معطر شدن انسان در قیامت به واسطه روزه داری

پرسش :

روایات اسلامی چه چیزی را موجب معطر شدن و مطیب شدن در قیامت معرفی نموده است؟

پاسخ :
از امام صادق(سلام‏ الله‌ علیه) نقل شده است که فرمودند: 
«أَوْحَى اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى إِلَى مُوسَى(عَلَیْهِ السَّلَام‏): مَا یَمْنَعُکَ مِنْ مُنَاجَاتِی؟ فَقَالَ: یَا رَبِّ، أُجِلُّکَ عَنِ الْمُنَاجَاةِ لِخُلُوفِ فَمِ الصَّائِمِ، فَأَوْحَى اللَّهُ(عَزَّ وَ جَلَّ) إِلَیْهِ: یَا مُوسى‏، لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْیَبُ عِنْدِی مِنْ رِیحِ الْمِسْک‏»(1)؛

(خداوند به حضرت موسی وحی فرستاد که چرا با من مناجات نمی ‏کنی؟ عرض کرد: خدایا روزه‏ دارم و در حال روزه، دهان معطر نیست. خداوند فرمود: ای موسی! بوی دهان روزه ‏دار پیش من از مُشک خوشبوتر است).

انسان مگر نمی خواهد در آن عالم مُطیّب و معطّر باشد، آنجا که دیگر سخن از آهو و نافه آهو نیست که عطری داشته باشد. آنجا روزه است که انسان را معطّر می کند. باطن روزه به صورت عطر ظهور می کند، آن هم در سطح بدن و اما مافوق آن را خدای سبحان می ‏داند که چیست.

از امام صادق(سلام‏ الله‌ علیه) نقل شده که، اگر کسی در روز گرمی روزه بگیرد و تشنه شود، خدای سبحان هزار فرشته را موکّل می کند تا چهره او را مسح کنند و تا هنگام افطار به او بشارت دهند و هنگام افطار خداوند(عزّوجلّ) می فرماید: 

«مَا أَطْیَبَ رِیحَکَ وَ رَوْحَکَ! مَلَائِکَتِی اشْهَدُوا أَنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَه‏»(2)؛

(عجب معطری و چه بوی خوبی داری! فرشتگانِ من شاهد باشید که من او را آمرزیدم).

باطنِ روزه، انسان را به آنجا می رساند که مخاطب خدا قرار می گیرد، اگر تاکنون می ‏گفت «یا الله» از آن به بعد، خداوند می فرماید: «یا عبدى». اگر خداوند سبحان چیزی را به عظمت بستاید، دیگر نمی شود آن را به نافه آهو تشبیه کرد. «فإنَّ المِسْکَ بَعْضُ دَمِ الغَزَال‏»؛ (مشک، برگرفته از خون غزال است)، با عطری که خدای سبحان از آن تعریف می کند قابل قیاس نیست.

پی نوشت:
(1). الکافی، کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، محقق / مصحح: غفارى، على اکبر و آخوندى، محمد، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ‏1407 قمری، چاپ: چهارم، ج ‏4، ص 64، باب (ما جاء فی فضل الصوم و الصائم).
(2). همان.

منبع: حکمت عبادات، آیت الله عبدالله جوادی آملی، محقق: حسین شفیعی، مرکز نشر اسراء، قم، 1388 ش.