تکنیکهای هنرهای رزمی

آیا تا کنون پس از نگاه کردن به فیلمهای هنرهای رزمی تحت تأثیر قرار گرفتهاید؟ بدل کاریهای این فیلمها به وسیلهی افرادی متخصص و تعلیم دیده به اجرا در میآیند که تکنیکهای هنر رزمی خاصی را طی نمودهاند. ما در این جا نگاه گذری اجمالی را بر روی تکنیکهای مختلف هنرهای رزمی فراهم میآوریم که به صورتی محبوب در اطراف دنیا مورد تمرین قرار می‌گیرند.
در طی دوران‌های گذشته هدف هنرهای رزمی دفاع شخصی بوده است. این هدف هم چنان پای بر جا است اما دلیلی اصلی برای این که چرا یک فرد باید به انجام هنرهای رزمی بپردازد را تشکیل نمی‌دهد. تمرین کردن هنرهای رزمی فواید زیادی را برای فرد به همراه خواهد داشت، چه از لحاظ فیزیکی و چه از لحاظ روانی. با انجام تمریناتی روشمند و با به تمرین گرفته شدن کل بدن و به کار گرفته شدن سیستم عضلانی، تن درستی فرد (قدرت، استقامت، هماهنگی حرکات، انعطاف پذیری و غیره) به بود خواهد یافت. همراه بودن طرز تنفس صحیح و رژیمی کامل با هنرهای رزمی میتواند به نحوی مؤثر با بسیاری از مشکلات و بیماریها مبارزه نماید که شامل داشتن سبک زندگی نشسته و سیستم ایمنی ضعیف جوامع بشری کنونی میشود.
تکنیکهای هنرهای رزمی آن چنان که ممکن است برخی از فیلمهای رزمی به شما بباورانند جادویی نیستند. گاهی اوقات مبتدیان هنرهای رزمی بر این باور هستند که قهرمانان دارندهی کمربند مشکی هنرهای رزمی میتوانند از روی ماشینها بپرند و معمولاً از پس سه مهاجم بر آیند بی آن که حتی یک بار به زمین بخورند. در واقع دیدن آن ضربات لگد چشم نواز پیچیدهی 360 درجهای و آن مشتها و پرتابهای اسباب شکن تنها در پردهی سینما هیجان انگیز است، اما در مبارزات دنیای واقعی این تکنیکها مؤثرترین روش برای دفاع شخصی محسوب نمیشوند. این موضوع این سؤال را بر می‌انگیزد که بپرسیم چه چیزی به واقع در دنیای واقعی به کار میآید؟ خوب، اگر بخواهیم صادق باشیم هر گونه سبک و هنری که به آموزش تکنیکهای دفاع شخصی مطابق با کنترل نفس و خویشتن داری باشد خوب است. در نهایت تنوع کامل تکنیکهای موجود برای ورزش کاران متعدد است. ار این رو در پاراگرافهای زیر نظری اجمالی به این تکنیکها، برای خوانندگانی که در جستجوی اندکی آشنایی بیشتر با تکنیکها و حرکاتی هستند که به واقع هنرهای رزمی را خاص میگردانند، انداخته شده است.

تکنیکهای تمرین هنرهای رزمی

هنرهای رزمی میتوانند تفاوت زیادی با یک دیگر داشته باشند و میتوانند بر روی زمینههایی خاص و یا ترکیبی از زمینهها متمرکز باشند. آنها را میتوان در سطح وسیع به تکنیکهایی مانند ضربات، گلاویز شدنها و یا بر زمین زدن حریف، قفل کردن مفاصل و یا آموزش کار با سلاح تقسیم بندی نمود. ما باید به طور جداگانه نگاهی به این تکنیکها بیاندازیم تا با اهمیت هر یک از آنها از دید یک فرد مبتدی پی ببریم.

ضربات

ضربه زدن به حرکات حملهای و یا حرکات هجومیای اشاره دارد که به هنگام ایستادن به انجام می‌رسند مانند استفاده از ضربات لگد، ضربات مشت، آرنج، زانو و ضربات با سر. گستردهترین فرم به کار گرفته شده از ضربات با دست شامل ضربات قدیمی خوب با مشت گره کرده است، در حالی که بر خلاف باور خیلیها ضربات دست باز و یا کف دست باز نیز برای ضربه زدن بسیار مؤثر واقع میگردند. برخی از نمونههای زدن ضربه با دست و یا مشت آزاد عبارتند از تیغهی دست، دست نیزهای، بند انگشت پهن، مشت چکشی و غیره. ضربات هنرهای رزمی آسیایی به مانند کاراته، کونگ فو، ووشو در سطح گستردهای از تکنیک از ضربه زنی پیروی مینمایند. برخی از اصولی که در جهت اعمال ضرباتی مؤثر به کار گرفته میشوند عبارتند از زمان بندی کشش عضلانی، کنترل تنفس، تمرکز و غیره. این اصول از طریق انجام تمرین منظم این تکنیکها و با اجرای مکرر آنها تحت نظر یک مربی صلاحیت دار به وسیلهی هنر جویان رزمی فرا گرفته میشوند. نکتهی قابل توجه این که از آن جایی که دست از بسیاری از استخوانهای کوچکتر ساخته شده است خطراتی که ممکن است در اثر ضربات مشت پدید آیند عبارتند از صدمه به استخوانها و لیگامانها در اثر ضربات محکم. اطمینان حاصل نمایید که تدابیر کافی را به هنگام تمرین نمودن این تکنیک به کار بستهاید. تقریباً تمام هنرهای رزمی شامل ضربه وارد نمودن با استفاده از روشها و شیوههایی مختلف میشوند.

گلاویز شدن و ضربات فنی

گلاویز شدن به تکنیکها، ترفندها و ضد حملههایی اشاره دارد که به منظور دست یافتن به برتری فیزیکی نسبت به حریف و فرار کردن از تنگنایی خطرناک است. گلاویز شدن چندین رشته و سبک هنری رزمی که در سر تا سر جهان مورد تمرین قرار میگیرند را در بر میگیرد که میتوان از میان برجستهترین آنها به جودو، تکواندو، جوجیتسو و غیره اشاره نمود. گلاویز شدن به عنوان یک رشتهی ورزشی و هم چنین یکی از فرمهای دفاع شخصی به انجام میرسد که تکنیکهای زدن ضربه و یا کار برد هر گونه سلاح را در بر نمیگیرد. با این وجود برخی از رشتههای گلاویز شدن تاکتیکهایی دفاعی را در برابر سلاحها و ضربات آموزش میدهند. در گلاویز شدن هدف به زمین زدن و ضربهی فنی کردن حریف است که وی را مجبور به تسلیم شدن از روی ناچاری و از این رو قبول کردن شکست مینماید. این تکنیکها را میتوان به طور کلی به ضربات فنی، پرتابها، کلینچ کردن و غیره تقسیم کرد. هم چنین از گلاویز شدن در تکنیکهای هنرهای رزمی مختلط به همراه تکنیکهای ضربهای نیز استفاده میشود. یک مبارز ماهر میتواند با استفاده از موقعیت خود بر روی زمین و کلینچ کردن، از بر زمین زدن حریف به عنوان ابزاری در جهت به دست آوردن موقعیتی برتر بر حریف خود استفاده نماید، مانند این که روشهایی از کنترل از جناح و یا بلند کردن گرفته تا تکنیکهای نگه داشتن حریف در حالت خفگی، قفل کردن مفاصل و ضربات را به اجرا بگذارد. به طور مشابه، فردی که گلاویز میشود میتواند از موقعیتهای دفاعی در جهت ایمنی خود در برابر مورد حمله واقع گردیدن و یا بلند شدن توسط حریف بهره برد، مضافاً این که گلاویز شدن هم چنین قابلیت کنترل کردن حریف را بدون مصدوم کردن وی به ورزشکار عرضه میدارد. بدین علت است که اکثر کار کنان پلیس در سر تا سر جهان در یکی از فرمهای گلاویز شدن مورد آموزش قرار میگیرند.

قفل کردن مفاصل

حرکت دادن مچ دستها، زانوها، آرنجها و غیره فراتر از دامنهی حرکتی معمول آنها در جهت شکستن و یا جا به جا نمودن استخوانها، پاره کردن تاندونها، صدمه زدن به عضلات و یا پاره کردن لیگامانها اهداف اصلی قفل کردن مفاصل را تشکیل میدهند. این تکنیکها حریف / مهاجم را به سمت موقعیتی سلطه پذیر و بی خطر میکشاند. تکنیک قفل کردن مفاصل در سطح گستردهای در هنرهای رزمیای مانند جوجیتسو، جودو و جوجیستوی برزیلی مورد استفاده قرار میگیرد. فرد در تکنیک قفل کردن دست در صدد این است که آرنج و یا شانهی دست را بیش از اندازه باز، یا بیش از اندازه خم کند یا بیش از اندازه بچرخاند. نمونههایی از قفل کردنهای دست عبارتند از محکم کردن دست، قفل کلیدی، قفل آرنج، جوجی گاتامه (قفل دست صلیبی) و قفل شانه. تکنیک قفل کردن پا به منظور از کار انداختن باسن، زانو یا مچ پا به کار میرود، تکنیکهای مورد استفاده برای انجام این کار عبارتند از قفل مچ پا، محکم کردن زانو و قلاب کردن پاشنه. جا به جا نمودن مفاصل کوچک شامل پیچاندن نوک پاها و انگشتان است در حالی که قفلهای مچ، مچ دست حریف را به رو چرخانده، درون گردانده، چرخانده، بیش از اندازه کشیده و یا بیش از اندازه باز میکنند. تکنیکهایی مانند قوطی باز کن، گردن میل لنگ، کله گیر، تاب دهنده و قفل ستون فقرات برخی از مرگ بارترین قفلهای مفصل هستند. "قاچ قاچ کنندهی عضلات" یا "له کننده" نامهایی معمول برای قفلهای فشاری هستند. اینها زیر گروهی از تمام پنج نوع قفل مفصل هستند و در هم فشردن و در هم کوبیدن عضلات را بر روی استخوانها در پی دارند، کاری که منجر به ایجاد دردی شکنجه آور میگردد.

تمرین با سلاح

تکنیکهای آموزشی هنرهای رزمی با استفاده از سلاحهایی خاص برای قرنها است که مورد تمرین قرار گرفته میشود و این امر برای تبدیل شدن به یک هنر جوی کامل هنرهای رزمی، حیاتی محسوب میشود. فهرست سلاحهایی که برای این منظور به کار گرفته میشوند تقریباً بی انتها است، چرا که یک مهاجم و یا ضارب ممکن است از هر وسیلهای برای حمله استفاده نماید. معمولاً آموزش کار با سلاح با استفاده از سلاحهای هنرهای رزمی باستانی آسیایی مانند شمشیر، چاقو، نانچیکو، نیزه و غیره به انجام میرسد. کندو، کاراته، کیودو، کونگ فو شائولین، ووشو نام برخی از هنرهای رزمی است که به خاطر کار برد گستردهی سلاح در تمریناتشان شناخته میشوند. نکتهای را که باید در این جا به یاد داشت این است که همیشه چنین تکنیکهای با سلاحی را تحت نظارت و راهنمایی یک مربی آموزشی معتبر مورد تمرین قرار دهید. هم چنین در طول تمرین لباسها و تجهیزاتی با درجهی حفاظتی کافی را بر تن کنید.

تمرینهای ترکیبی هنر رزمی

تکنیکهای به کار برده شده در هنرهای رزمی مختلط نیز به دو دسته تقسیم میشوند: تکنیکهای ضربهای و تکنیکهای گلاویز شدن. برخی از سبکهای مختلط نسبت به فرم قدیمی خود تغییر یافتهاند، به عنوان نمونه طرز ایستادن برای مشت زنی که مهارتهایی کافی در جهت مقابلهی مؤثر با ضربات پا را کم داشت تغییر یافته است. به طور مشابه، موای تای که به خاطر طبیعت ایستای اجرای آن در برابر بر زمین خوردنها مجهز نیست، اندکی تغییر یافت تا ضعف ظاهری خود را بر طرف سازد. این امر کاری معمول است که یک مبارز از چندین رزمی کار از سبکهای مختلف آموزش ببیند تا بتواند جنبههای مختلف تکنیکهای خود را به بود بخشد. جنبههای مهم آموزش یک مبارز مختلط عبارتند از وضعیت قلبی عروقی، تمرین قدرتی، تمرینات انعطاف پذیری و سرعتی. برخی از مدارس آموزش هنرهای رزمی سبک خود را به زبانی ساده "هنرهای رزمی مختلط" معرفی مینمایند که در نوع خودش بدل به یک هنر رزمی گردیده است. امروزه رزمی کاران هنر رزمی مختلط باید در آمیزهای از سبکها آموزش دیده شوند تا از پس نیروی دشمنان خود بر آیند و قادر به انجام دفاع شخصی و حمله در تمامی مراحل مبارزه باشند. امروزه هنرهای رزمی مختلط بدل به یک ورزش تمام جنگی گردیده است. مسابقاتی در جهت مبارزه کردن رزمی کاران هنرهای رزمی از سبکها و تکنیکهای مختلف با یک دیگر برگزار میشوند.
تمامی تکنیکهایی که در بالا ذکر شدند در طی سالیان بسیار دور به وجود آمدند، قبل از پدید آمدن بمبها و تفنگها. این تکنیکها به وسیلهی مردم عادی در جوامع پر هرج و مرج به کار گرفته میشدند، زمانی که گروههای شخصی و افراد باید از حملهی راه زنان و دیگر جنایت کاران جلو گیری مینمودند. در چنین مواقعی، دانش مرگ بارترین تکنیکها برای زنده ماندن فرد ضروری بود، اما در این زمان و چنین عصری این امر دیگر دلیل اصلی نیست. ضربهی متوقف کنندهی ضربان قلب، ضربهی زانو به ستون فقرات و ضربه به سر برخی از مرگ بارترین تکنیکهای هنرهای رزمی هستند. اجرای این تکنیکها تنها به وسیلهی افراد خبره در هر رشتهای از هنرهای رزمی به اجرا در میآید. قطعاً این تکنیکها را نباید در خانه و یا بدون تحت نظارت بودن به انجام رسانید.
آموختن هنرهای رزمی کار سختی است و احتمالاً دشوارترین کار از میان تمام فعالیتهای فیزیکی است. نوع منحصر به فرد آموزش و نظم این تکنیکها شما را به مسافرتی میبرد که نه تنها در آن به افزایش مهارتهای رزمی خود میپردازید بلکه هم چنین نیروی درونی خود را نیز به بود خواهید بخشید. بدل شدن به فردی ماهر مستلزم صرف سالیان سال آموزش طاقت فرسا و تعهدی ورای بیشتر ورزشهای دیگر است.