راهنماي انتخاب پردازنده هاي موبايل شرکت اينتل

راهنماي انتخاب پردازنده هاي موبايل شرکت اينتل
 

هنگام خريد يک کامپيوتر همراه معمولاً به چه فاکتورهايي بيشتر توجه مي کنيد؟ ابعاد، وزن، مدت زمان شارژ، کارايي يا موارد ديگر؟ پردازنده يکي از اصلي ترين اجزاء هر کامپيوتري است و جالب است بدانيد بسياري از موارد فوق به نوع پردازنده بستگي دارد. اما اين روزها پردازنده ها آنقدر پيچيده شده اند که بسياري قادر به درک اصطلاحات فني آن ها نيستند. علاوه بر اين اصطلاحات فني، اسم رمزهايي نيز که دو شرکت اينتل و اي ام دي روي محصولات خود مي گذارند، مانند Napa‎،‎‏، Nehalem و Santa Rosa نيز موجب سردرگمي بيشتري شده است. نکته جالب تر اين که مديران اين دو شرکت اعتراف کرده اند، آن ها از سردرگمي بيشتر فروشنده ها و خريداران مطلع هستند. بنابراين تلاش مي کنند تا نامگذاري هسته ها و فناوري محصولات خود را ساده تر و قابل فهم تر کنند. در اين مقاله، قصد داريم شما را با مفاهيم و واژه هاي کليدي پردازنده هاي موبايل شرکت اينتل آشنا کنيم تا با اين کار بتوانيد راحت تر پردازنده مورد نظر خود را انتخاب کنيد.
سازندگان پردارنده هاي کامپيوترهاي همراه در ساخت محصولات خود با موانع گوناگوني روبه رو هستند. افزايش اندازه فيزيکي و درجه حرارت از مواردي است که سازندگان اين قطعه را با محدوديت هاي بسياري مواجه کرده است. مدت زمان شارژ باتري يا به عبارت ديگر، ميزان توان مصرفي از ديگر مواردي است که اين سازندگان بايد توجه ويژه اي به آن داشته باشند. شرکت اينتل همواره توجه زيادي به اين دو مسئله داشته است، زيرا اين مورد علاوه بر کامپيوتر هاي همراه براي کامپيوترهاي خانگي نيز مفيد است. متأسفانه افزايش کارايي و توان مصرفي با يکديگر نسبت مستقيم دارند. بنابراين افزايش يکي موجب افزايش ديگري نيز مي شود. به عبارت ساده تر، برخي از فناوري ها موجب افزايش و برخي ديگر باعث کاهش مصرف توان و کارايي مي شوند. فناوري مانند Turbo Boost که به تازگي در پردازنده هاي اينتل معرفي شده (در ادامه به تشريح اين ويژگي خواهيم پرداخت ) موجب افزايش کارايي و کاهش ذخيره سازي انرژي مي شود.
توسعه فناوري ساخت پردازنده يا به عبارتي کوچک تر شدن اندازه ترانزيستورها تنها موردي است که افرايش کارايي و کاهش توان مصرفي را به همراه دارد. به طور کلي، پيشرفت فناوري ساخت پردازنده (پردازنده هاي رايج امروزي بر اساس فناوري ساخت 32 يا 45 نانومتر توليد مي شوند )موجب افزايش تعداد ترانزيستورها در هسته پردازنده و کاهش فاصله بين آن ها مي شود. اين موضوع افزايش کارايي و کاهش حرارت و بالطبع کاهش توان مصرفي را به دنبال دارد. اما کوچک تر کردن اندازه ترانزيستورها بسيار دشوار است و سازندگان به سادگي قادر به پياده سازي آن نيستند. به طور کلي، آنچه از گذشته تا کنون رخ داده، گواه اين حقيقت است که پردازنده هاي موبايل با فناوري ساخت کوچک تر عملکرد بهتري ارائه کرده اند.

مفاهيم کليدي پردازنده هاي اينتل
 

شرکت اينتل از فناوري هاي متعددي در پردازنده هايش استفاده کرده است، به طوري که برخي از آن ها اکنون ديگر کاربردي ندارند. در اين بخش به تشريح فناوري هاي رايج (از قديم تاکنون ) در بازار خواهيم پرداخت.

سنترينو (Centrino) چيست؟
 

شايد روي برخي از کامپيوتر هاي همراه علامت Centrino را ديده باشيد. بر خلاف اظهار برخي از فروشندگان اين علامت هيچ گونه ارتباطي به نوع پردازنده ندارد. سنترينو در حقيقت اشاره به اين موضوع دارد که سازنده د رمحصول مورد نظر از پردازنده، چيپ ست و کارت شبکه بي سيم شرکت اينتل همراه با چند فناوري ديگر که موجب کاهش توان مصرفي و افزايش طول عمر باتري و کارايي مي شود، استفاده کرده است. سنترينو در نسخه هاي مختلفي معرفي شده که عبارتند از: Centrino‏، Centrino DUOو Centrino 2
اشاره: تصوير1 مربوط به لوگوي اوليه پلتفرم سنترينو است که با ارائه پلتفرم هاي جديد اين لوگو به لوگوي جديد (تصوير4) تغيير يافت. البته اين موضوع در مورد لوگوي پلتفرم هاي ديگر نيز اتفاق افتاد که از جمله آن لوگوي جيد پلتفرم Centrino 2 است که در تصوير 3 آن را مشاهده مي کنيد. هر يک از اين پلتفرم ها نسبت به ديگري تفاوت هايي داشته اند که به دليل محدوديت قادر به بيان مشخصات تک تک آن ها نيستيم و تنها اشاره اي به ويژگي هاي پلتفرم Centrino 2 آخرين نسخه از Centrino خواهيم داست (پيشنهاد مي کنيم براي بررسي تفاوت هاي موجود در اين پلتفرم ها به آرشيو الکترونيکي شماره هاي گذشته عصر شبکه مراجعه کنيد).
1.پردازنده: نسل دوم پردازنده هاي Core 2 که داراي کد رمز Penryn و فناوري ساخت 45 نانومتر هستند.
2.چيپ ست: چيپ ست اين پلتفرم با حروف P4x و G4x شناخته مي شوند و قابليت پشتيباني از حافظه هاي DDR3 1066 و DDR2 800 را دارند.
3.کارت شبکه: کارت شبکه بي سيم با قابليت پشتيباني از استاندارد n از ملزومات موردنياز در اين پلتفرم شبکه است. فناوري WiMAX به صورت اختياري مي تواند توسط سازندگان به کار گرفته شود.

فناوريHT‏ (Hyper Threading)
 

اين فناوري ابتدا در پردازنده هاي پنتيوم 4 به کار گرفته شد و به موجب آن هر هسته پردازنده به صورت دو هسته مجازي توسط سيستم عامل شناسايي مي شود. بنابراين در صورتي که نرم افزارهاي با قابليت پشتيباني از ويژگي Multi Threading اجرا شوند، سيستم عامل از تمامي منابع پردازنده به طور مؤثرتري استفاده خواهد کرد و در نتيجه دستورالعمل ها سريع تر اجرا خواهد شد. به طور خلاصه، زماني که اين فناوري فعال باشد، داده هاي بيشتري براي پردازش به هسته ارسال شده و سيستم در کاربردهاي چند وظيفه اي (Multitask) عملکرد بهتري ارائه خواهد کرد. اين فناوري زماني تأثيرگذار است که کاربر از چند برنامه کاربردي يا از برنامه هاي با پشتيباني از Hyper Threading مانند Adobe Photoshop و Premiere استفاده کند. متأسفانه اينتل در پردازنده هاي سري Core و Core 2 از اين ويژگي استفاده نکرد. اين فناوري اکنون بار ديگر در پردازنده هاي سري Core i به کار گرفته شده است.

فناوري Intel Turbo Boost
 

يکي از ويژگي هاي بسيار ارزنده پردازنده هاي خانواده Core i شرکت اينتل به خصوص پردازنده هاي سري Core i5 و Core i7 فناوري Turbo Boost است. اجازه دهيد با ذکر مثالي نحوه عملکرد اين فناوري را شرح دهيم. دو پردازنده دو و چهار هسته اي را که داراي توان مصرفي 95 وات هستند، در نظر بگيريد. در پردازنده چهار هسته اي اين توان بين چهار هسته تقسيم مي شود، در حالي که در پردازنده دو هسته اي توان بين دو هسته به اشتراک گذاشته مي شود. به عبارت ساده تر در پردازنده چهار هسته اي هر هسته 23/75 توان مصرف مي کند، در حالي که توان مصرفي هر هسته پردازنده دو هسته اي، 47/5 وات است. توان کمتر موجب مي شود تا پردازنده در فرکانس پايين تري عمل کند. بنابراين پردازنده هاي چهارهسته اي فرکانس پايين تري نسبت به پردازنده هاي دوهسته اي دارند. تصور مي کنم اکنون دليل اين موضوع را متوجه شده باشيد که چرا پردازنده هاي چهار هسته اي اينتل نسبت به نسخه هاي دوهسته اي با فرکانس پايين تري عرضه مي شوند. در حقيقت، تعداد هسته هاي پردازنده و فرکانس در مقابل يکديگر قرار دارند. افزايش يکي به معناي کاهش ديگري است. بسياري از برنامه هاي کاربردي امروزي به چهار هسته پردازشي نياز ندارند و بيشتر با دو هسته پردازشي اجرا مي شوند.
حال اگر چنين برنامه هايي روي يک پردازنده چهار هسته اي اجرا شود، چه اتفاقي مي افتد؟ به اين دليل که بخش هايي از پردازنده غير فعال است، مقدار اندکي از 95 وات توان مصرف مي شود. در صورتي که اگر پردازنده قادر بود چنين وضعيتي را تشخيص دهد، مي توانست از تمامي توان خود استفاده کرده و در فرکانس بالاتري عمل کند. در حقيقت، هنگامي که پردازنده در کاربردهاي تک منظوري قرار مي گرفت از تمامي توانش استفاده مي کرد و فرکانس آن افزايش مي يافت. اما هنگام استفاده از برنامه هايي که به چهار هسته نياز دارند، فرکانس کاهش پيدا مي کرد.
فناوري Turbo Boost دقيقاً پاسخي است به چنين نيازي. پردازنده هاي مبتني بر اين فناوري قادرهستند با توجه به تعداد هسته هاي فعال، فرکانس پردازنده را تغيير دهند. به طور مثال، فرکانس پردازنده Core i7 870 معادل 93/2گيگاهرتز است، اما در وضعيتي که تک هسته آن فعال باشد به6/3 گيگاهرتز و با دو هسته فعال به 46/3 گيگاهرتز افزايش پيدا مي کند. متأسفاته پردازنده هاي سري Core i3 فاقد چنين ويژگي هستند.
به طور کلي، پردازنده هاي موبايل از نقطه نظر تعداد هسته هاي پردازشي قابل دسترس نسبت به پردازنده هاي کامپيوترهاي معمولي عقب تر هستند. در حال حاضر، بيشتر پردازنده هاي کامپيوترهاي خانگي داراي چهار هسته پردازشي هستند (اگر چه اينتل و اي ام دي به تازگي پردازنده هايي با شش هسته پردازشي عرضه کرده اند)، اما بيشتر پردازنده هاي موبايل داراي دو هسته پردازشي هستند.

Intel HD Graphic با فرکانس متغير
 

پردازنده گرافيکي مجتمع بيشتر کامپيوترهاي همراه ارزان قيمت تا پيش از معرفي پردازنده هاي سري Core i درون چيپ ست پل شمالي مادربورد قرار داشت. اين پردازنده گرافيکي که با نام GMA نيز شناخته مي شود، براي کاربردهاي اداري، جست و جو در اينترنت و پخش موسيقي مناسب است، اما در کاربردهاي سه بعدي نمي توان انتظار چنداني از آن داشت.
تمامي پردازنده هاي موبايل سري Core i3 ،Core i5 و چند مدل از پردازنده هاي Core i7 داراي واحد پردازش گرافيکي درون پردازنده هستند. اين واحد پردازش گرافيکي هنوز به اندازه اي قدرتمند نيست که بتواند بازي هاي پيشرفته امروزي را اجرا کند، اما اين پردازنده هاي گرافيکي مجتمع کارايي بهتري نسبت به پردازنده گرافيکي مجتمع در چيپ ست مادربورد ارائه مي کنند. هدف اصلي اينتل از قرار دادن پردازنده گرافيکي داخل پردازنده بيشتر بهبود کارايي آن در پردازش تصاوير HD‏ و کاهش توان مصرفي بوده است. زماني که پردازنده گرافيکي درون چيپ ست مادربورد قرار داشت، فرکانس آن ثابت بود و در حالت بيکاري و بار کامل، فرکانس و توان مصرفي تغييري نمي کرد، اما فرکانس پردازنده گرافيکي درون پردازنده متغير است و مانند فناوري Turbo Boost به بار اعمال شده به آن وابسته است. اين پردازنده گرافيکي در صورتي که زير فشار پردازشي قرار گيرد، فرکانس آن افزايش پيدا کرده و در زمان بيکاري با فرکانس پايين تري عمل مي کند. اين موضوع موجب بهينه سازي مصرف انرژي در کاربردهاي غير گرافيکي و بهبود کارايي سيستم در کاربردهاي گرافيکي مي شود.

فرآيند ساخت (فناوري ساخت )
 

اينتل در اوايل سال 2008 ميلادي پردازنده هاي موبايل سري Core 2 Duo و Core 2 Extreme خود را مبتني بر فرآيند ساخت 45 نانومتر عرضه کرد. تا پيش از اين حقيقت اشاره به اندازه ترانزيستورهای درون هسته دارد. کوچک تر شدن اندازه ترانزیستورها علاوه بر اين که موجب کاهش مصرف توان و افزايش کارايي پردازنده مي شود، افزايش فضاي آزاد درون هسته را نيز به دنبال دارد. اينتل به طور معمول از اين فضا براي افزايش اجزاي درون هسته خود مانند افزايش ظرفيت حافظه نهان استفاده مي کند. پردازنده هاي سري Core i5 و Core i3 از فناوري ساخت 32 نانومتر و پردازنده Core i7 از فناوري ساخت 45 نانومتر استفاده ميکنند. فناوري ساخت کوچک تر در کل موجب افزايش طول عمر باتري نيز مي شود.

حافظه نهان
 

پردازنده هاي Core و‎2 ‏‎Core ‏داراي دو سطح حافظه نهان هستند . به عبارت ساده تر در اين پردازنده ها هر هسته داراي يک حافظه نهان سطح يک و سطح دو مستقل است. پردازنده هاي جديد شرکت اينتل که با نام Corei شناسايي مي شوند، داراي سه سطح حافظه نهان هستند. حافظه نهان سطح يک و دو مستقل و وابسته به هر هسته است، اما حافظه نهان سطح سه بين تعداد هسته ها مشترک است. حافظه نهان اشتراکي موجب مي شود تا در صورتي که يکي از هسته هاي درون پردازنده غير فعال شود، حافظه نهان مرتبط با آن غيرفعال نشده و هسته هاي ديگر قادر به استفاده از آن باشند اين موضوع سبب مي شود تا کارايي پردازنده در برنامه هايي که به يک هسته نياز دارند، افزايش يابند. به طور کلي، ظرفيت حافظه نهان پردازنده در کاربردهايي مانند ويرايش تصاوير ويدئويي تأثير بسزايي دارد.
جدول 1

 

سطح ولتاژی	ابتدای نام پردازنده	توان مصرفی
ولتاژمعمولی	T	35 وات
ولتاژ متوسط	P	25 وات
ولتاژ پایین	L	17 وات
ولتاژ بسیار پایین	U	10 وات

 

کنترلر حافظه
 

کنترلر حافظه به پردازنده اجازه مي دهد تا به اطلاعات قرار گرفته در حافظه سيستم دسترسي پيدا کند. در صورتي که کنترلر حافظه عملکرد ضعيفي داشته باشد، به طور قطع سيستم کند عمل خواهد کرد. در پردازنده هاي Core 2 و Core شرکت اينتل کنترلر حافظه درون چيپ ست پل شمالي تعبيه شده بود. به عبارتي، پردازنده براي دسترسي به حافظه، نياز داشت تا از طريق چيپ ست با آن ارتباط برقرار کند. اين روش موجب افزايش زمان هاي تأخير در دسترسي به حافظه مي شود. اما در پردازنده هاي Core i شرکت اينتل کنترلر حافظه به صورت مجتمع درون پردازنده قرار دارد. به عبارتی دیگر، پردازنده برای دسترسی به حافظه چيپ ست نياز ندارد و مي تواند به طور مستقيم به حافظه دسترسي پيدا کند. اين موضوع موجب افزايش کارايي پردازنده در دسترسي به حافظه مي شود. پس از بيان بعضي نکات فني در ادامه به سراغ بررسي انواع پردازنده هاي موبايل اينتل خواهيم پراخت.

پردازنده هاي Core شرکت اينتل
 

بدون هيچ شکي اينتل بزرگ ترين توليد کننده پردازنده موبايل در جهان است و تسلط کاملي به اين بازار دارد. مطابق با اطلاعاتي که IDC منتشر کرده سه چهارم پردازنده هاي موبايل فروخته شده در سراسر دنيا متعلق به شرکت اينتل بوده است. اينتل حدود چهار سال است که پردازنده هاي موبايل خود را با نام Core عرضه مي کند. تا پيش از اين پردازنده هاي موبايل اين شرکت تحت نام پنتيوم موبايل شناخته مي شدند. پردازنده هاي Core تا کنون در سه خانواده مختلف به نام هاي Core‏، Core 2 و Core i توليد شده است. جديد ترين پردازنده هاي موبايل اين شرکت که خانواده Core i3‏، ‎Core i5‎ و Core i7 نام دارند، اواخر 2009 ميلادي و اوايل 2010 معرفي شدند. اين پردازنده ها به ترتيب براي سطح پايين، متوسط و حرفه اي بازار عرضه شده اند. اينتل اظهار کرده، توليد پردازنده هاي Core 2 را که اکنون در بازار رايج هستند در سه ماهه چهارم سال جاري متوقف مي کند.

پردازنده هاي سري Core 2
 

پردازنده هاي Core 2 دومين نسل از پردازنده هاي همراه مبتني بر نام Core هستند. پردازنده هاي اين سري در دو فرآيند ساخت 45 و 65 نانو متري توليد مي شوند. پردازنده هاي 65 نانومتر در حال حاضر منسوخ شده اند و نوت بوک هاي بسيار اندکي مبتني بر آن ها در بازار وجود دارد، اما در مقابل بسياري از نوت بوک هاي رايج در بازار اکنون مبتني بر پردازنده هاي 45 نانومتري هستند. پردازنده هاي Core 2‏ فاقد فناوري Hyper Threading بوده و در نسخه هاي دو و چهار هسته اي عرضه مي شوند. اينتل پردازنده هاي اين سري را در چهار سطح ولتاژي مختلف عرضه کرده است. پردازنده هاي ولتاژ معمولي، پردازنده ولتاژ متوسط (Medium Voltage)، پردازنده هاي ولتاژ پايين (Low Voltage) و پردازنده هاي ولتاژ بسيار پايين (Low Voltage‏ Ultra‏). توان مصرفي اين پردازنده ها به ترتيب برابر است با 35، 25، 17و 10 وات است.

نحوه تشخيص پردازنده ها
 

شيوه نام گذاري پردازنده هاي موبايل شرکت اينتل به گونه اي است که به سادگي از طريق آن مي توان به مشخصات پردازنده پي برد. از آنجا که تنوع محصولات در پردازنده ها ي سري Core 2 زياد است، هنگام خريد بايد به مشخصات پردازنده توجه ويژه اي داشت.
اشاره: در پردازنده هاي سري Core 2 ابتداي نام پردازنده ها مشخص کننده سطح ولتاژي آن ها است (جدول1معناي نامگذاري حروف اول پردازنده موبايل اينتل را نشان مي دهد ).
به طور مثال، پردازنده T6600 يک پردازنده 35 واتي و U7700 يک پردازنده 10 واتي است. اعداد بعد از حرف ابتداي نام پردازنده، تعيين کننده نوع هسته پردازنده، فناوري ساخت، ميزان حافظه نهان، فرکانس پردازنده و FSB است. اولين عدد تعيين کننده نوع هسته پردازنده و بالطبع فناوري ساخت آن است.
به عنوان مثال، اعداد 5 و7 ابتداي مدل پردازنده، به اين مفهوم است که پردازنده داراي هسته Merom و فناوري ساخت 65 نانومتر است. اما پردازنده هايي که مدل آن ها با عدد 6، 8‏ و 9 شروع مي شوند، داراي هسته Penryn و فناوري ساخت 45 نانومتر هستند. در حال حاضر، بيشتر پردازنده هاي Core 2 Duo و تمامي پردازنده هاي Core 2 Quad رايج در بازار متبني بر اين هسته هستند.

مزايا
 

پردازنده هاي خانواده Core 2 در حال حاضر قيمت هاي مناسب و متنوعي دارند و کاربران با هر ميزان هزينه اي قادر هستند نوت بوک هاي مبتني بر اين خانواده را خريداري کنند. با توجه به اين که پردازنده هاي اين خانواده در ولتاژهاي متفاوتي توليد شده اند، بنابراين نوت بوک هاي کم مصرف زيادي در بازار مبتني بر آن هاي مي توان يافت.

معايب
 

پردازنده هاي اين خانواده معماري قديمي دارند و از برخي فناوري هاي جديد پشتيباني نمي کنند. به طور مثال، فناوري هاي Turbo Boost و Hyper Threading از جمله مهم ترين فناوري هايي هستند که پردازنده هاي اين خانواده از آن ها پشتيباني نمي کنند. همچنين پردازنده هاي اين خانواده فاقد پردازنده گرافيکي و کنترل کننده حافظه درون پردازنده هستند،
بنابراين در مقايسه با پردازنده هاي خانواده Core i از نقطه نظر عملکرد حافظه ضعيف تر هستند. از طرفي ديگر، در صورتي که پردازنده هاي این سري با چيپ ست هاي مجهز به گرافيک مجتمع اينتل استفاده شوند از نقطه نظر گرافيکي نسبت به پردازنده هاي Core i بسيار ضعيف تر خواهند بود.

پردازنده هاي خانواده Core i
 

برخلاف پردازنده هاي سري Core 2 که از حافظه هاي DDR2 پشتيباني مي کنند (اگر چه برخي از سازندگان، نوت بوک هايي با اين پردازنده و حافظه DDR3 عرضه کرده اند، اما بيشتر نوت بوک هاي مبتني بر اين پردازنده داراي حافظه DDR‎2 هستند). پردازنده هاي سري Core i از حافظه هاي DDR2 پشتيباني مي کنند. بيشتر پردازنده هاي اين خانواده داراي فناوري ساخت 32 نانومتر هستند که اين موضوع باعث کاهش توان مصرفي در اين پردازنده شده است. اکنون بياييد به بررسي هر يک از سري هاي خانواده Core i بپردازيم.
جدول 2

 

نام پردازنده	حداکثر توان مصرفی	تعداد هسته و رشته	فناوری VT	پردازنده گرافیکی مجتمع	فناوریTurbo Boost
Corei7-820QM (8MCache 1.73GHZ)	45 وات	چهار هسته هشت هسته	بله	خیر	بله
Corei7-720QM (6MCache 1.60GHZ)	45 وات	چهار هسته هشت هسته	بله	خیر	بله
Corei7-640UM (4MCache 1.20GHZ)	18 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei7-640LM (4MCache 2.13GHZ)	25 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei7-620UM (4MCache 1.06GHZ)	18 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei7-620UE (4MCache 1.06GHZ)	18 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei7-620M (4MCache 2.66GHZ)	35 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei7-620LM (4MCache 2.00GHZ)	25 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei7-620LE (4MCache 2.00GHZ)	25 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei7-610E (4MCache 2.53GHZ)	35 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله

 

پردازنده هاي سري Core i7 کاربران حرفه اي، دوستداران بازي هاي سه بعدي
 

پردازنده هاي اين سري در نسخه هاي دو و چهارهسته اي با فناوري ساخت 32 و 45 نانومتر عرضه شده اند و داراي فناوري هاي Turbo Boost‏، Hyper Threading و حافظه نهان L3 اشتراکي هستند. به جزء Core i7 720 و Core i7 820 تمامي پردازنده هاي اين سري داراي پردازنده گرافيکي مجتمع شده هستند. اينتل پردازنده هاي اين سري را در سه سطح ولتاژ عادي، Low Voltage و Ultra Low Voltage عرضه کرده است.
پردازنده هاي Ultra Low Voltage حدود 18 وات، Low Voltage حدود 25 وات و عادي 35 يا 45 وات توان مصرف مي کنند. پردازنده هاي Ultra Low Voltage و Low Voltage اغلب در نوت بوک هاي دوازده تا چهارده اينچي مورد استفاده قرار مي گيرند که وزن به نسبت پاييني دارند. در جدول 2 مشخصات تمامي پردازنده هاي سري Core i7 بيان شده است.
اشاره: در جدول 2 پردازنده هاي Core i7 820 و Core i7 720 يا به عبارت ساده تر دو پردازنده چهارهسته اي داراي فناوري ساخت 45 نانومتر و مابقي پردازنده ها 32 نانومتر هستند.

مزايا
 

پردازنده هاي اين سري قوي ترين پردازنده هاي شرکت اينتل هستند که براي کاربرد هاي چند وظيفه اي (Multitasking) طراحي شده اند. اين پردازنده ها براي کاربراني که قصد ويرايش تصاوير، صدا و ويدئو و اجراي بازي هاي کامپيوتري پيشرفته را دارند، مناسب است. همچنين پردازنده هاي اين سري پاسخگوي نياز برنامه هاي کاربردي که در آينده معرفي مي شوند، هستند.

معايب
 

پردازنده هاي اين سري بسيار گران هستند، اما در مقابل کاربر از بابت عدم تعويض نوت بوک تا سه سال آينده هيچ گونه نگراني نخواهد داشت.

پردازنده هاي سري Core i5 کاربران سطح متوسط
 

پردازنده هاي اين سري، نسخه ساده شده پردازنده هاي Core i7 هستند. اينتل در حال حاضر پنج پردازنده در اين سري معرفي کرده که همگي دوهسته اي بوده و قابليت Hyper Threading دارند. اين پردازنده ها همچنين داراي فناوري Turbo Boost و پردازنده گرافيکي مجتمع درون پردازنده هستند.
Core i5 براي کاربران خانگي که با برنامه هاي چند رسانه اي و بازي ها (در سطح متوسط )سروکار دارند، مناسب است. اينتل در اين سري، تنها پردازنده کم مصرف Core i5 520UM را براي نوت بوک هايي با ابعاد کوچک معرفي کرده است (Core i5 520UM تنها پردازنده Ultra Low Voltage‏ در اين سري است).

مزايا
 

همان طور که گفته شد، تمامي پردازنده هاي سري Core i5 دوهسته اي هستند که چهار مدل از آنها داراي ولتاژ استاندارد و يک مدل Ultra Low ولتاژ است که به دليل قيمت مناسب در طيف وسيعي از نوت بوک ها با اندازه، وزن و مصرف توان مختلف ارائه مي شوند. دومين مزيت Core i5 اين است که يک نسخه Ultra Low ولتاژ دارد که مي توان نوت بوک هاي مناسبي با عمر باتري بالا و کارايي خوب با آن ساخت.

معايب
 

برخلاف پردازنده هاي Core i7 که داراي نسخه هاي چهارهسته نيز هستند، پردازنده هاي اين سري تنها در نسخه هاي دوهسته اي عرضه مي شوند. بنابراين براي کاربردهايي مانند ويرايش فيلم، صدا، عکس و تمامي کاربردهاي چند منظوري مناسب نيستند (اگر چه بيشتر کاربران کامپيوتر به چنين کاربردهايي نياز ندارند).
جدول 3

 

نام پردازنده	حداکثر توان مصرفی	تعداد هسته و رشته	فناوری VT	پردازنده گرافیکی مجتمع	فناوریTurbo Boost
Corei5-540M (3M Cache 2.53GHZ)	35 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei5-520UM (3M Cache 1.06GHZ)	18 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei5-520M (3M Cache 2.40GHZ)	35 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei5-520E (3M Cache 2.40GHZ)	35 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei5-430M (3M Cache 2.26GHZ)	35 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله

 

پردازنده هاي سري Core i3 کاربردهاي اداري و ساده
 

پردازنده سري Core i3 ساده ترين و ضعيف ترين نسخه پردازنده هاي خانواده Core i شرکت اينتل هستند. تمامي پردازنده هاي اين سري دو هسته اي بوده و مانند برادران خود داراي فناوري Hyper Threading هستند. اين پردازنده براي کاربراني که بودجه اندکي دارند و به فرکانس بالاي پردازنده و مصرف توان اندک آن نياز دارند، مناسب است. به طور کلي، اين پردازنده براي کاربردهايي مانند جست و جو در اينترنت، چک کردن ايميل و کاربردهايي که به پردازش همزمان در سطح ساده نياز دارند، مناسب است. با توجه به قيمت اندک، اين پردازنده در نوت بوک هاي سطح متوسط و پايين که قيمتي کمتر از يک ميليون تومان دارند (نوت بوک هايي با صفحه نمايش هاي پانزده يا شانزده اينچ )، ارائه می شود.

مزايا
 

قيمت پايين به طور قطع يکي از مزاياي اين سري از پردازنده ها است . کارايي به نسبت مناسبي دارند و عملکرد بهتري نسبت به رقباي خود ارائه مي کند.

معايب
 

اين پردازنده ها براي کاربراني که کارهاي تدوين ويدئويي يا ويرايش عکس انجام مي دهند، به هيچ وجه مناسب نيستند. همچنين اين محصول براي کاربراني که قصد اجراي بازي هاي سه بعدي دارند، مناسب نخواهند بود. در عين حال از فناوري Turbo Boost نيز پشتيباني نمي کنند.

سخن آخر
 

هنگام خريد نوت بوک، فروشندگان اغلب اطلاعات کاملي در مورد نوع پردازنده دستگاه ندارند. آن ها تنها ميزان حافظه نهان و فرکانس پردازنده را مي دانند. متأسفانه اين دو معيار، نوع پردازنده را به طور دقيقي مشخص نمي کند. به طور مثال، برخي از فروشندگان تنها به ذکر اين که پردازنده نوت بوک دو گيگاهرتز است و دو مگابايت حافظه نهان دارد، اکتفا مي کنند.
در صورتي که پردازنده هاي T6400، T5870، T5800، T5750و T7250 همگي داراي فرکانس دو گيگاهرتز و دو مگابايت حافظه نهان هستند، اما تفاوت هاي بسياري با يکديگر دارند. به طور مثال ، T6400 بر اساس فناوري 45 نانومتر ساخته شده، اما T5800 بر اساس فناوري 45 نانومتر طراحي و شناخته شده است.
بنابراين هنگام خريد از فروشندگان در خواست کنيد مدل پردازنده را به طور کامل براي شما مشخص کنند تا پس از مراجعه به وب سايت شرکت اينتل بتوانيد به سادگي مشخصات پردازنده را بررسي کنيد.
پردازنده هاي Core i5 و Core i7 همان طور که گفته شد، داراي فناوري Turbo Boost هستند که فرکانس پردازنده را هنگامي که يکي از هسته هاي پردازنده زير بار قرار گيرد، افزايش مي دهد. اما متأسفانه برخي از فروشندگان، فرکانس اورکلاک شده پردازنده را به عنوان فرکانس اصلي پردازنده ذکر مي کنند.
به طور مثال، فرکانس i7 920LE که برابر با دو گيگاهرتز است، 2/8 گيگاهرتز ذکر مي شود. بنابراين هنگام خريد پردازنده هاي Core i شرکت اينتل به ميزان فرکانس حقيقي و حداکثر فرکانس پردازنده توجه کنيد.
اگر مدت زمان شارژ باتري براي شما اهميت دارد، نوت بوکي با پردازنده هاي کم مصرف شرکت اينتل خريداري کنيد. خوشبختانه اينتل پردازنده هاي متعددي با اين ويژگي دارد. البته به اين نکته توجه کنيد که پردازنده هاي کم مصرف اصولاً فرکانس پاييني داشته و در نتيجه کارايي پايين تري نيز نسبت به پردازنده هاي با توان مصرف بالا دارند.
جدول 4

نام پردازنده	حداکثر توان مصرفی	تعداد هسته و رشته	فناوری VT	پردازنده گرافیکی مجتمع	فناوریTurbo Boost
Corei3-350M (3MCache 2.26GHZ)	35 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei3-330M (3MCache 2.13GHZ)	35 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله
Corei3-330E (3MCache 2.13GHZ)	35 وات	دو هسته چهار هسته	بله	بله	بله

منبع: مجله عصر شبکه، شماره ي 108