بررسي علت و روش درمان بيماري ترس از ارتفاع
آيا شما از سوار شدن به هواپيما مي ترسيد؟ منظورمان از ترس از هواپيما با اين شرايط ناوگان هوايي کشور نيست؛ بهتر است بپرسيم آيا شما از بالارفتن از نردبان مي ترسيد؟ از رفتن به لبه پشت بام دچار احساس اضطراب مي شويد؟ اگر اين طور است احتمالا شما دچار بيماري ترس از ارتفاع هستيد. ترس از ارتفاع يا آکروفوبيا بيماري نسبتا شايعي است که در افراد در درجات مختلفي ديده مي شود.
فوبيا ترس مرضي واژه اي است که به مجموعه اي از علائم که هنگام ترس از شيء ياموقعيتي ظاهر مي شوند، اشاره مي کند افراد مي توانند واکنش هاي ترس را به حيوانات، موقعيت هاي اجتماعي يا ارتفاع نشان دهند.
بيمار مبتلا به اين اختلال به غيرمنطقي بودن ترس خود، آگاه است ولي در عين حال قادر به مقابله با آن نيز نيست. اين ترس به حدي نافذ است که باعث اجتناب فرد از موقعيت هاي هراس آور مي شود يا حداقل به سختي مي تواند موقعيت مذکور را تحمل کند و در صورت مواجهه با اضطراب فراواني در او ايجاد مي کند.
فرد مبتلا به ترس از ارتفاع ممکن است حتي از تصور قرار گرفتن در ارتفاع يا تصور سرگيجه ناشي از قرارگرفتن در ارتفاع نيز دچار اضطراب شود.
عده اي از روان شناسان نيز معتقد به اصل يادگيري هستند و ترس را نوعي واکنش شرطي تلقي مي کنند، به گونه اي که بروز اضطراب و ناراحتي به دليلي مشخص در حضور شي ء يا موقعيت معمولي در آينده منجر به ترس از آن شيء يا موقعيت خنثاي اوليه مي شود. در اکثر موارد، ترس از ارتفاع در دوران کودکي شروع مي شود، اما ممکن است در اوايل بزرگسالي نيز ايجاد شود.
رفتار درماني يکي از روش هاي درماني است؛ ساير روش هاي درماني نظير روانکاوري، خانواده درماني و نيز استفاده از داروها از سوي روان پزشکان توصيه شده اند که با بهبود قابل توجه اين اختلال توام بوده است.
مواجهه درماني نوع ديگري از درمان است که شامل مواجهه تدريجي بيمار با موقعيت ها يا موارد ترس آور مي شود. با اين درمان به بيماران ياد داده مي شود که آن ها مي توانند باموقعيتي مواجه شوند و نياز به اجتناب و گريز از آن نداشته باشند.
منبع:راه کمال شماره 29مجله روانشناسي خانواده
فوبيا ترس مرضي واژه اي است که به مجموعه اي از علائم که هنگام ترس از شيء ياموقعيتي ظاهر مي شوند، اشاره مي کند افراد مي توانند واکنش هاي ترس را به حيوانات، موقعيت هاي اجتماعي يا ارتفاع نشان دهند.
بيمار مبتلا به اين اختلال به غيرمنطقي بودن ترس خود، آگاه است ولي در عين حال قادر به مقابله با آن نيز نيست. اين ترس به حدي نافذ است که باعث اجتناب فرد از موقعيت هاي هراس آور مي شود يا حداقل به سختي مي تواند موقعيت مذکور را تحمل کند و در صورت مواجهه با اضطراب فراواني در او ايجاد مي کند.
فرد مبتلا به ترس از ارتفاع ممکن است حتي از تصور قرار گرفتن در ارتفاع يا تصور سرگيجه ناشي از قرارگرفتن در ارتفاع نيز دچار اضطراب شود.
علت چيست؟
عده اي از روان شناسان نيز معتقد به اصل يادگيري هستند و ترس را نوعي واکنش شرطي تلقي مي کنند، به گونه اي که بروز اضطراب و ناراحتي به دليلي مشخص در حضور شي ء يا موقعيت معمولي در آينده منجر به ترس از آن شيء يا موقعيت خنثاي اوليه مي شود. در اکثر موارد، ترس از ارتفاع در دوران کودکي شروع مي شود، اما ممکن است در اوايل بزرگسالي نيز ايجاد شود.
درمان
رفتار درماني يکي از روش هاي درماني است؛ ساير روش هاي درماني نظير روانکاوري، خانواده درماني و نيز استفاده از داروها از سوي روان پزشکان توصيه شده اند که با بهبود قابل توجه اين اختلال توام بوده است.
مواجهه درماني نوع ديگري از درمان است که شامل مواجهه تدريجي بيمار با موقعيت ها يا موارد ترس آور مي شود. با اين درمان به بيماران ياد داده مي شود که آن ها مي توانند باموقعيتي مواجه شوند و نياز به اجتناب و گريز از آن نداشته باشند.
منبع:راه کمال شماره 29مجله روانشناسي خانواده