چغندر ( Beet ) با نام علمي Beta vulgaris متعلق به خانواده ي غازپا يا اسفانجيان (1) است.
|
انرژی |
32 کالری |
الیاف |
0/8 گرم |
|
پروتئین |
1/1 گرم |
کلیسم |
14 میلی گرم |
|
چربی |
1 گرم |
فسفر |
23 میلی گرم |
|
ویتامین A |
20 گرم |
آهن |
0/5 میلی گرم |
|
ویتامین B1 |
0/03 میلی گرم |
سدیم |
43 میلی گرم |
|
ویتامین B2 |
0/04 میلی گرم |
پتاسیم |
208 میلی گرم |
|
ویتامین C |
6 میلی گرم |
|
|
چغندر را مي توان در بسياري از مناطق کاشت ليکن در هواي خنک بهتر مي رويد. چغندر نسبتاً مقاوم به سرما است و در خاک هاي مختلفي نيز رشد مي کند. ليکن در خاک هاي ماسه اي و لوم که به آنها مقدار قابل توجهي کود آلي اضافه شده باشد محصول بيشتري مي دهد. چغندر مانند بسياري گياهان ريشه اي و سوخ دار است و در خاک هاي نرم بدون سنگ بهتر رشد مي کند.
دانه هاي معمولي چغندر در حقيقت ميوه هايي هستند که هر کدام تعدادي بذر کوچک دارند. دانه ها را بايستي در رديف هايي که 60- 40 سانتي متر با هم فاصله دارند کاشت و آنها را پس از رويش در فواصل 10 سانتي متري نسبت به هم نگاه داشت. پس از برداشت، چغندر را مي توان در جاي خنک تا چندين ماه نگاهداري نمود. برگ هاي چغندر را نيز مي توان به جاي اسفناج مورد استفاده قرار داد.
پي نوشت ها :
1. Chenopodiaceae
منبع مقاله :کيانمهر، هرمزديار، (1388)، گل هاي آپارتماني و سبزيکاري، تهران: آييژ، چاپ اول
