بسمه تعالی من و همسرم حدودا 10 سال ازدواج کردیم در آن موقع خانواده همسرم بدلیل نبود شغل مناسب من و همچنین دختر کوچک بودن راضی به ازدواج ما نبودند ولی به هر ترتیبی که بود ما ازدواج کردیم . خانواده همسرم در زمان نامزدی من به من خانواده من اهمیت چندانی نمی دادند . و باجناق ها و دیگر بستگان همسرم آن زمان به من مطلک می انداختند . هر حال با توکل بر خدا و دوران نامزدی بد ، من و همسرم با هم ازدواج کردیم .و زندگی مشترکمان را در منزل پدری ( یک اتاق ) شروع کردیم . که با مسائل زیادی همراه بود . مادر و خواهرم بیشتر در زندگی ما دخالت داشتند و این سبب ناراحتی در خانواده من شده بود . هر طوری بود بعد از چند سال زندگی با پدر و مادرم من توانستم یک شغل مناسب برای خودم پیدا نمایم . و الان که 10 سال از آن ماجراها می گذرد . من صاحب فرزند 8 ساله شده ام و برای خودم کار مناسب و منزل هم خریداری کرده ام . سئوال اینجاست : خانمم خیلی بیش از حد به خانواده خودش ارزش قائل است . (یادم نرفته بگم که بعد از اینکه ما 4 سال بود ازدواج کرده بودیم پدرخانومم بر سر بیماری از دنیا رفت . و الان مادر خانومم با پسر و دختر مجردش با هم در شهرستان زندگی می کنند . ) خانومم با وجود اینکه می داند من تازه خانه خریداری کرده ام ولی تمامی دکتر رفتن مادر خودش را به خانه ما می آورد . و وقتی من می گویم خوب می تواند به خانه برادر هایت نیز برود می گوید چرا مادر و پدر تو برای درمان به اینجا می آیند ... مادر من هم خواهد آمد . راستش را هم بخواهید من چون خاطره خوبی از اینها ندارم . راضی نیستم زیاد اینها بیایند ولی موقعی که پدر ومادر من میایند خانومم کم نگذاشته و به آنها خدمت می کند ولی الان بدلیل خرید خانه ودیگر ملززومات زندگی از حقوق چیزی برایم نمی ماند . تازه برادر خانومم که مجرد است و با مادرش به همراه خواهرش که اینجا میایند . که 19 سالشه مث بچه کوچولوها رفتار می کند . بدون اجازه هر جایی میرود . با پسرم لجبازی می کند . و زمانی که به خانومم می گویم که به غیر از تو 2 برادر در شهر بزرگ با 2 خواهر در شهر بزرگ هستند . خوب یکدفعه اینجا آمدند .یکدفعه هم آنجا بروند . ناراحت می شود . و میگوید من با پدر و مادر تو اینگونه نیستم . در ضمن من 2 خواهر دارم که بدلیل اینکه با همسررم جور نیستند تقریبا باهم قطع ارتباط هستیم . مانده ام چه کنم.... آن محبت و لطفی که همسرم در حق مادر ، برادر و خواهر مجردش دارد نسبت به من اینطور نیست .. تا میام حرف بزنم ناراحت می شود . من هم مانده ام...... تازه مادر خانومم وقتی به خانه پسرهایش می رود فقط 1 روز بیشتر نمی ماند . ولی برای درمان 14 روز یک هفته اینجا با این شرایط اقتصادی من می ماند . همسرم درک نمی کند ... مادر شوهرم می گفت که ببرای این به خانه پسرم نمی روم که مزاحم کار و شغلش نباشیم . تا 2 هفته دیگر امتحانات من و پسرم شروع می شود . و بنوعی مانع درس خواندن و زندگی مان شده اند . خانومم هم منو درک نمی کنه .. تابحال چندبار به طلاق فکر کردم ولی دلم به حال پسم میسوزد. تازه من همسرم را دوست دارم ولی ...... الان شرایط مالی من در کل با وجود اینکه 7 سال است شاغل شده ام نسبت به باجناق هایم و حتی نسبت به برادر خانومهایم که متاهل هستند خیلی خوبتر شده ، من خونه از خودم دارم ، کار خوب دارم ولی با قسط و الان تا سر ماه به زور و با قناعت سر می کنیم و با این کارهای همسرم ( مهمان آوردن ) مانده ام چه کنم........؟