نویسنده: ژان. لوک. داریگل مترجم: ساعد زمان
1- داروهای معجزه آسا
در بسیاری از کتاب ها که در مورد مو نوشته می شود، در خاتمه ی کار، نویسنده وانمود می کند که قصد دارد یکی از اسرار مهم را برای خواننده جهت رشد دوباره ی مویش فاش کند. البته در اکثر اوقات، این کار چندان بی دلیل هم نیست زیرا در پشت ماده ای که او معرفی می کند، هدفی تجاری مخفی شده و به عبارت دیگر، او می خواهد آنچه را که خود می سازد در معرض فروش قرار دهد و البته آدرس خود را نیز می دهد تا در صورتی که اعتراضی داشتید، به او مراجعه کنید.اما من این کار را نمی کنم، زیرا هیچ تولید معجزه آسایی که باعث رشد دوباره ی موها شود وجود ندارد. واقعیت این است که افراد طاس، طاس باقی خواهند ماند. بنابراین، خریدن داروهای معجزه آسایی که از کشورهای مختلف وارد می شود ضرورتی ندارد. (معمولاً هر چه کشور مبدأ دورتر باشد، وانمود می شود که دارو مؤثرتر است).
خواهش می کنم عذر مرا بپذیرید، چون من یک نویسنده هستم نه شعبده باز!
البته فقط کتاب ها نیستند که این کار را انجام می دهند. مقالاتی در روزنامه های مختلف روزانه، هفتگی و ماهانه نیز در این مورد چاپ می شود. معمولاً در این مقاله ها، خبرنگار با یک پزشک مصاحبه ای انجام داده که با عکسی از شخص مصاحبه شونده (در صورت امکان با روپوش سفید و در یک آزمایشگاه!!) همراه است.
در این مقاله، منظور معرفی یک داروی معجزه گر! از طرف خود خبرنگار نیست، بلکه فرمول را فلان آزمایشگاه بزرگ که تحت مدیریت فلان دکتر معروف فعالیت می کند اخیراً کشف کرده است. این فرمول انقلابی، باعث رشد دوباره ی موها می شود و قضیه آن چنان صورت واقعی به خود می گیرد که دیگر کسی به آن شک نمی کند. البته بی ارزش بودن این یکی هم بعد از مدتی ثابت می شود اما به هر حال، اعلام این گونه کشفیات جدید حق هر کس است.
بااین همه تولیدات معجزه آسا و جادویی! من از خود می پرسم چرا این همه افراد طاس وجود دارند. شاید آنها سواد خواندن بروشورهای تبلیغاتی این داروها را ندارند!!. به هر حال، منظور نهایی من این است که مراقب افراد شیاد (با روپوش سفید یا بدون آن) باشید. اگر دوست دارید پول خرج کنید، بفرمایید. می توانید مواد مختلف، شامپوها، لوسیون ها و غیره را (که خیلی هم گران است) امتحان کنید. اما مطمئن باشید که باز هم طاس باقی خواهید ماند.
2- جانشین های طاسی
اگر طاسی برای شما مشکلات خاصی را به وجود آورده است (از هر نظر که بتوان تصور کرد)، مثلاً در صورتی که نمی توانید آن را بپذیرید، برایتان غیر قابل تحمل است یا عقده هایی در شما به وجود می آورد، جرأت ندارید در آینه نگاه کنید یا آن که دوست دارید چند سال دیگر به اصطلاح خوشحال و شاد باشید! راه حل های متعددی وجود دارد که تأثیر آنها ثابت شده است. می توانید به این راه حل ها اطمینان کنید. مطمئن باشید این کار خیلی بهتر از آن است که هر نوع ماده ای را که می بینید امتحان کنید.الف - کاشت مو
تکنیک کاشت مو (یا تکنیک اورنتریش) به تدریج از سال 1950 به این سو پیشرفت کرده است. این روش که با موفقیت های روزافزونی روبرو شده بسیار قابل اطمینان است و امروزه با تکنیکی دقیق و پیشرفته به کار می رود. در این متد، تارهایی را با فاصله چهار میلی متر از مناطق اطراف سر که پر مو است در آورده و در بالای سر که طاس است می کارند. به این ترتیب، نوعی «خود پیوندی» انجام می گیرد زیرا موهای پیوند شده از سر خود شخص برداشته می شود. این کار با یک تیغه ی جراحی استوانه ای انجام می شود.هر بار، قطعه ی کوچکی از پوست سر برداشته می شود که البته فولیکول های چربی نیز همراه آن است و در هر جلسه حدود 50 تار مو پیوند زده می شود. به همین دلیل، تمام منطقه ی طاس شده را نمی توان یک باره پوشاند بلکه بر حسب گستردگی آن، جلسات متعددی مورد نیاز است که البته این جلسات، هر یک سه ماه با دیگری فاصله دارد. موهایی که جابجا شده در عرض سه هفته می ریزد و به سرعت توسط موهای جدید جایگزین می شود زیرا فرلیکول های آنها زنده است.
این روش که کاملاً رضایت این گونه افراد را جلب می کند، عمل حساسی است که بایستی توسط شخصی متخصص (جراح زیبایی در اکثر اوقات) انجام شود. البته در این هنگام نباید مسئله زیبایی را فراموش کرد. موی پیوند شده باید در جهت محور کاملاً مشخصی قرار بگیرد تا بتواند دوباره در همان جهت مناسب رشد کرده و شکل موزونی به خود بگیرد.
ب - «روش لامبودو ژوری»
این روش، جدیدتر از کاشت مو است و توسط یک جراح آرژانتینی به نام «خوزه ژوری» پایه ریزی شده است. برخلاف پیوندهای متعدد مو در روش قبل، این روش شامل پیوند زدن قطعه ای از پوست سر است که از پشت سر با قسمتهای پهلویی آن برداشته می شود (مثل یک دایره ی کمانی). این قطعات مودار را روی منطقه ی طاس پیوند می زنند.امتیاز بزرگ روش یاد شده است این است که قسمتهای پیوندی از منطقه ی تغذیه کننده ی خود جدا نمی شود. بزرگی قطعه ی پیوند زده شده، بستگی به سطحی دارد که آن را می پوشاند. معمولاً این سطح 25 سانتی متر طول، و 4 تا 5 سانتی متر عرض دارد. در این روش از اصول معمول جراحی پیوند استفاده نمی شود که در آن، طول یک پیوند نباید بیش از سه برابر پهنای آن باشد. این گونه پیوندها، با موفقیت های زیادی روبرو شده زیرا پوست سر، عروق بسیاری دارد. البته گاهی اوقات اتفاق می افتد که قسمت های انتهایی یک قطعه ی پوست از بین می رود که این حالت استثنایی است. این عمل جراحی بسیار دقیق، تنها توسط متخصصین با تجربه انجام می گیرد.
ج- محدود کردن منطقه ی طاس
این مورد نیز یکی از جدیدترین تکنیک ها برای محدود کردن طاسی است برخلاف روش های پیوندی مو یا پوست سر، شامل پیوند زدن نمی شود. در این متد، از قسمت بالای سر قطعه ی کوچکی از پوست طاس را که دیگر در آن مو نمی روید برداشته و لبه ی مناطق همجوار را کشیده و به هم بخیه می زنند. این روش، از حالت ارتجاعی پوست سر استفاده می کند زیرا این دو لبه به شکل مناسبی کشیده می شود. این کار را در صورتی که سطح طاسی زیاد باشد، احتمالاً می توان چندین بار انجام داد.این روش، خصوصاً برای آقایانی به کار می رود که سطح طاسی شان کم است و به شکل موضعی در بالای سر قرار دارد.
د - کلاه گیس های دائمی
این نام به کلاه گیس هایی اطلاق می شود که دارای موی طبیعی یا مصنوعی است و آن را روی بخشی از سر که طاس است تثبیت می کنند. اندازه ی کلاه گیس را به دقت تنظیم کنند، به شکلی که کاملاً مطابق با منطقه ی طاس بوده و هم چنین با منطقه ی مودار نیز هماهنگ باشد و نتوان آنها را از هم تشخیص داد. در اینجا، کار کاملاً به شکل طبیعی انجام می گیرد به شکلی که کلاه گیس دقیقاً همان موهایی را دارد که در قسمت های دیگر سر روییده است.این پروتزها را دایمی نامیده اند زیرا برخلاف کلاه گیس های معمولی روی سر تثبیت می شود و شخص با آن می خوابد، ورزش می کند و غیره. از سوی دیگر، مؤسساتی که این گونه کلاه گیس ها را می سازند، برای تبلیغ محصول خود از ورزشکاران استفاده می کنند تا نشان بدهند که با این پوستیژها حتی می توان در مسابقات ورزشی شرکت کرد زیرا کاملاً با زندگی معمولی شخص تطبیق دارد.
استفاده از پروتزهای مویی دایمی، روز به روز بیشتر مُد می شود و هنرمندان متعدد یا حتی سیاستمداران از آن استفاده می کنند، در حالی که کسی از این قضیه خبر ندارد، این روش را بر حسب سیستم نوع تثبیت آن به دو دسته می توان تقسیم کرد:
- تهیه ی کلاه گیس از طریق بافتن که روی قسمت فوقانی سر تثبیت می شود:
برای این کار، با موهای واقعی که در اطراف سر وجود دارد، نوعی کلاه گیس بسیار نازک تهیه می شود. سپس این کلاه گیس را (البته دقیقاً باید با ابعاد سطحی که قرار است آن را بپوشاند متناسب باشد) به موهای اطراف سر می دوزند و پس از آن کلاه گیس را با چسب های مخصوص به قسمت طاس می چسبانند.این روش کاملاً مؤثر است و نتایج بسیار عالی دارد. فقط یک مشکل باقی می ماند، چون موی طبیعی یک و نیم سانتی متر در ماه رشد می کند، باید تقریباً هر شش هفته یک بار، کلاه گیس مجدداً تنظیم شود.
- پروتزهای میکرو - پوست:
کلاه گیس هایی با پوسته ی نازک است که جدیداً مُد شده و نیازی به بافته های ریز مو برای نگهداری کلاه گیس ندارد. این کلاه گیس (که البته همیشه متناسب با ابعاد مورد نظر تهیه می شود) دارای بافت پوستی بسیار ظریفی است که مطلقاً دیده نمی شود و توسط نوعی چسب که شیمیدان ها آنها را تهیه کرده اند، روی سر چسبانده می شود. این چسب نسبت به آب بسیار مقاوم است و به همین دلیل، می توان با این کلاه گیس ها بدون مشکلی شنا کرد. برای برداشتن این کلاه گیس خیلی نازک و تمیز کردن آن، از یک ماده ی حلال استفاده می شود.هـ ـ موی طبیعی یا مصنوعی
کلاه گیس ها از دو نوع مو تهیه می شود:- موی طبیعی:
خیلی عالی و استفاده از آن نیز خوشایند است. موی لازم برای تهیه ی این کلاه گیس ها، از صومعه ها، برخی کشورهای آسیای مرکزی یا آسیای جنوب شرقی تهیه می شود. مشکل این نوع کلاه گیس ها، این است که باید دائماً از آن ها مراقبت کرد زیرا در برابر آفتاب یا هوا اکسیده می شود و رنگ آن تغییر می کند.- موی مصنوعی:
به تدریج، جای موی طبیعی را می گیرد. زیرا دارای کیفیت بسیار عالی است و از انواع رنگ ها و اشکال گوناگونی برخوردار است. بهترین انواع این کلاه گیس ها در کره ی جنوبی تهیه می شود. امتیاز مهم آن این است که فاسد نمی شود، رنگ ثابتی دارد و نگهداری از آن ساده است. متقابلاً در ارتباط با نقاط ضعف آن باید گفت با لمس کردن، می توان مصنوعی بودن آن را تشخیص داد.منبع مقاله :
داریگل، ژان لوک، (1373)، بهداشت و زیبایی مو(مراقبتها و درمان طبیعی برای مو و پوست سر)،ترجمه ساعد زمان، تهران: نشر ققنوس، چاپ هشتم
