فاجعه « ايرباس»
12 تير 1367 يك فروند هواپيماي مسافري ايرباس 707 جمهوري اسلامي ايران توسط نيروي دريايي امريكا مورد حمله موشكي قرار گرفت و در آبهاي خليج فارس سقوط كرد. در اين فاجعه ضدانساني كه پيش از پايان جنگ عراق عليه ايران صورت گرفت و به منزله شراكت امريكا در جنگ عليه ايران و حمايت از صدام محسوب ميشد، 298 مسافر و خدمه هواپيما جان خود را از دست دادند. اين هواپيما كه طي پرواز شماره 655 از بندرعباس به مقصد دوبي در حال حركت بود، هنوز سقف ارتفاع پرواز را به دست نياورده بود كه بر فراز آبهاي سرزميني ايران و در حوالي جزيره هنگام هدف حمله موشكي واقع شد و در هوا منهدم و ساقط گرديد. دو فروند موشك از ناو امريكايي وينسنس كه به آبهاي سرزمين ايران تجاوز كرده و درآن مستقر بود، شليك شده بود. از ميان 298 مسافر و خدمه هواپيما، 118 نفر زن و كودك بودند. همچنين 20نفر هندي، 13 تبعه امارات متحده عربي، 6 پاكستاني، 4 يوگسلاو و يك نفر ايتاليائي جزء مسافرين اين هواپيما بودند.
در پي اين جنايت كه از اقدامات عمدي امريكا درخليج فارس بود، دولت امريكا نه تنها اظهار تأسف نكرد وبابت اين وحشيگري عذرخواهي ننمود بلكه به «ويليام راجرز» فرمانده ناو حمله كننده به هواپيما، مدال شجاعت نيز اعطأ كرد. حادثه ساقط كردن هواپيماي مسافربري ايران، آن هم درحريم آبي كشور، رويدادي بود كه امريكاييها هيچگونه دليل موجهي براي ارتكاب آن ارائه نكردند. آنان در ابتدا براي توجيه جنايت خود، هواپيما را داراي مأموريت نظامي خواندند. سپس با تصحيح اين اتهام مسير هواپيما را خارج از دالان هوايي وانمود كردند. اما پس از آنكه مسير قانوني هواپيما مورد تائيد سازمان بينالمللي هوانوردي (ايكائو) قرار گرفت، به اشتباه بودن حمله خود اعتراف كرده و در پيگيريهاي بعدي ناگزير ازپرداخت غرامت شدند. اما در همان زمان بعضي تحليلگران سياسي معتقد بودند كه اين جنايت با هدف واداشتن جمهوري اسلامي ايران به پذيرش قطعنامه 598 شوراي امنيت سازمان ملل متحد صورت گرفته است. چنانكه 2هفته پس از اين حادثه رئيس جمهور وقت ايران در نامهاي كه به منزله پذيرش رسمي قطعنامه مذكور بود، قطعنامه 598 را پذيرفت.
/ع
در پي اين جنايت كه از اقدامات عمدي امريكا درخليج فارس بود، دولت امريكا نه تنها اظهار تأسف نكرد وبابت اين وحشيگري عذرخواهي ننمود بلكه به «ويليام راجرز» فرمانده ناو حمله كننده به هواپيما، مدال شجاعت نيز اعطأ كرد. حادثه ساقط كردن هواپيماي مسافربري ايران، آن هم درحريم آبي كشور، رويدادي بود كه امريكاييها هيچگونه دليل موجهي براي ارتكاب آن ارائه نكردند. آنان در ابتدا براي توجيه جنايت خود، هواپيما را داراي مأموريت نظامي خواندند. سپس با تصحيح اين اتهام مسير هواپيما را خارج از دالان هوايي وانمود كردند. اما پس از آنكه مسير قانوني هواپيما مورد تائيد سازمان بينالمللي هوانوردي (ايكائو) قرار گرفت، به اشتباه بودن حمله خود اعتراف كرده و در پيگيريهاي بعدي ناگزير ازپرداخت غرامت شدند. اما در همان زمان بعضي تحليلگران سياسي معتقد بودند كه اين جنايت با هدف واداشتن جمهوري اسلامي ايران به پذيرش قطعنامه 598 شوراي امنيت سازمان ملل متحد صورت گرفته است. چنانكه 2هفته پس از اين حادثه رئيس جمهور وقت ايران در نامهاي كه به منزله پذيرش رسمي قطعنامه مذكور بود، قطعنامه 598 را پذيرفت.
پي نوشت ها :
1. روزنامه جمهوري اسلامي27 تير 1367.
/ع