باسلام و احترام
هرچند لزوم امضای اسناد در تعریف ماده ۱۲۸۳ قانون مدنی نیامده است. اما ضرورت امضاء بعنوان رکن اصلی سند از قوانین گوناگون استنباط می شود، از جمله ماده ۱۲۹۳ قانون مدنی به این شرح"سند مزبور در صورتی که دارای امضاء یا مهر طرف باشد عادی است" و ماده ۱۳۰۱ قانون مدنی به این شرح" امضایی که در روی نوشته یا سندی باشد بر ضرر امضاء کننده دلیل است" همچنین مواد ۱۳۰۲و۱۳۰۳ همین قانون، مواد ۲۲۳-۳۰۷و۳۱۱ قانون تجارت راجع به اسناد تجاری (برات-سفته-چک)، مواد ۲۷۸و۲۷۹ قانون امور حسبی در مورد وصیت نامه ومواد ۶۳و۶۵ قانون ثبت که با ملاحظه مواد فوق و تکرار این نوع احکام هیچ تردیدی در لزوم و اهمیت امضای سند بوجود نمی اید. بنابر این نوشته منتسب به اشخاص فقط در صورتی قابل استناد است که امضا شده باشد زیرا امضاء نشان تایید مندرجات سند است و سند فاقد آن ناقص است و مهمترین رکن اعتبار را ندارد. هر چند که ممکن است بعنوان قرینه در کنار سایر ادله مورد استناد قرار گیرد.