آشنایی با نام های خداوند: الفالق

عدد ابجدی: 211 الفالق به معنای شکافنده ی ظلمت عدم به نور ایجاد است و به معنی شکافنده دانه ی خشک است برای خروج نباتات و به معنی «خلق کننده» نیز استعمال شده است، و مداومت بر این اسم برای پیدا شدن راه گمشده مجرّب است. همراه داشتن مکسَّر این اسم نیز همین فایده را دارد و صورتش این است:
 

ال	ف	ا	ل	ق
ق	ال	ل	ف	ا
ا	ق	ف	ال	ل
ل	ا	ال	ق	ف
ف	ل	ق	ا	ال

پژوهه در مفهوم الفالِق از مترجم

این واژه از اسمای خداوند به معنی «شکافنده» می باشد. که دوبار در کتاب الهی با تعبیرهای «فالِقَ الحَبِّ و النَّوی»- شکافنده ی دانه ها و هسته ها-(انعام/95) و «فالِقَ الاِصباح»-شکافنده ی بامداد-(انعام/96) آمده است. «فَلَق» بر وزن شفق، از مادّه ی «فَلق» (بر وزن خَلق) در اصل به معنای شکافتن چیزی و جدا کردن بعضی از بعضی دیگر است.

ظاهرِ معلومِ این اسم و اطلاق های قرآنی آن مُشعِر به اختصاص سلطنت این اسم در عالم مادّه است. از همین رو کلیه ی مراتب عالم مادّی، که بازگشت آن به ظهور قوّه در مرتبه ی فعلیّت می باشد، تحت سیطره ی این اسم قرار می گیرد که مرتبه ی اعلای آن ظهور هیولی در صور گوناگون است. امّا اگر معنای این اسم، به کلّ هستی تعمیم داده شود، می توان شکافته شدن پرده ی ظلمت عدم را به نور وجود تحت ظهور این اسم دانست. از همین رو برخی از اهل عرفان، ظهور اعیان ثابته را به واسطه ی نفس رحمانی فرد، اَتَمَّ این اسم دانسته و به همین جهت خودِ نفس رحمانی و فیض منبسط وجود را مظهر این اسم دانسته اند.

«آیا کفّار نمی دانند که آسمانها و زمین پیوسته و به هم چسبیده بودند و ما آنها را جدا کردیم»؟ (انبیاء/30)

از آن جا که به هنگام دمیدن سپیده ی صبح پرده ی سیاه شب می شکافد، این واژه به معنی «طلوع صبح» نیز به کار رفته است، همان گونه که «فجر» نیز به همین مناسبت بر طلوع صبح اطلاق می شود.

برخی آن را به معنی همه ی موالید و تمام موجودات زنده اعم از انسان و حیوان و گیاه می دانند، چرا که تولد این موجودات که با شکافتن دانه و تخم و مانند آن صورت می گیرد از عجیب ترین مراحل وجود آنهاست و در حقیقت هنگام تولد جهش عظیمی در آن موجود رخ می دهد و از جهانی به جهان دیگری گام می نهد. تمام معانی سه گانه (طلوع صبح-تولید موجودات-آفرینش هر موجود) پدیده ای است عجیب، که دلیل بر عظمت پروردگار خالق و مدبّر آن است و توصیف خداوند به این وصف دارای مفهوم و محتوای عمیقی است.

 
منبع : شریف کاشانی، ملاحبیب الله؛ (1383)، خواص و مفاهیم اسماء الله الحُسنی(نامهای زیبای خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دریایی، تهران: نشر صائب، چاپ ششم.