نویسنده: فرود حمیدیان
بسیاری از مردم برای گریز از عوارض و صدمات ناشی از روابط زندگی واقعی به روابط اینترنتی پناه می آورند. هر رابطه ای در دنیای واقعی، از نقطه ی شروع، استرس می آفریند. در طول رابطه هم باید تلاش کنید تا آن را نگه دارید و تقویت کنید و به نوعی استرس حفظ رابطه را داشته باشید، حتی در خاتمه و پایان رابطه نیز، استرس فقدان رابطه را باید تحمل کرد. صمیمیت واقعی نیز دشواری ها و موانعی دارد. اینترنت در عالم روابط، چیزی مشابه آن را عرضه می کند، بدون تحمل استرس و دشواری زیاد.
احمد می گوید: «ظاهراً من کنار همسرم بودم اما فکرم مشغول تماس بعدی با دوست اینترنتی ام بود. همسرم خواهش می کرد که با هم صحبت کنیم و یا بیرون برویم، اما من حوصله ی صبحت و همراهی نداشتم و به محض بیرون رفتن او آن لاین می شدم. روابط ما بعد از چند ماه به کلی سرد شده بود. یک بار همسرم به مادرم گفته بود که حتی با حضور من در منزل هم «احساس تنهایی وحشتناکی» می کند.»
آسیب و تنش در روابط، تراژدی بزرگ حاصل از اینترنت است. حتی کم مصرف ترین مشترکین اینترنت نیز وقت روابط مهم خانوادگی و اجتماعی خود را صرف اینترنت می کنند. بدیهی است که هر چه بیشتر آن لاین باشیم وقت کمتری را با همسر، خانواده و دوستان خواهیم بود. اهمیت این موضوع به قدری است که مهم ترین آسیب اینترنت را صدمه به روابط مهم زندگی می دانند. به تدریج برای فرد وابسته به اینترنت، دوستان بدون چهره ی چتی، همبازی ها و اعضای گروه های اینترنتی، مهم تر از افرادی می شوند که عمری در زندگیش حاضر بوده اند. در جایی که ایمیل وسیله ی برقراری رابطه است، تکلیف ارتباط با عزیزانی چون پدر و مادر بزرگ و... که توانایی کار با کامپیوتر و یا دسترسی به اینترنت را ندارند چه می شود؟
علاوه بر این، وقتی روابط لطمه ی بیشتری می خورد که فرد شروع به پنهانکاری نیز می کند. چنین رفتاری به حس اعتماد در یک ارتباط لطمه ی بسیار می زند. مردی که چتهای شبانه اش را از همسرش پنهان می کند ناخواسته به حس اعتماد و امنیت زندگی زناشویی اش نیز آسیب می رساند. ساعت هایی که باید صرف ابراز محبت شود، با ارتباطات اینترنتی می گذرد. نادیده گرفته احساس عاطفی و هیجانی همسر بر خلاف ذهنیت قدیمی رایج در جامعه ی ما امری طبیعی نیست. اریش فروم می گوید: «هر رابطه ای اگر تقویت نشود رو به زوال می رود». آن جا که ما به جای تقویت مهم ترین روابط زندگی مان، به این روابط صدمه می زنیم چه انتظاری از عاقبت کار می رود؟ آسیب به روابط، مختص متأهل های وابسته به اینترنت نیست. بسیاری از مجردها نیز تجرد را بهانه ای برای عادت های رفتاری خود می دانند. اما ما آفریده شده ایم تا با هم روابط صمیمی و واقعی برقرار کنیم، چه مجرد باشیم چه متأهل. اگر تا به حال روابط هدفمند و صمیمانه ای با خانواده، دوستان و جامعه نداشته ایم، بهتر است آن را آغاز کنیم. و بالاخره مهم ترین ارتباط ما، ارتباط با معنویت وجودمان و ارتباط با خداست و امید که وسوسه ی خوردن از سیبِ وابستگی به اینترنت ما را دوباره از او و از معنویت درون مان دور نکند!
منبع مقاله :
حمیدیان، فرود، (1387)، اعتیاد به اینترنت و موبایل(بررسی عوارض وابستگی به اینترنت، موبایل و بازی های کامپیوتری)، تهران: نشر قطره، چاپ دوم
