تمدن رده دو
يك تمدن از رده دو، توانايي در اختيار گرفتن و بهره برداري از تمام توان يك ستاره را داراست و چون رونوشتي است از اتحاديه سياره هاي هم پيمان در سريال "سفرستاره اي" (1) اما بدون پيشران هاي پيچشي (در ادامه پيرامون اين پيشران ها توضيح داده خواهد شد). آنها در بخش كوچكي از كهكشان راه شيري، كوچ نشين ساخته اند و توانايي افروختن ستارگان را دارا هستند. از اين رو، در خور جايگاه تمدن رده دو هستند.
دانشمند فيزيكدان، "فيري من دايسن" (2) اين گونه انگاشته كه يك تمدن از رده دو، براي بهره برداري از تمامي توان توليدي يك خورشيد، مي تواند كره حباب گون بسيار بزرگي پيرامون آن بسازد تا پرتوهاي خروجي آن را به تمامي دريافت كند. و باز براي نمونه، آنها مي توانند سياره اي در اندازه مشتري را از هم بپاشند و جرم آن را پيرامون يك خورشيد به شكل كره اي بسيار بزرگ پخش كنند. بر پايه قانون دوم دماپويايي، چنين كره اي سرانجام چنان گرمايي خواهد يافت كه ويژگي هاي پرتو فروسرخ (3) را از خود نشان مي دهد كه م يتوان آن را در فضاي ميان ستاره اي رديابي كرد. "ژان ژوگَكو" (4) و همكارانش از بنياد پژوهش پيرامون تمدن در كشور ژاپن، در تلاش براي يافتن چنين تمدن هايي، آسمان را در گستره 80 سال نوري بررسي كردند و به هيچ گواهي بر گسيل چنين پرتوهاي فروسرخي دست نيافتند. هرچند، فراموش نكنيد كه كهكشان ما، به تنهايي يكصد هزار سال نوري درازا دارد. (يكصد هزار را از 80 كم كنيد. نتيجه مي شود 99920 سال نوري كه هنوز بررسي نشده است. تازه اين تنها كهكشان راه شيري است. دست كم 100 تا 400 ميليارد كهكشان ديگر در پهنه كيهان وجود دارد كه بسياري شان از كهكشان راه شيري بسيار بزرگ تر هستند).
يك تمدن رده دو، توانايي ساختن كوچ نشين هايي در سياره هاي ديگر منظومه خود را و همچنين توانايي آغاز و گسترش برنامه سفر ميان ستاره اي داراست. زيرا تمدن رده دو، دسترسي گسترده اي به منابع انرژي دارد، توانايي گسترش شكل هايي شگفت از نيروهاي پيشران را براي كيهان نوردهايش داراست. همچون پيشرانه هايي كه بر پايه كنش و واكنش ماده - پادماده كار مي كند تا با كمك آن، توانايي سفر با تندي نزديك به سرعت نو را بيابد. دراصل، اين ريخت انرژي، بازده اقتصادي صد در صدي دارد. اين روش به صورت آزمايشي براي رده يك نيز امكان پذير است، اما هزينه هاي گران و گزاف، از اين كار جلوگيري مي كند. براي شكستن اتم ها، به يك دستگاه شتاب دهنده و خردكننده اتم نياز است تا پادپروتون و آنگاه پاداتم ساخته شود.
پيرامون توانايي و كارآيي يك تمدن رده دو، تنها مي توان انديشيد و پنداشت. به هر روي، شايد اين تمدن به هزار سال زمان نياز داشته باشد تا بتواند ستيز و كشمكش بر سر دارايي ها، منابع و انرژي را سامان دهد. يك تمدن از رده دو، توانايي جاودانه شدن را دارد. هر آن چه كه امروز پيرامون دانش مي دانيم، جز نابخردي شهروندان خود اين تمدن، توان نابودي چنين تمدني را ندارد. مي تواند شهاب سنگ ها و ستارگان دنباله دار را به بيراهه بفرستد. با دگرگوني در ويژگي هاي آب و هوا، مي توانند دوره هاي يخبندان را پس و پيش كنند، حتي مي توانند از خطر يك انفجار ابرنواختري نزديك و پيش رو، با رها كردن سياره ميهن و تَرابُردن تمدن به جايي دور از ميدان گزند انفجار، به سادگي دوري كنند و يا حتي براي افزايش كاركرد ستاره در حال مرگ خود، توانايي دستكاري در هسته گرمازاي آن را دارند.
دانشمند فيزيكدان، "فيري من دايسن" (2) اين گونه انگاشته كه يك تمدن از رده دو، براي بهره برداري از تمامي توان توليدي يك خورشيد، مي تواند كره حباب گون بسيار بزرگي پيرامون آن بسازد تا پرتوهاي خروجي آن را به تمامي دريافت كند. و باز براي نمونه، آنها مي توانند سياره اي در اندازه مشتري را از هم بپاشند و جرم آن را پيرامون يك خورشيد به شكل كره اي بسيار بزرگ پخش كنند. بر پايه قانون دوم دماپويايي، چنين كره اي سرانجام چنان گرمايي خواهد يافت كه ويژگي هاي پرتو فروسرخ (3) را از خود نشان مي دهد كه م يتوان آن را در فضاي ميان ستاره اي رديابي كرد. "ژان ژوگَكو" (4) و همكارانش از بنياد پژوهش پيرامون تمدن در كشور ژاپن، در تلاش براي يافتن چنين تمدن هايي، آسمان را در گستره 80 سال نوري بررسي كردند و به هيچ گواهي بر گسيل چنين پرتوهاي فروسرخي دست نيافتند. هرچند، فراموش نكنيد كه كهكشان ما، به تنهايي يكصد هزار سال نوري درازا دارد. (يكصد هزار را از 80 كم كنيد. نتيجه مي شود 99920 سال نوري كه هنوز بررسي نشده است. تازه اين تنها كهكشان راه شيري است. دست كم 100 تا 400 ميليارد كهكشان ديگر در پهنه كيهان وجود دارد كه بسياري شان از كهكشان راه شيري بسيار بزرگ تر هستند).
يك تمدن رده دو، توانايي ساختن كوچ نشين هايي در سياره هاي ديگر منظومه خود را و همچنين توانايي آغاز و گسترش برنامه سفر ميان ستاره اي داراست. زيرا تمدن رده دو، دسترسي گسترده اي به منابع انرژي دارد، توانايي گسترش شكل هايي شگفت از نيروهاي پيشران را براي كيهان نوردهايش داراست. همچون پيشرانه هايي كه بر پايه كنش و واكنش ماده - پادماده كار مي كند تا با كمك آن، توانايي سفر با تندي نزديك به سرعت نو را بيابد. دراصل، اين ريخت انرژي، بازده اقتصادي صد در صدي دارد. اين روش به صورت آزمايشي براي رده يك نيز امكان پذير است، اما هزينه هاي گران و گزاف، از اين كار جلوگيري مي كند. براي شكستن اتم ها، به يك دستگاه شتاب دهنده و خردكننده اتم نياز است تا پادپروتون و آنگاه پاداتم ساخته شود.
پيرامون توانايي و كارآيي يك تمدن رده دو، تنها مي توان انديشيد و پنداشت. به هر روي، شايد اين تمدن به هزار سال زمان نياز داشته باشد تا بتواند ستيز و كشمكش بر سر دارايي ها، منابع و انرژي را سامان دهد. يك تمدن از رده دو، توانايي جاودانه شدن را دارد. هر آن چه كه امروز پيرامون دانش مي دانيم، جز نابخردي شهروندان خود اين تمدن، توان نابودي چنين تمدني را ندارد. مي تواند شهاب سنگ ها و ستارگان دنباله دار را به بيراهه بفرستد. با دگرگوني در ويژگي هاي آب و هوا، مي توانند دوره هاي يخبندان را پس و پيش كنند، حتي مي توانند از خطر يك انفجار ابرنواختري نزديك و پيش رو، با رها كردن سياره ميهن و تَرابُردن تمدن به جايي دور از ميدان گزند انفجار، به سادگي دوري كنند و يا حتي براي افزايش كاركرد ستاره در حال مرگ خود، توانايي دستكاري در هسته گرمازاي آن را دارند.
پي نوشت ها :
1- سفر ستاره اي، سريال علمي - تخيلي بسيار پربيننده و پرآوازه اي است كه در سال هاي دهه هفتاد و هشتاد ميلادي ساخته و پخش شد.
2- Freeman Dyson
3- Infared Radiation: بخشي از گستره تابش پرتوهاي الكترومغناطيسي كه از گام ريزموج به فروسرخ و در پايان گستره نور مرئي كشيده مي شوند.
4- Jun Jugaku
