هن لباس لکم و انتم لباس لهن
«هن لباس لکم و انتم لباس لهن» (187)بقره
يکي از روش هاي زيبا و رايج براي ارائه مطالب عميق در عباراتي کوتاه روش تشبيه است. تشبيه معقول به محسوس مي تواند مطالب عميق را براي عموم ملموس کند و مطالب انبوه را براي خواص خلاصه کند.
البته در هر تشبيهي وجوه شبهي وجود دارد و در اين حال مي تواند وجود دور کننده اي داشته باشد. هرچه سخن حکيمانه تر باشد وجوه شبه بيشتر خواهد بود؛ البته درک تمامي اين وجوه به دقت خواننده يا شنونده بستگي دارد.
در قرآن کريم که به تعبير اميرالمومنين ظاهرش زيبا و باطنش عميق است، تشبيهات به گونه اي است که هر فرد به فراخور تعمق خويش مي تواند به وجوهي از آن برسد و چه بسا نکات انبوهي از يک موضوع در تشبيه ساده و همه فهم، درآيه اي نمايان شود.
به طور نمونه قرآن کريم رابطه زن و شوهر را به لباس تشبيه نموده است. اين تشبيه هم براي فلسفه و ضرورت ازدواج مطالبي دارد، هم براي انتخاب همسر و هم براي ادامه زندگي:
-لباس بايد در طرح و رنگ و جنس مناسب انسان باشد همسر نيز بايد کفو انسان و متناسب با فکر، فرهنگ و شخصيت انسان باشد.
-لباس مايه ي زينت و آرامش است همسر و فرزند نيز مايه ي زينت و آرامش خانواده هستند.
-لباس عيوب انسان را مي پوشاند؛ هر يک از زن ومرد نيز بايد عيوب و نارسايي هاي يکديگر را بپوشانند.
-لباس انسان را از سرما و گرما حفظ مي کند وجود همسر نيز کانون خانواده و گرم و زندگي را از سردي خارج مي کند.
-دوري از لباس مايه ي رسوايي است دوري از ازدواج و همسر نيز بسيار انحراف و رسوايي انسان مي گردد.
-در هواي سرد لباس ضخيم و در هواي گرم لباس نازک استفاده مي شود هر يک از دو همسر نيز بايد اخلاق و رفتار خود را متناسب با نياز روحي طرف مقابل تنظيم کند. اگر مرد عصباني است با لطافت با او برخورد کند و اگر زن خسته است مرد با او مدارا کند.
-انسان بايد لباس خود را از آلودگي حفظ کند هر يک از دو هسمر نيز بايد ديگري را از آلوده شدن به گناه حفظ کند.
-نياز زن و مرد به يکديگر دو طرفه است و هر يک براي پوشش نيازهاي جسمي خود به ديگري نياز دارند.
-زن و شوهر لباس عفاف يکديگرند و هرکدام مايه پرهيز ديگري از تقاضاي جنسي است.
-نياز مداوم زن و شوهر به يکديگر (تفسير راهنما).
-لباس آدم بايد هم اندازه باشد و به آدم بخورد در همسر نيز رعايت تناسبات مهم است.
-آلودگي لباس آلودگي فرد حساب مي شود پس همانطور که مراقب نظافت خود هستيم نظافت لباس را نيز نظافت فرد محسوب مي کند.
-محافظت از لباس عامل دوام و ماندگاري آن و بهره مندي بهتر از آن است.
-لباس نزديکترين چيز به انسان است صميميترين و نزديکترين فرد به تو بايد همسرت باشد.
-بين ما و لباس هيچ حائلي نيست رابطه اي نزديکتر از همسري نيست.
-رنگ و دوخت و شکل لباس متناسب با شخصيت و خصوصيت فرد بايد انتخاب شود.
-لباس هاي زيبا الزاماً لباسي بادوام نيستند پس در انتخاب لباس فقط به زيبايي و ظاهر آن توجه نکن به جنس و دوام آن نيز بپرداز.
-لباس هايي که بزرگتر از آدم باشد باعث تحقير انسان، دست و پاگيرشدن، زود آلوده شدن و مندرس شدن لباس مي شود.
-لباس هايي که کوچکتر از آدم باشد همه جاي انسان را نمي پوشاند، باعث فشار به انسان است و باز تحقير ديگران را به دنبال دارد.
-ازدواج مانند تقوي به لباس تشبيه شده است چرا که هر دو نگهدارنده انسان از آفات و بلاها هستند.
-لباس هم عامل محافظت انسان از گرما و سرماست هم باعث زيبايي و نشاط هم عامل پوشيدگي انسان است.
-لباس عيوب آدم را از ديگران مخفي مي کند.
-لباس عامل آرامش جسمي و رواني است همسر نيز چنين است.
-لباس هاي گران قيمت هزينه نگهداري بيشتري دارند.
و...
منبع:عطر سيب شماره اول
يکي از روش هاي زيبا و رايج براي ارائه مطالب عميق در عباراتي کوتاه روش تشبيه است. تشبيه معقول به محسوس مي تواند مطالب عميق را براي عموم ملموس کند و مطالب انبوه را براي خواص خلاصه کند.
البته در هر تشبيهي وجوه شبهي وجود دارد و در اين حال مي تواند وجود دور کننده اي داشته باشد. هرچه سخن حکيمانه تر باشد وجوه شبه بيشتر خواهد بود؛ البته درک تمامي اين وجوه به دقت خواننده يا شنونده بستگي دارد.
در قرآن کريم که به تعبير اميرالمومنين ظاهرش زيبا و باطنش عميق است، تشبيهات به گونه اي است که هر فرد به فراخور تعمق خويش مي تواند به وجوهي از آن برسد و چه بسا نکات انبوهي از يک موضوع در تشبيه ساده و همه فهم، درآيه اي نمايان شود.
به طور نمونه قرآن کريم رابطه زن و شوهر را به لباس تشبيه نموده است. اين تشبيه هم براي فلسفه و ضرورت ازدواج مطالبي دارد، هم براي انتخاب همسر و هم براي ادامه زندگي:
-لباس بايد در طرح و رنگ و جنس مناسب انسان باشد همسر نيز بايد کفو انسان و متناسب با فکر، فرهنگ و شخصيت انسان باشد.
-لباس مايه ي زينت و آرامش است همسر و فرزند نيز مايه ي زينت و آرامش خانواده هستند.
-لباس عيوب انسان را مي پوشاند؛ هر يک از زن ومرد نيز بايد عيوب و نارسايي هاي يکديگر را بپوشانند.
-لباس انسان را از سرما و گرما حفظ مي کند وجود همسر نيز کانون خانواده و گرم و زندگي را از سردي خارج مي کند.
-دوري از لباس مايه ي رسوايي است دوري از ازدواج و همسر نيز بسيار انحراف و رسوايي انسان مي گردد.
-در هواي سرد لباس ضخيم و در هواي گرم لباس نازک استفاده مي شود هر يک از دو همسر نيز بايد اخلاق و رفتار خود را متناسب با نياز روحي طرف مقابل تنظيم کند. اگر مرد عصباني است با لطافت با او برخورد کند و اگر زن خسته است مرد با او مدارا کند.
-انسان بايد لباس خود را از آلودگي حفظ کند هر يک از دو هسمر نيز بايد ديگري را از آلوده شدن به گناه حفظ کند.
-نياز زن و مرد به يکديگر دو طرفه است و هر يک براي پوشش نيازهاي جسمي خود به ديگري نياز دارند.
-زن و شوهر لباس عفاف يکديگرند و هرکدام مايه پرهيز ديگري از تقاضاي جنسي است.
-نياز مداوم زن و شوهر به يکديگر (تفسير راهنما).
-لباس آدم بايد هم اندازه باشد و به آدم بخورد در همسر نيز رعايت تناسبات مهم است.
-آلودگي لباس آلودگي فرد حساب مي شود پس همانطور که مراقب نظافت خود هستيم نظافت لباس را نيز نظافت فرد محسوب مي کند.
-محافظت از لباس عامل دوام و ماندگاري آن و بهره مندي بهتر از آن است.
-لباس نزديکترين چيز به انسان است صميميترين و نزديکترين فرد به تو بايد همسرت باشد.
-بين ما و لباس هيچ حائلي نيست رابطه اي نزديکتر از همسري نيست.
-رنگ و دوخت و شکل لباس متناسب با شخصيت و خصوصيت فرد بايد انتخاب شود.
-لباس هاي زيبا الزاماً لباسي بادوام نيستند پس در انتخاب لباس فقط به زيبايي و ظاهر آن توجه نکن به جنس و دوام آن نيز بپرداز.
-لباس هايي که بزرگتر از آدم باشد باعث تحقير انسان، دست و پاگيرشدن، زود آلوده شدن و مندرس شدن لباس مي شود.
-لباس هايي که کوچکتر از آدم باشد همه جاي انسان را نمي پوشاند، باعث فشار به انسان است و باز تحقير ديگران را به دنبال دارد.
-ازدواج مانند تقوي به لباس تشبيه شده است چرا که هر دو نگهدارنده انسان از آفات و بلاها هستند.
-لباس هم عامل محافظت انسان از گرما و سرماست هم باعث زيبايي و نشاط هم عامل پوشيدگي انسان است.
-لباس عيوب آدم را از ديگران مخفي مي کند.
-لباس عامل آرامش جسمي و رواني است همسر نيز چنين است.
-لباس هاي گران قيمت هزينه نگهداري بيشتري دارند.
و...
منبع:عطر سيب شماره اول
