعه اي است زيرا کودکان، آينده ما هستند و والدين بيشترين تأثير را در رشد آنان ايفا مي کنند. به هر جهت مي دانيم که رشد تربيتي کودک کار دشواري است و اغلب والدين تلاش مي کنند تا در اين راه بهترين باشند. روش برخورد والدين يکي از مهم ترين حيطه هاي تحقيقي در شاخه هاي علوم اجتماعي است و مطالعات بسياري در دهه هاي گذشته توسط محققان انجام گرفته که صدها هزار خانواده را شامل مي شود.

حال چگونه مي توان پدر و مادر خوبي بود؟
 

*بايد بدانيم که به کودکي موفق مي گويند که...
*مهربان و مؤدب باشد، دوستانه رفتار کند و حس همدردي داشته باشد
* در قبال ديگران احساس مسئوليت مي کند، در کارها مشارکت دارد، اخلاقي و منطقي عمل مي کند.
* با شادي به زندگي مي نگرد، دلسوز است و عاشق خانواده و زندگي کردن است.
*باهوش، بلند پرواز، مصمم، مطمئن، صبور و پايدار است.
* با هر شرايطي مي تواند خود را سازگار کند و توانايي کنترل خويش و اعتماد به نفس را دارد.
* به سختي کار مي کند تا اهداف بلند پروازانه اش را به دست آورد.
* توانايي به دست آوردن اهدافش را دارد.

اصول پيشنهادي جهت پدر و مادر خوب بودن
 

آگاه باشيم که پدر و مادر بودن نياز به تلاش دارد: هر روز درباره رفتارهايتان به عنوان يک والد، خوب فکر کنيد، خودتان را به خاطر بياوريد که چگونه با فرزندتان رفتار کرده ايد تا بر او اثر بگذاريد و سعي کنيد که از تجارب گذشتتان پند بگيريد و همان طور که مسئول هستيد با يادگيري بهتر، رفتارتان را بهبود بخشيد. براي آن دسته از فعاليت هايتان که مرتبط با کودک شماست اولويت بيشتري قائل شويد: براي والدين شاغل، کار پرزحمت و چالش برانگيزي است. به هر جهت بايستي زمانتان را مديريت کنيد. کارکردن شما همچون راهي است که فرزندتان ابتداي آن راه قرار دارد و گاهي اين بدان معناست که علايق و نيازهاي شما، قرباني نيازهاي فرزندتان شود. عاشق فرزندتان باشيد اما نه خيلي زياد: چند بار در روز احساس عاطفه و گرمي را به کودکتان نشان دهيد. به طور نمونه بارها او را بغل کنيد و در آغوش خود بفشاريد؛ اگرچه در فرهنگ هاي مختلف روش هاي گوناگوني وجود دارد. به ياد داشته باشيد اگر فرزندتان کار اشتباهي انجام داد و قانوني را در خانواده نقض کرد، بايد به او روش درست را تذکر دهيد و به جاي انتقاد از کودک از رفتار و کارش انتقاد کنيد نه خود کودک را مورد انتقاد قرار دهيد. قوانين ويژه خانوادگي وضع کنيد. در جامعه ما قوانيني وجود دارد که به فرزندتان کمک مي کند تا در مدرسه و دنياي واقعي موفق عمل کند. به عنوان يک والد لازم است که قوانين خانوادگي وضع کنيد تا فرزندتان ياد بگيرد که چطور خود را مطابق آن قوانين مديريت کند. براي اينکه فرزند بهتري داشته باشيد بايستي 3 سئوال در هر زمان برايتان روشن باشد: فرزندم کجاست؟ با چه کسي است؟ و چه مي کند؟

بر قوانين خانوادگي وضع شده پافشاري کنيد
 

لازم است قوانين وضع شده روشن و ثابت باشند، در غير اين صورت فرزندتان گيج خواهد شد و نمي تواند به طور جدي به آنها عمل کند. قوانين خانوادگي را براي فرزندتان توضيح دهيد و نشان دهيد که اقتدارتان بيشتر منطقي است نه آنکه زور و قدرت بر آن حاکم است. طبق اين روش، فرزندتان کمتر دچار چالش مي شود. توجه کنيد که پدر و مادر بايد هردو با هم فرزندشان را طبق قوانين يکساني تربيت کنند. پس لازم است تا هر دو قوانين يکساني وضع و به آن عمل کنند درباره تصميمي که مي گيريد براي فرزندتان توضيح دهيد. با توجه به آنکه فرزندتان تجربه و علمي را که شما در زندگي استفاده مي کنيد ندارد، نياز است به آنچه فکر مي کنيد و تصميمي را که گرفته ايد، با حوصله براي او توضيح دهيد و لازم است که در همه مراحل مختلف رشد (در سنين مختلف) از روشي که براي او قابل فهم است استفاده کنيد. از تنبيه کردن شديد و خشن اجتناب کنيد. چرا که براساس تحقيقات به عمل آمده در تمامي اشکال تنبيه هايي که والدين استفاده مي کنند، تنبيه بدني و جسماني بيشترين عوارض جانبي را ايجاد مي کند. بچه هايي که تنبيه بدني بيشتري مي شوند در برخورد با کودکان ديگر از خشونت بيشتري در حل مسائلشان استفاده مي کنند و علت آن تقليد از والدينشان است. به فرزندتان احترام بگذاريد، زيرا بچه ها نسبت به ديگران همان رفتاري را خواهند داشت که والدينشان نسبت به آنان دارند. فکر کنيد فرزندتان شخصي است همچون افراد ديگر که احتياج دارد مورد احترام قرار گيرد؛ همان طور که شما نيز مورد احترام قرار مي گيريد. با ادب با او صحبت کنيد، به عقايد او احترام بگذاريد، زماني که او با شما صحبت مي کند به دقت به حرف هايش گوش دهيد و همانند يک دوست با او برخورد کنيد. مستقل بودن را به کودکتان بياموزيد. مي دانيم که ترغيب کودک به مستقل بودن، اگر چه براي کودک آزادي عمل به وجود مي آورد و در کنار آن محدوديت هايي نيز دارد ولي به کودکتان ياد مي دهدکه کنترل خويش را که يکي از کليدهاي موفقيت در زندگي است، در خودش تقويت کند. همواره به اين نکته توجه کنيد که استقلال، تمرد يا سرکشي نيست، پس تفاوت بين تمرد و مستقل بودن را براي فرزندتان توضيح دهيد.
منبع: نشريه دنياي زنان شماره 69