نام، کنیه و القاب امام حسین (علیه السلام)
پرسش :
نام و کنیه و القاب امام حسین (علیه السلام) چیست؟
پاسخ :
بر پایه شماری از روایات، نام گذاری امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، توسّط پیامبر صلی الله علیه و آله و با وحی الهی صورت گرفت. این نام ها، نام فرزندان هارون (جانشین موسی علیه السلام) است؛ همان «شَبَّر» و «شَبیر» که در زبان عربی، به «حسن» و «حسین» ترجمه می شوند.
بر اساس برخی نقل های دیگر، نام امام حسین علیه السلام در تورات، «شَبیر» و در انجیل، «طاب» است.
گفتنی است نام های «حسن» و «حسین»، در میان اعراب جاهلی وجود نداشته است.[۱]
کنیه امام حسین علیه السلام، ابو عبداللّه و کنیه خاصّ او ابو علی است.
القاب ایشان، بسیار است، از قبیل: رشید، طیب، وفی، سید، زکی، مبارک، مطهّر، الشاری نَفْسَه للّه، نافع، ولی، ابو الأئمّه، ثار اللّه، سِبط، سِبط ثانی، سِبط الأسباط، سِبط رسول اللّه، سید الشهدا، سید شباب أهل الجنّه، شهید سعید، شهید کربلا، امام شهید، التابع لِمَرضاة اللّه، الدلیل علی ذات اللّه، و امام مظلوم.
پی‌نوشت:
[۱]. در اُسد الغابة، به نقل از عمران بن سلیمان، آمده است: حسن و حسین، از نام هاى بهشتیان است و در دوران جاهلیت نبوده است.
در المناقب ابن شهرآشوب، به نقل از ابو حسین نسّابه، آمده است: خداوند، این دو نام (یعنى حسن و حسین) را از مردم، پوشیده نگاه داشت تا این که دو پسر فاطمه علیهاالسلام به آنها نامیده شدند. در میان عرب، از روزگاران کهن تا آن زمان، کسى به این نام ها شناسایى نشده است، نه از فرزندان نزار، نه از یمنیان، و با این که جمعیت فراوانى دارند و نام هاى بسیارى در آنها هست، به این نام ها نیستند. آرى! حَسْن (به سکون سین) و حَسین (به فتح حا، و کسر سین)، بر وزن حبیب آمده است. امّا حَسَن، به این نام، جز نام کوهى معروف، کسى را نمى شناسیم.
منبع : دانشنامه امام حسین (علیه السلام)، ج ۱ صص ۱۸1 - ۱۸0
بر پایه شماری از روایات، نام گذاری امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، توسّط پیامبر صلی الله علیه و آله و با وحی الهی صورت گرفت. این نام ها، نام فرزندان هارون (جانشین موسی علیه السلام) است؛ همان «شَبَّر» و «شَبیر» که در زبان عربی، به «حسن» و «حسین» ترجمه می شوند.
بر اساس برخی نقل های دیگر، نام امام حسین علیه السلام در تورات، «شَبیر» و در انجیل، «طاب» است.
گفتنی است نام های «حسن» و «حسین»، در میان اعراب جاهلی وجود نداشته است.[۱]
کنیه امام حسین علیه السلام، ابو عبداللّه و کنیه خاصّ او ابو علی است.
القاب ایشان، بسیار است، از قبیل: رشید، طیب، وفی، سید، زکی، مبارک، مطهّر، الشاری نَفْسَه للّه، نافع، ولی، ابو الأئمّه، ثار اللّه، سِبط، سِبط ثانی، سِبط الأسباط، سِبط رسول اللّه، سید الشهدا، سید شباب أهل الجنّه، شهید سعید، شهید کربلا، امام شهید، التابع لِمَرضاة اللّه، الدلیل علی ذات اللّه، و امام مظلوم.
پی‌نوشت:
[۱]. در اُسد الغابة، به نقل از عمران بن سلیمان، آمده است: حسن و حسین، از نام هاى بهشتیان است و در دوران جاهلیت نبوده است.
در المناقب ابن شهرآشوب، به نقل از ابو حسین نسّابه، آمده است: خداوند، این دو نام (یعنى حسن و حسین) را از مردم، پوشیده نگاه داشت تا این که دو پسر فاطمه علیهاالسلام به آنها نامیده شدند. در میان عرب، از روزگاران کهن تا آن زمان، کسى به این نام ها شناسایى نشده است، نه از فرزندان نزار، نه از یمنیان، و با این که جمعیت فراوانى دارند و نام هاى بسیارى در آنها هست، به این نام ها نیستند. آرى! حَسْن (به سکون سین) و حَسین (به فتح حا، و کسر سین)، بر وزن حبیب آمده است. امّا حَسَن، به این نام، جز نام کوهى معروف، کسى را نمى شناسیم.
منبع : دانشنامه امام حسین (علیه السلام)، ج ۱ صص ۱۸1 - ۱۸0
