منافات داشتن متبرک دانستن حرم ائمه (ع) با علم و عقل
پرسش :
آیا متبرک دانستن حرم ائمه (علیهم السلام) با علم و عقل منافات ندارد؟ اصلآ اینکه می‌گوییم این مکان، این سنگ، این فلز متبرک است و به آنها دست کشیده و تبرک می‌جوئیم چه مبنائی دارد؟
پاسخ :
«فِیهِ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِیم؛ در آن (کعبه)، نشانه‌های روشن، (از جمله) مقام ابراهیم است.»(آل عمران/97)
و یا حجرالاسود که یک سنگ سیاه است درحالی که انبیاء و ائمه (علیهم السلام) به این سنگ دست می‌مالیدند و از آن تبرک می جستند، یا اینکه پیامبر اکرم (صلّی اله علیه و آله) همواره ملتزم بودند هنگام طواف قسمت رکن یمانی کعبه را دست بکشند. عصای حضرت موسی (علیه السلام) یک چوب بود ولی چه برکتی داشت وقتی آن را به سنگ می‌زد از دل سنگ چشمه های متعدد می‌جوشید.
«فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا؛ به او دستور دادیم: عصای خود را بر آن سنگ مخصوص بزن! ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشید.(بقره/60)
و یا پیراهن حضرت یوسف (علیه السلام) چشمان نابینای حضرت یعقوب (علیه السلام) را شفا داد
«فَلَمَّا أَن جَاءَ الْبَشِیرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیرًا؛ هنگامی که بشارت دهنده فرا رسید، آن (پیراهن) را بر صورت او افکند؛ ناگهان بینا شد.(یوسف/96)
و یا خود کعبه مگر از سنگ و چوب نیست، پس چرا باید دورش طواف کنیم؟ و یا مشعر و عرفات و منی مگر صحرا نیستند؟ اما چقدر قداست دارند! حاجیان وظیفه دارند در آنجا وقوف کنند.
در مجموع خداوند اگر بخواهد می‌تواند مکانی را، شخصی را، زمانی را مقدس قرار بدهد، خداوند خود مقدس است و می‌تواند جعل قداست بکند و قداست این امور هم به خاطر انتسابی است که به خداوند دارند. کعبه چون منتسب به خداست مقدس است و می شود خانه خدا (بیت الله) خون امام حسین (علیه السلام) چون منتسب به خداست مقدس است و می شود خون خدا (ثارالله).
منبع: دانشگاه علوم پزشکی بابل
پاسخ از حجت الاسلام دکتر عباس نیکزاد:
قرآن کریم سنگ زیر پای حضرت ابراهیم (علیه السلام) را جزء آیات بینات الهی معرفی کرده است که دارای تبرک و تقدس است.«فِیهِ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِیم؛ در آن (کعبه)، نشانه‌های روشن، (از جمله) مقام ابراهیم است.»(آل عمران/97)
و یا حجرالاسود که یک سنگ سیاه است درحالی که انبیاء و ائمه (علیهم السلام) به این سنگ دست می‌مالیدند و از آن تبرک می جستند، یا اینکه پیامبر اکرم (صلّی اله علیه و آله) همواره ملتزم بودند هنگام طواف قسمت رکن یمانی کعبه را دست بکشند. عصای حضرت موسی (علیه السلام) یک چوب بود ولی چه برکتی داشت وقتی آن را به سنگ می‌زد از دل سنگ چشمه های متعدد می‌جوشید.
«فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا؛ به او دستور دادیم: عصای خود را بر آن سنگ مخصوص بزن! ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشید.(بقره/60)
و یا پیراهن حضرت یوسف (علیه السلام) چشمان نابینای حضرت یعقوب (علیه السلام) را شفا داد
«فَلَمَّا أَن جَاءَ الْبَشِیرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیرًا؛ هنگامی که بشارت دهنده فرا رسید، آن (پیراهن) را بر صورت او افکند؛ ناگهان بینا شد.(یوسف/96)
و یا خود کعبه مگر از سنگ و چوب نیست، پس چرا باید دورش طواف کنیم؟ و یا مشعر و عرفات و منی مگر صحرا نیستند؟ اما چقدر قداست دارند! حاجیان وظیفه دارند در آنجا وقوف کنند.
در مجموع خداوند اگر بخواهد می‌تواند مکانی را، شخصی را، زمانی را مقدس قرار بدهد، خداوند خود مقدس است و می‌تواند جعل قداست بکند و قداست این امور هم به خاطر انتسابی است که به خداوند دارند. کعبه چون منتسب به خداست مقدس است و می شود خانه خدا (بیت الله) خون امام حسین (علیه السلام) چون منتسب به خداست مقدس است و می شود خون خدا (ثارالله).
منبع: دانشگاه علوم پزشکی بابل
