حکمت روزه گرفتن
پرسش :
چه حکمت هایی را می توان برای روزه گرفتن بر شمرد؟
پاسخ :
خداوند، روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان را به عهدۀ ما روزه داران گذاشت تا:
یک. آزمونى براى اخلاص آفریدگان باشد.[۱]
دو. ثروتمند، رنج گرسنگى را بچشد و سپس بر بینوایان نیکى کند.[۲]
سه. میان بندگانش برابرى پدید آورد.[۳]
چهار. حالت فرو شکستن شهوات براى ما پدید آید.[۴]
پنج. رنج گرسنگى و تشنگى را بشناسیم و نشانى بر نیاز آخرتمان بیابیم.[۵]
شش. خاشع، فروتن، شکسته، پاداش یافته، امیدوار به اجر الهى و عارف شویم.[۶]
هفت. از برآوردن خواسته هاى نفْسمان خوددارى کنیم.[۷]
هشت. نزد خداوند به درجاتى برسیم و ارزش آنچه را خداوند از لذّت آب و گوارایى نان، روزىِ ما ساخته، دریابیم.[۸]
نه. به یاد روز تشنگى بزرگ در قیامت بیفتیم و مایۀ رغبت بیشتر ما در اطاعت خداوند گردد.[۹]
ده. ثروتمند، سختى گرسنگى را دریابد و بر نیازمند، دلسوزى کند.[۱۰]
یازده. عاملی برای استوارسازى اخلاص شود.[۱۱]
با وجود این همه حکمت، دیگر دلیلی برای سهل انگاری باقی نمی ماند.[۱۲]
پینوشتها:
[۱]. ر.ک: نهج البلاغه، حکمت ۲۵۲ (از امام علی علیه السلام).
[۲]. ر.ک: المناقب، ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۶۸ (از امام حسین علیه السلام).
[۳]. ر.ک: کتاب من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۷۳، ح ۱۷۶۶ (از امام صادق علیه السلام).
[۴]. ر.ک: عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج ۲، ص ۹۱، ح ۱ (از امام رضا علیه السلام).
[۵]. ر.ک: علل الشرایع، ص ۲۷۰، ح ۹ (از امام رضا علیه السلام).
[۶]. ر.ک: عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج ۲، ص۱۱۶، ح ۱ (از امام رضا علیه السلام).
[۷]. ر.ک: علل الشرایع، ص ۲۷۰، ح ۹ (از امام رضا علیه السلام).
[۸]. ر.ک: المناقب، ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۳۳۵ (از امام رضا علیه السلام).
[۹]. ر.ک: المناقب، ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۳۳۵ (از امام رضا علیه السلام).
[۱۰]. ر.ک: الکافی، ج ۴، ص۱۸۱ (از امام عسکری علیه السلام).
[۱۱]. ر.ک: کتاب من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۵۶۸، ح ۴۹۴ (از حضرت فاطمه علیها السلام).
[۱۲]. ر.ک: ماه خدا، ص ۹۵ - ۱۰۱.
منبع: از رمضان بیشتر بدانیم، حسین پور شریف، انتشارات دارالحدیث، قم 1394.
خداوند، روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان را به عهدۀ ما روزه داران گذاشت تا:
یک. آزمونى براى اخلاص آفریدگان باشد.[۱]
دو. ثروتمند، رنج گرسنگى را بچشد و سپس بر بینوایان نیکى کند.[۲]
سه. میان بندگانش برابرى پدید آورد.[۳]
چهار. حالت فرو شکستن شهوات براى ما پدید آید.[۴]
پنج. رنج گرسنگى و تشنگى را بشناسیم و نشانى بر نیاز آخرتمان بیابیم.[۵]
شش. خاشع، فروتن، شکسته، پاداش یافته، امیدوار به اجر الهى و عارف شویم.[۶]
هفت. از برآوردن خواسته هاى نفْسمان خوددارى کنیم.[۷]
هشت. نزد خداوند به درجاتى برسیم و ارزش آنچه را خداوند از لذّت آب و گوارایى نان، روزىِ ما ساخته، دریابیم.[۸]
نه. به یاد روز تشنگى بزرگ در قیامت بیفتیم و مایۀ رغبت بیشتر ما در اطاعت خداوند گردد.[۹]
ده. ثروتمند، سختى گرسنگى را دریابد و بر نیازمند، دلسوزى کند.[۱۰]
یازده. عاملی برای استوارسازى اخلاص شود.[۱۱]
با وجود این همه حکمت، دیگر دلیلی برای سهل انگاری باقی نمی ماند.[۱۲]
پینوشتها:
[۱]. ر.ک: نهج البلاغه، حکمت ۲۵۲ (از امام علی علیه السلام).
[۲]. ر.ک: المناقب، ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۶۸ (از امام حسین علیه السلام).
[۳]. ر.ک: کتاب من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۷۳، ح ۱۷۶۶ (از امام صادق علیه السلام).
[۴]. ر.ک: عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج ۲، ص ۹۱، ح ۱ (از امام رضا علیه السلام).
[۵]. ر.ک: علل الشرایع، ص ۲۷۰، ح ۹ (از امام رضا علیه السلام).
[۶]. ر.ک: عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج ۲، ص۱۱۶، ح ۱ (از امام رضا علیه السلام).
[۷]. ر.ک: علل الشرایع، ص ۲۷۰، ح ۹ (از امام رضا علیه السلام).
[۸]. ر.ک: المناقب، ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۳۳۵ (از امام رضا علیه السلام).
[۹]. ر.ک: المناقب، ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۳۳۵ (از امام رضا علیه السلام).
[۱۰]. ر.ک: الکافی، ج ۴، ص۱۸۱ (از امام عسکری علیه السلام).
[۱۱]. ر.ک: کتاب من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۵۶۸، ح ۴۹۴ (از حضرت فاطمه علیها السلام).
[۱۲]. ر.ک: ماه خدا، ص ۹۵ - ۱۰۱.
منبع: از رمضان بیشتر بدانیم، حسین پور شریف، انتشارات دارالحدیث، قم 1394.