اسناد یهودی بودن لنین
برای نخستین بار در طول تاریخ روسیه، اكنون مردم عادی در این كشور می توانند اسنادی را كه احتمالا شایعات مربوط به یهودی بودن ولادیمیر لنین را تایید می كند، از نزدیك مشاهده كنند. این در حالی است كه این شایعات مدت طولانی است كه بر سر زبان ها است.
در كشوری كه عقاید ضد یهودی به شدت رواج یافته است، چنین سابقه خانوادگی می تواند به عنوان یك لكه ننگ تلقی شود، به ویژه برای كسی كه بنیانگذار اتحاد جماهیر شوروی است و همچنان بسیاری از افراد مسن در روسیه به وی احترام می گذارند.
به گزارش برنا به نقل از خبرگزاری آسوشیتد پرس، در میان دهها سندی كه اخیرا در موزه تاریخ دولتی به نمایش درآمده است، نامه ای وجود دارد كه آنا یولیانوا خواهر بزرگتر لنین نوشته و در آن آورده است كه پدربزرگ مادری آن ها یك یهودی اوكراینی بود كه با هدف فرار از سكونت در شهرك های یهودی نشین و دسترسی به فرصتی برای تحصیل در مقاطع بالاتر به دین مسیحیت گرویده بود.
یولیانوا در سال 1932 در نامه خود به ژورف استالین كه پس از مرگ لنین جانشین وی شده بود، نوشته است: پدربزرگ ما در یك خانواده فقیر یهودی متولد شد و بر اساس مدارك مربوط به غسل تعمیدش، وی فرزند موسی بلنك بود، یك بومی شهر ژیتومیر در غرب اوكراین.
در ادامه نامه یولیانوا آمده است: ولادیمیر ایلیچ همواره به یهودی بودن خود افتخار می كرد. من بسیار از این حقیقت متاسفم كه ریشه های خانوادگی ما (كه من در مورد آن تردید داشتم) هرگز در زمان حیات وی مشخص نشد.
بر اساس قوانین روسیه تزاری، بسیاری از یهودیان تنها اجازه داشتند در مناطقی كه با نام مناطق یهودی نشین شناخته شده بود و شامل كشورهای امروزی لیتوانی، بلاروس، لهستان، مولداوی، اوكراین و قسمت هایی از غرب روسیه بود، به طور دائمی ساكن شوند.
بسیاری از یهودیان آن زمان با پیوستن به بلشویك ها برای مبارزه با یهودی ستیزی كه در روسیه تزاری حكمفرما شده بود، آماده شدند و این در حالی بود كه برخی از رهبران حزب كمونیست كه در انقلاب اكتبر 1917 به قدرت رسیدند، نیز در میان آنان بودند. مشهورترین این افراد نیز لئون تروتسكی بود كه نام واقعی اش برونستین بود.
با وجود این لنین مه با نام اصلی ولادیمیر ایلیچ یولیانو در سال 1870 متولد شده بود، تنها خود را به عنوان یك روس به مردم این كشور شناساند. وی در سال 1901 و در حالی كه در سیبری و در نزیكی رودخانه لنا در تبعید به سر می برد، نام لنین را به عنوان نام مستعار خود برگزید.
یك دوره كوتاهی از توسعه فرهنگی در جامعه یهودیان كه در دوران حكومت لنین ایجاد شد، در اوائل دهه 1930 و همزمان با روی كار آمدن ژوزف استالین و زمانی پایان یافت كه وی اقدام به توسعه عقاید ضد یهود در میان اعضای حزب كمونیست كرد و طرحی را برای سكونت دادن تمام یهودیان شوروی در نزدیكی مرز چین ارائه داد.
یولیانوا در نامه خود به استالین از وی خواسته بود با افشا كردن ریشه یهودی لنین از افزایش احساسات ضد یهودی جلوگیری كند. وی در نامه نوشته بود: من شنیده ام كه در سال های اخیر احساسات ضد یهودی بار دیگر حتی در میان كمونیست ها نیز افزایش یافته است، اكنون پنهان كردن حقایق از مردم اشتباه است.
این در حالی است كه بر اساس اظهارات تاتایانا كولوسكوا متصدی موزه تاریخی مسكو، استالین این درخواست را نادیده گرفت و به یولیانوا دستور داد در مورد نامه خود كاملا سكوت كند.
خانواده لنین مدعی هستند كه بر اساس زندگینامه رسمی كه اورگا یولیانوا خواهرزاده وی نوشته شده است، وی تنها دارای ریشه های روسی، آلمانی و سوئدی بوده است.
نامه خواهر لنین به استلین در اوائل دهه 90 در اختیار مورخان قرار گرفت، این در حالی است كه صحت این نامه در آن زمان مورد تردید بود. این نامه توسط كولوسكوا كه به عنوان مدیر یكی از بخش های موزه تاریخ دولتی مسكو كه وقف لنین شده بود و به عنوان یكی از تواناترین اندیشمندان در مورد زندگی لنین مشهور بود، برای نمایش در یك نمایشگاه انتخاب شده است.
علاوه بر این، این نمایشگاه كه در موزه میدان سرخ مسكو و در نزدیكی آرامگاهی كه جسد لنین در آن آرمیده است قرار دارد، این مسئله را نیز نشان می دهد كه لنین پس از سكته مغزی در سال 1922 در شرایط جسمانی بسیار بدی به سر می برد. به طوری كه سرانجام از استالین خواست تا برای وی سم تهیه كند.
ماریا یولیانوا جوان ترین خواهر لنین در خاطرات خود در سال 1922 می نویسد: لنین به طور اتفاقی استالین را برای انجام این درخواست انتخاب نكرد. وی می دانست كه استالین یك بلشویك اصیل، قوی و به دور از احساسات است. چه كس دیگری به جز استالین جرات می كرد به زندگی لنین پایان دهد.
در این خاطرات آمده است: در ابتدا استالین قول داد كه به لنین كمك كند، اما دیگر اعضای حكومت شوروی تصمیم گرفتند درخواست وی را فراموش كنند. تروتسكی كه استالین وی را از شوروی بیرون كرد، در خاطرات خود مدعی شده است كه استالین لنین را مسموم كرده است.
111 سند در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است، كه بسیاری از آنان اخیرا از حالت محرمانه خارج شده اند و همه آنها برای نخستین بار در معرض دید عموم قرار گرفته اند. این در حالی است كه این اسناد باعث ایجاد شگفتی در میان مردم در مورد اعضای برجسته اتحاد شوروی شده است. انسان هایی كه زمانی به عنوان افرادی شجاع و محكم شناخته می شدند، اكنون به عنوان افرادی بولهوس، ترسو و حتی ناامید كننده توصیف می شوند.
یكی از اسناد این نمایشگاه شامل یك تقاضای ناامیدانه است كه استالین در سال 1934 از یك رهبر كمونیست بازداشت شده به نام لیو كامنف كه نام واقعی اش روزنفلد بود، دریافت كرد.
كامنف در این نامه نوشته است: اكنون زمانی است كه روح من مملو از عشق به حزب كمونیست و رهبری آن است. در حالی كه من در تردید و شك زندگی می كنم. اما با شجاعت می توانم بگویم كه من یاد گرفته ام به تمام اقدامات كمیته مركزی حزب و تصمیماتی كه شما می گیرید، اعتماد كنم. اكنون نیز من به جرم ارتباط با افرادی بازداشت شده ام كه غریبه هستند و از من نیز متنفرند.
این در شرایطی است كه استالین این نامه را نیز نادیده گرفت و كامنف در سال 1936 اعدام شد.
اما نكته ای كه در این میان خنده دار و درعین حال هولناك است، این است كه بخشی از این نمایشگاه مربوط به كاریكاتورهایی است كه توسط اعضای حزب كمونیست كشیده شده است.
نیكلای بوخارین تئوریسین برجسته حزب كمونیست در یكی از این كاریكاتورها استالین را با یك بینی بسیار بزرگ و اغراق آمیز به همراه پیپ وی نشان می دهد. كاریكاتورهای وی از دیگر اعضای حزب كمونیست نیز نابالغ است. یكی از این كاریكاتورها به عنوان افسر ارتش سفید به نمایش درآمده است. این در حالی است كه ارتش سفید كه ضد كمونیست بود و توسط قدرت های غربی حمایت می شد، با ارتش سرخ شوروی در سال های 1917 تا 1923 جنگید كه در این جنگ شكست خورد.
والری مژلاوك اقتصاد دان برجسته شوروی نیز در یك كاریكاتور تروتسكی را به عنوان یك یهودی سرگردان به سخره گرفت و وی را به عنوان یك وزیر اقتصاد در یك پست غیر استادانه نشان داد. در زیر این كاریكاتور نوشته ای به چشم می خورد كه در آن استالین دستور می دهد كه این وزیر را از آلتش آویزان كنند.
این در حالی بود كه وزیر و كاریكاتوریست هر دو در سال 1938 اعدام شدند.
گفتنی است این نمایشگاه تا روز سوم جولای ادامه خواهد داشت.
منبع:شفاف نیوز
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hreza8
در كشوری كه عقاید ضد یهودی به شدت رواج یافته است، چنین سابقه خانوادگی می تواند به عنوان یك لكه ننگ تلقی شود، به ویژه برای كسی كه بنیانگذار اتحاد جماهیر شوروی است و همچنان بسیاری از افراد مسن در روسیه به وی احترام می گذارند.
به گزارش برنا به نقل از خبرگزاری آسوشیتد پرس، در میان دهها سندی كه اخیرا در موزه تاریخ دولتی به نمایش درآمده است، نامه ای وجود دارد كه آنا یولیانوا خواهر بزرگتر لنین نوشته و در آن آورده است كه پدربزرگ مادری آن ها یك یهودی اوكراینی بود كه با هدف فرار از سكونت در شهرك های یهودی نشین و دسترسی به فرصتی برای تحصیل در مقاطع بالاتر به دین مسیحیت گرویده بود.
یولیانوا در سال 1932 در نامه خود به ژورف استالین كه پس از مرگ لنین جانشین وی شده بود، نوشته است: پدربزرگ ما در یك خانواده فقیر یهودی متولد شد و بر اساس مدارك مربوط به غسل تعمیدش، وی فرزند موسی بلنك بود، یك بومی شهر ژیتومیر در غرب اوكراین.
در ادامه نامه یولیانوا آمده است: ولادیمیر ایلیچ همواره به یهودی بودن خود افتخار می كرد. من بسیار از این حقیقت متاسفم كه ریشه های خانوادگی ما (كه من در مورد آن تردید داشتم) هرگز در زمان حیات وی مشخص نشد.
بر اساس قوانین روسیه تزاری، بسیاری از یهودیان تنها اجازه داشتند در مناطقی كه با نام مناطق یهودی نشین شناخته شده بود و شامل كشورهای امروزی لیتوانی، بلاروس، لهستان، مولداوی، اوكراین و قسمت هایی از غرب روسیه بود، به طور دائمی ساكن شوند.
بسیاری از یهودیان آن زمان با پیوستن به بلشویك ها برای مبارزه با یهودی ستیزی كه در روسیه تزاری حكمفرما شده بود، آماده شدند و این در حالی بود كه برخی از رهبران حزب كمونیست كه در انقلاب اكتبر 1917 به قدرت رسیدند، نیز در میان آنان بودند. مشهورترین این افراد نیز لئون تروتسكی بود كه نام واقعی اش برونستین بود.
با وجود این لنین مه با نام اصلی ولادیمیر ایلیچ یولیانو در سال 1870 متولد شده بود، تنها خود را به عنوان یك روس به مردم این كشور شناساند. وی در سال 1901 و در حالی كه در سیبری و در نزیكی رودخانه لنا در تبعید به سر می برد، نام لنین را به عنوان نام مستعار خود برگزید.
یك دوره كوتاهی از توسعه فرهنگی در جامعه یهودیان كه در دوران حكومت لنین ایجاد شد، در اوائل دهه 1930 و همزمان با روی كار آمدن ژوزف استالین و زمانی پایان یافت كه وی اقدام به توسعه عقاید ضد یهود در میان اعضای حزب كمونیست كرد و طرحی را برای سكونت دادن تمام یهودیان شوروی در نزدیكی مرز چین ارائه داد.
یولیانوا در نامه خود به استالین از وی خواسته بود با افشا كردن ریشه یهودی لنین از افزایش احساسات ضد یهودی جلوگیری كند. وی در نامه نوشته بود: من شنیده ام كه در سال های اخیر احساسات ضد یهودی بار دیگر حتی در میان كمونیست ها نیز افزایش یافته است، اكنون پنهان كردن حقایق از مردم اشتباه است.
این در حالی است كه بر اساس اظهارات تاتایانا كولوسكوا متصدی موزه تاریخی مسكو، استالین این درخواست را نادیده گرفت و به یولیانوا دستور داد در مورد نامه خود كاملا سكوت كند.
خانواده لنین مدعی هستند كه بر اساس زندگینامه رسمی كه اورگا یولیانوا خواهرزاده وی نوشته شده است، وی تنها دارای ریشه های روسی، آلمانی و سوئدی بوده است.
نامه خواهر لنین به استلین در اوائل دهه 90 در اختیار مورخان قرار گرفت، این در حالی است كه صحت این نامه در آن زمان مورد تردید بود. این نامه توسط كولوسكوا كه به عنوان مدیر یكی از بخش های موزه تاریخ دولتی مسكو كه وقف لنین شده بود و به عنوان یكی از تواناترین اندیشمندان در مورد زندگی لنین مشهور بود، برای نمایش در یك نمایشگاه انتخاب شده است.
علاوه بر این، این نمایشگاه كه در موزه میدان سرخ مسكو و در نزدیكی آرامگاهی كه جسد لنین در آن آرمیده است قرار دارد، این مسئله را نیز نشان می دهد كه لنین پس از سكته مغزی در سال 1922 در شرایط جسمانی بسیار بدی به سر می برد. به طوری كه سرانجام از استالین خواست تا برای وی سم تهیه كند.
ماریا یولیانوا جوان ترین خواهر لنین در خاطرات خود در سال 1922 می نویسد: لنین به طور اتفاقی استالین را برای انجام این درخواست انتخاب نكرد. وی می دانست كه استالین یك بلشویك اصیل، قوی و به دور از احساسات است. چه كس دیگری به جز استالین جرات می كرد به زندگی لنین پایان دهد.
در این خاطرات آمده است: در ابتدا استالین قول داد كه به لنین كمك كند، اما دیگر اعضای حكومت شوروی تصمیم گرفتند درخواست وی را فراموش كنند. تروتسكی كه استالین وی را از شوروی بیرون كرد، در خاطرات خود مدعی شده است كه استالین لنین را مسموم كرده است.
111 سند در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است، كه بسیاری از آنان اخیرا از حالت محرمانه خارج شده اند و همه آنها برای نخستین بار در معرض دید عموم قرار گرفته اند. این در حالی است كه این اسناد باعث ایجاد شگفتی در میان مردم در مورد اعضای برجسته اتحاد شوروی شده است. انسان هایی كه زمانی به عنوان افرادی شجاع و محكم شناخته می شدند، اكنون به عنوان افرادی بولهوس، ترسو و حتی ناامید كننده توصیف می شوند.
یكی از اسناد این نمایشگاه شامل یك تقاضای ناامیدانه است كه استالین در سال 1934 از یك رهبر كمونیست بازداشت شده به نام لیو كامنف كه نام واقعی اش روزنفلد بود، دریافت كرد.
كامنف در این نامه نوشته است: اكنون زمانی است كه روح من مملو از عشق به حزب كمونیست و رهبری آن است. در حالی كه من در تردید و شك زندگی می كنم. اما با شجاعت می توانم بگویم كه من یاد گرفته ام به تمام اقدامات كمیته مركزی حزب و تصمیماتی كه شما می گیرید، اعتماد كنم. اكنون نیز من به جرم ارتباط با افرادی بازداشت شده ام كه غریبه هستند و از من نیز متنفرند.
این در شرایطی است كه استالین این نامه را نیز نادیده گرفت و كامنف در سال 1936 اعدام شد.
اما نكته ای كه در این میان خنده دار و درعین حال هولناك است، این است كه بخشی از این نمایشگاه مربوط به كاریكاتورهایی است كه توسط اعضای حزب كمونیست كشیده شده است.
نیكلای بوخارین تئوریسین برجسته حزب كمونیست در یكی از این كاریكاتورها استالین را با یك بینی بسیار بزرگ و اغراق آمیز به همراه پیپ وی نشان می دهد. كاریكاتورهای وی از دیگر اعضای حزب كمونیست نیز نابالغ است. یكی از این كاریكاتورها به عنوان افسر ارتش سفید به نمایش درآمده است. این در حالی است كه ارتش سفید كه ضد كمونیست بود و توسط قدرت های غربی حمایت می شد، با ارتش سرخ شوروی در سال های 1917 تا 1923 جنگید كه در این جنگ شكست خورد.
والری مژلاوك اقتصاد دان برجسته شوروی نیز در یك كاریكاتور تروتسكی را به عنوان یك یهودی سرگردان به سخره گرفت و وی را به عنوان یك وزیر اقتصاد در یك پست غیر استادانه نشان داد. در زیر این كاریكاتور نوشته ای به چشم می خورد كه در آن استالین دستور می دهد كه این وزیر را از آلتش آویزان كنند.
این در حالی بود كه وزیر و كاریكاتوریست هر دو در سال 1938 اعدام شدند.
گفتنی است این نمایشگاه تا روز سوم جولای ادامه خواهد داشت.
منبع:شفاف نیوز
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hreza8
/ج
