جلوه هنر و انديشه در تا کردن کاغذ

اُريگامي چيست؟
 

اُري به معناي با انديشه و کامي به معناي کاغذ است. ترکيب آنها با يک ديگر کلمه اوريگامي را مي سازد. بنابراين اوريگامي هنر و انديشه تا دادن کاغذ يا صفحاتي از جنس پلاستيک، فلز و مواد ديگر براي خلق شکل هاي مختلف است. اين شکل ها تعداد زيادي از حيوانات، پرندگان، ماهي ها، وسايل بازي، وسايل دکوري، شکل هاي هندسي و اشکالي در ارتباط با گرافيک، معماري و صنعت را شامل مي شوند. اريگامي طيف بسيار گسترده اي از کودکان پيش دبستاني تا استاتيد دانشگاه را در بر مي گيرد. تمام مردم مي توانند از اين لذت برده و با خلق طرح هاي جديد به تاريخ اوريگامي بپيوندند. اوريگامي مدرن، در چند ساله اخير، از سال 1950 ميلادي به بعد (با انتشارکتاب هاي آقاي يوشيزا Akira Yoshizava) استاد اريگامي از ژاپن، رنسانس خودش را شروع کرد. اکنون اريگامي کاربردهاي مهمي در هنر، علم و صنعت پيدا کرده است.

تاريخچه
 

کاغذ در سال 105 ميلادي، حدود 1900 سال قبل، توسط تسايي لون، وزير کشاورزي چيني ها اختراع شد. چند سال بعد از آن بود که توليد کاغذ افزايش يافت و در اختيار مردم قرار گرفت. از اين زمان بود که هنر تا دادن کاغذ در چين شروع شد. آنها چند قرن اسرار توليد کاغذ و تا دادن آن را نزد خود حفظ کردند تا بعد به کره و ژاپن راه يافت. در ژاپن بود که کار تا دادن کاغذ کامل تر شد و به صورتي رواج يافت که جزيي از زندگي مردم شد و سال ها بعد از آن بود که به کشورهاي اروپاييان راه يافت. در کشورهاي اروپايي اين هنر با علم مدرن آميخت و با حمايت دانشگاه ها و تشکيل انجمن هاي بزرگ و قوي اريگامي، مانند دانشگاه معروف ام.آي.تي در آمريکا، دانشگاه کمبريج در انگلستان تحولي جديد يافت.

Crane پرنده دريايي، نماد اريگامي
 

سمبل اوريگامي پرنده دريايي است که سمبل بين المللي صلح نيز است. در ژاپن هر بچه اي، ساختن پرنده دريايي را مي آموزد. الينور کوئر «Eleanor Coerr) کسي است که با نوشتن کتاب ساداکو و هزار پرنده دريايي کاغذي، به اين سمبل عموميت داد. اين کتاب که به صورت گسترده منتشر شد، داستان دختر جواني به نام ساداکو را بازگو مي کند که بر اثر تشعشعات راديواکتيو، بمباران اتمي ژاپن توسط آمريکا در جنگ جهاني دوم، صدمه ديده بود. در پايان جنگ او در بيمارستاني تحت درمان قرار گرفت. چند سال بعد سرطان خون او عود کرد. دوست او با در دست داشتن يک پرنده دريايي کاغذي به ملاقاتش رفت. او به ساداکو گفت که پرنده دريايي سمبل سلامتي است و اگر او بتواند هزار پرنده دريايي بسازد، حالش خوب خواهد شد. دوست او ساخت پرنده دريايي را به او آموخت. کار ساده اي نبود؛ اما وقتي ساداکو در ساخت اولين پرنده دريايي مهارت يافت، شروع کرد به ساختن 999 تاي ديگر. او دليرانه مصمم شده بود که آنها را بسازد. ساختن پرنده دريايي چنان فکر او را به خود مشغول مي کرد که بيماريش را از ياد برد. مصمم بودن او و کارش توجه پرسنل بيمارستان و بازديد کنندگان را به خود جلب کرد و آنها نيز مجلات، پاکت هاي عکسهاي راديوگرافي و ديگر کاغذهايي را که به دستشان مي رسيد، براي او مي آوردند تا او بتواند کارش را کامل کند. وقتي ديد بيماران ديگر نيز به اين کار علاقه مند شدند، او کارش را متوقف کرد و به ديگر بيماران ساختن پرنده دريايي را ياد داد تا آنها هم بتوانند اين کار را انجام دهند. به زودي او صد پرنده دريايي را ساخت. حال او بهتر شده بود و او توانست از بيمارستان مرخص شود و به خانه برگردد، اما بيماري او مجدداً عود کرد. توانش به حدي کاهش يافت که ديگر قادر نبود کار ساختن بقيه پرنده هاي دريايي را تمام کند. با کمتر از 700 پرنده دريايي کامل شده، ساداکو به کُما رفت و مرد. وقتي هم کلاسي هايش فهميدند او نتوانسته رؤياي خودش را کامل کند، تصميم گرفتند کار ساختن هزار پرنده دريايي ساداکو را تمام کنند.
بچه ها تصميم گرفتند به تمام کودکان ژاپني نامه بنويسند و داستان ساداکو را به آن ها بگويند و از آنها بخواهند با جمع آوري پول هايشان، بناي يادبودي براي ساداکو و گسترش پيام صلح او بسازند. وقتي دولت ژاپن از اين طرح مطلع شد، تصميم گرفت يک پارک در هيروشيما را به نام پارک صلح تغيير نام دهد. آنها در اين پارک، بناي عظيمي ساختند و شبيه پرنده دريايي ساداکو، يک پرنده دريايي بزرگ درست کردند و روي اين بنا قرار دادند. هم کلاسي هاي او تصميم گرفتند به خاطر احترام گذاشتن به ساداکو نوشته اي روي پايه اين بناي يادبود، نصب کنند. اين متني است که آنها انتخاب کردند: اين فرياد ماست. اين خواسته ماست. صلح در دنيا.
منبع: نشريه انتظار نوجوان شماره 70.